De komende dagen zijn alweer de laatste voorstellingen van de locatie voorstelling “Gouda op Sterk Water” op evenemententerrein GOUDasfalt in Gouda. Na de eerste vijf twee weken terug is het deze week tijd voor de laatste vier. Over het waarom wordt niet uitgeweid, maar het betekent wel dat precies de langste dag wordt vermeden. En dat is weer gunstig, want de voorstelling eindigt in de schemer. Met belichting wordt de tweede akte zo extra sfeervol.
Het grote thema is de problemen met de waterhuishouding. Gouda is een stad die continu zakt, onder andere herkenbaar aan langzaam verschijnende verkeersdrempels waar de grond sneller zakt dan de riolering. En de stad gaat door haar gewicht nóg 1,2 meter zakken, of zoals een van de karakters Gouda zo treffend beschrijft: obesistad. Dit zorgt voor problemen met het waterpeil. Waar zakkende huizen last hebben van schimmel en vocht als het water (relatief) stijgt, terwijl als het waterpeil wordt verlaagt, huizen op houten palen hun fundering door rot kwijtraken. Een verdeelde stad dus, wat tijdens de opening mooi wordt uitgebeeld door een grootse touwtrekstrijd, met in het midden de gemeenteraad. De gemeenteraadsleden lijken niet echt bezig met dit probleem, maar veelal met stokpaardjes. Een onmachtige burgemeester, een wethouder die vooral uit eigenbelang handelt, ze maken de situatie er niet beter op. Subsidie voor de mensen die zich wel op oplossingen voor dit probleem storten wordt geweigerd. Uiteindelijk zijn dit natuurlijk problemen van mensen van vlees en bloed en komen ook de intermenselijke relaties volop aan bod.
De voorstelling is gemaakt door De Theaterbakkerheij, eerder verantwoordelijk voor de grootse spektakels Troje en Titanic, al waren die beiden overdekt. Deze twee voorstellingen legden al een voorkeur voor veel karakters aan de dag. Bij Troje raakte je nogal eens de weg kwijt in het woud van personages, die zich allen voorstelden, omdat je pas als een karakter terugkwam wist of deze nu belangrijk was in het stuk. Bij de Titanic, die in de originele versie al bekend staat op zijn vele karakters, die daardoor slechts oppervlakkig aan bod komen, werden ook nog wat filmpersonages toegevoegd. Ook hier zijn er vrij veel rollen, maar gelukkig maakt de enscenering behoorlijk duidelijk hoe de vork in de steel zit. Het huis links, moeder met twee puberdochters en een vertrokken vader. Een gebouw meer naar rechts, een kroeg met een echtpaar en barvrouw. Daarnaast het gemeentehuis met burgemeester, wethouder en raad, en tenslotte de camping met een scala aan uiteenlopende karakters.
Het verhaal biedt ruimte voor een hoop gevarieerd spektakel. Diverse voertuigen worden ingezet, en met name de fondsenwerving door de mensen van de camping levert bijzondere momenten op. Een bizar artistiek dansje over water, waarvoor de handen van de (acterende) toeschouwers niet naar de beurs grijpen, tot een Pride-paradewagen met drag-queen Glamfea, die met een medley van roze meezingers het publiek lekker laat meezingen (waarom het niet erg is als je dat vals zou doen, dat komt later) en zo weer even de herinnering terughaalt dat Gouda Roze stad van het jaar was. Tijdens een nummer over de Goudse historie zien we zelfs enorme poppen van Coornhert en Erasmus aan weerszijde van de tribunes. De afsluiting met een soort mini-Aquanura ziet er ook heel tof uit.
Bij één moment in de voorstelling kun je je nauwelijks voorstellen dat deze voorstelling twee weken geleden ook speelde. Een boerenprotest dat gigantisch uit de klauw loopt, met molotovcocktails vanuit een shovel, en ingrijpen door de ME. Er is zelfs sprake van een ontvoering. Dat was toen profetisch, nu een spiegel. De brand wordt overigens vanuit een klassieke brandweerwagen simpel geblust.
De muziek wordt verzorgt door een band die huist in een soort jachthut van riet. Ze spelen de diverse genres die voorbijkomen heel bedreven. Van de meezinger uit de kroeg tot rap en pop, met uiteraard ook de ballads die zo eigen zijn aan vrijwel alle musicals.
Het verhaal zeker heeft sterke kanten, met realistische personages met goede en minder goede eigenschappen. Op momenten zorgt dit ervoor dat bij conflicten je sympathie verschuift van het ene naar het andere karakter. Maar op sommige punten voelt het niet helemaal bevredigend. Van sommige personages wordt hun gedrag of houding min of meer verklaard en van anderen niet, waar dat mogelijk wat meer op z’n plaats is. Waarom onderneemt een burgemeester die weet dat een wethouder corrupt is niets concreets? Waarom gooit het sympathiekste karakter zijn eigen glazen in op liefdesgebied? En is de geschetste oplossing voor het waterprobleem niet heel utopisch? Comedy is er volop. De flauwe moppen van de barvrouw, een langsfietsend ANWB-stel, een verwijzing naar een pandemie, uitvergroting van gedrag en standpunten in de lokale politiek. Het komt allemaal voorbij.
Of het te maken heeft met het gedoe rond de geluidsregels van het GOUDasfalt-terrein, of gewoon om de bezoeker te plezieren met goed geluid, weet ik niet, maar iedere bezoeker krijgt dus een koptelefoon. Groot voordeel is dat alles mooi in balans klinkt, en dat je zelf kunt regelen hoe hoog je het volume zet. Nadeel, naast mogelijk wat klamme oren, is dat als het geluid wegvalt (komt af en toe voor), je iemand nu helemaal niet meer kunt horen. Tevens is het lastig om op het brede podium meteen degene terug te vinden die zingt, omdat het geluid nu niet meer uit die specifieke richting komt. Vuistregel hier is dat je het beste links begint te zoeken, daar de focus doorgaans van links naar rechts gaat. Als de schemer valt is het wel erg grappig om de hele tribune vol met groene lampjes te zien.
De cast, die volledig uit amateurs bestaat, vertolken hun rollen prima. De leadzangers zingen sterk en me gevoel (of, in één geval, rapt sterk), wat er waarschijnlijk extra aan bijdraagt dat juist de onderlinge relatie- gerelateerde verhaallijnen het meeste aanspreken. Ook met de vertolking van de ensemblenummers is niets mis, al lijken ze inhoudelijk wel vaak dezelfde boodschap te verspreiden.
Gouda Op Sterk Water is vooral een geslaagde voorstelling voor mensen uit de stad, of zij die er aan verbonden zijn. De vele verwijzingen naar de huidige situatie, de geinige historische feitjes, maken voor hen deze voorstelling extra leuk. Als vertelling is de voorstelling geen hoogvlieger, maar het biedt wel volop kansen voor een hoop spektakel, die met beide handen woorden aangegrepen. De voorstelling bijwonen wordt zo zelfs een intense belevenis. Kies dus voor een rustige wandeling of fietstochtje op weg naar huis, om alles te kunnen laten bezinken, alvorens je eigen bed in te duiken.
Alle foto’s: Theaterbakkerheij
