Waar première eerste betekent, is dat eigenlijk nooit de echt eerste keer dat de voorstelling speelt of een speler opgaat. Ditmaal is dus eigenlijk een uitzondering. Musicalworld was bij Piek van der Kaaden’s allereerste keer dat ze als Molly voor publiek op de planken stond. Als ze dat niet nadrukkelijk had bevestigd, hadden we het niet geloofd. Haar optreden zag er vlekkeloos uit.
Er zal een hele generatie mensen zijn die, zodra ze Unchained Melody van the Righteous Brothers horen, onmiddellijk zullen denken aan de film Ghost uit 1990. Ook in de musical uit 2011, met muziek van (Eurytmics) Dave Stewart, heeft dit nummer een belangrijke rol. De Nederlandse musicalliefhebber zal de musical toch vooral herinneren als de voorstelling die op het laatste moment niet doorging (of, formeel, werd uitgesteld), ondanks dat de casting van een aantal rollen al bekend was gemaakt. Toch kunnen we vanaf vorig jaar de musical wel zien, met continu belangrijke Nederlandse inbreng. Allereerst in het Oostenrijkse Linz, met een Nederlandse Oda Mae Brown in de persoon van Ana Milva Gomes. De voorstelling was vervolgens te zien in Berlijn, met Willemijn Verkaik als Molly. En tot en met 13 januari speelt de voorstelling nog wat dichter bij de Nederlandse grens, met op sommige dagen Piek van der Kaaden als Molly. Voor die rol dus geen Nederlandse ‘erstbesetzung’, wel voor de rollen van Carl (John Vooijs, Freddy (Mischa Kiek) en Krankenhaus Geist (Rob Pelzer]/b]). De laatste twee waren er in Linz al bij. Voor ons Nederlanders was het wel jammer dat juist deze voorstelling John Vooijs vanwege ziekte ontbrak.
Dramatischer dan wat Molly Jensen in Ghost overkomt zal het zelden worden. Zielsgelukkig is ze met haar vriendje Sam Brown, bankier. Ondanks dat hij nooit tegen haar heeft gezegd dat hij van haar houdt (Ze moet het altijd, doen met ‘dito’, als zij het wel tegen hem zegt), wil ze graag met hem trouwen. Net hebben ze een eigen loft ingericht, als het noodlot toeslaat. Bij een straatberoving wordt Sam dodelijk getroffen. Waar voor Molly Sam uit haar leven lijkt te zijn, zien de toeschouwers Sam als geestverschijning. Niet in staat tot communiceren met Molly, of om maar iets vast te pakken. Als Molly met goede vriend Carl Brunner, een collega van Sam, de loft opruimt, is zij niet bewust van zijn aanwezigheid. Als op een later moment de straatovervaller het huis binnendringt, kan hij ook niets doen, als Molly thuiskomt. Gelukkig ziet zij deze boef niet. Sam volgt de misdadiger naar zijn huis, en beseft dat hij iets moet doen om Molly te beschermen. Een ontmoeting met een geest in de metro doet hem beseffen dat er geesten zijn die wel iets kunnen. Maar of hij het kan, en hiermee Molly kan redden, dat blijft lang een vraagteken.
Voor wie het verhaal niet kent is Ghost een uitermate spannende voorstelling, waarbij je meeleeft met zowel Sam als Molly. Maar zelfs als de film van haver tot gort kent, blijft Ghost een boeiende voorstelling. Een sterk script is hiervoor de basis, met een fraaie vormgeving en goed acteerwerk om het plaatje af te maken. In tegenstelling tot de West End- en Broadway-producties die met videoschermen toch de plank wat missloegen, heeft deze voorstelling een decor wat een stuk soberder is. Het leidt dus minder af van de acteerprestaties, wat de voorstelling bij deze cast zeker ten goede komt. Met geestverschijningen zijn er de nodige illusies te zien, maar deze zijn geen doel op zich. Spektakel is er wel op zijn tijd: met name de ontmoeting met de geest in de metro is indrukwekkend. Dat de soundtrack niet onaangenaam, maar evenmin echt memorabel is, zal tijdens de voorstelling ook niet storen.
De voorstelling waarbij Musicalworld aanwezig was, was niet alleen het debuut voor Piek van der Kaaden. Ook walk-in cover (voor Sam en Carl) Nicolas Heiber speelde Carl (na al wel veelvuldig Sam te hebben gespeeld) voor de eerste maal. Ook hij deed dat zeer overtuigend. Enny de Alba moet duidelijk nog groeien in haar vertolking van Oda Mae Brown. De rol van oplichtster die zichzelf als helderziende verkoopt en plots blijkt toch met geesten te kunnen communiceren, is afhankelijk van perfecte timing en dosering, en daar ontbreekt het zeker in de eerste akte toch wel een aantal keer aan. Riccardo Greco is de Duitstalige oer-Sam, en speelt de rol voortreffelijk. Ook de kleinere rollen als Willie Lopez (Mischa Kriek), Krankenhaus-Geist (Rob Pelzer) en U-Bahn Geist (André Naujoks, eveneens een understudy) kennen een uitstekende vertolking.
Mogelijk kunnen we haar speeldata op een later moment publiceren, maar Ghost met Piek van der Kaaden is het zien meer dan waard, al is kennis van Duits of het verhaal wel een pré. Ook voor de mensen die moeite hadden met het zeer technische futuristische decor is dit voorbeeld van hoe het minder flitsend juist vele malen beter wordt zeker een bezoek waard. Zelfs als de cast grotendeels uit niet uit Erstbesetzung bestaat. Het kan nog tot en met 13 januari.
Een geschreven verslag van het gesprek dat wij met Piek van der Kaaden hadden volgt later.
