Officieel is deze voorstelling een buitenproductie, maar na een zeer regenachtig vorig jaar moet er heel wat gebeuren willen spelers en toeschouwers nat worden in deze setting. Als je door de prachtige poort van het kasteel meteen naar links gaat bevindt zich een plein met wat vroeger waarschijnlijk stalgebouwen waren, maar met de kleurige luiken ook een bijna nieuwe indruk. Hier is ook de overdekte en aan de zijkanten afgedekte tribune opgesteld, het podium bevindt zich in het gebouw zelf. Hierdoor is het, zelfs midden op de dag, nog redelijk donker, wat bij een duister sprookje als Hans en Grietje zeker van pas komt.
Er is alles aan gedaan om dit sprookje voor iedereen en dus ook de jongste kinderen zo helder mogelijk te maken. Een inleidend en afsluitend nummer, en een vertelster, de fee Volumna, die af en toe het geheel nog eens samenvat, en met het publiek samen vanaf de zijkant op een schommel het verhaal ook volgt. Hans en Grietje is natuurlijk een van de beroemdste sprookjes ter wereld, maar deze bewerking wijkt wel op een paar belangrijke punten af van de bekende versie.
In deze versie van Hans en Grietje is er geen vader meer. Hun moeder heeft assistentie gekregen van de stiefzus van Sneeuwwitje, die haar volledig inpakt en dwingt ze in het bos achter te laten. Erg geloofwaardig dat zij zich door dit secreet tot deze daad laat dwingen is het niet, hoewel de moeder wel een stuitend gebrek aan ruggengraat vertoont.
Grietje heeft de nukken van de hedendaagse standaard-puber. Erg bezig met haar eigen ellende, maar zonder echt onsympathiek te worden. Hans haar nogal panische broertje, die,als het er op aan komt, toch wel enig lef vertoont, zoals het in het donker kiezeltjes verzamelen.
Raadselachtig wordt het verhaal als de kleine versie van de fee die als vertelster optreedt Hans en Grietje bewust naar het huisje van de heks dirigeert. Waarom ze dat doet? Geen idee. De heks zelf heeft enorme 3 ratten als gezelschap; 1 ervan torent ook boven haar uit. Het zijn haar doorgaans niet al te slimme hulpjes. Deze constructie dwingt natuurlijk ook tot een ander einde dan de oven, maar levert wel een gemakkelijk antwoord op de vraag hoe Hans en Grietje uiteindelijk wel hun huisje weten terug te vinden. Dat stiefzus Alexa daar dan niet meer is is uiteraard een hele opluchting.
In de liedjes wordt vrij veel gebruik gemaakt van koorpartijen. Dit, en ook de composities zelf, geven dit een beetje de Kinderen voor Kinderen sound. Vrijwel altijd goed te verstaan, lekker vol, en goed in het gehoor liggend en uiteraard niet te ingewikkeld. Het wat spookachtige “Jullie laatste vuur” en het swingende refrein van “Knibbel Knabbel knuisje” blijven in het geheugen hangen; andere stukken zijn minder memorabel. Tekstueel is het efficient, zonder echte hoogstandjes.
Zoals vaker in amateurmusicals en zeker die met kinderen is er een groot verschil in kwaliteit. De een speelt overtuigender dan de ander, terwijl de ander dan weer wat toonvaster is dan de een. Echte uitschieters naar onderen zijn er niet, uitschieters naar boven zeer zeker wel. Zo zijn de vocalen van de jonge fee Volumna, gespeeld door Rose-anne van Elswijk, een lust voor het oor. Na een wat aarzelend begin steelt qua spel echter Grietje de show. Anita Nederlof speelt de ietwat verveelde tiener met verve, zingt goed, en blijft overtuigen zelfs als haar rol door de verhaallijn een beetje rammelt. Alle momenten waarop ze weer eens op ongewenste manier wordt gewekt zijn heerlijk komisch. De derde opvallende speler is Loraine Wei-Yun, die als de in en in slechte stiefzus van Hans en Grietje een heerlijk stereotiep slechte vrouw weet neer te zetten.
Het minpunt bij deze voorstelling is het geluid. Als het op het podium wat stiller is wordt het al snel niet te verstaan door het soms wel erg rumoerige (kinder)publiek en het gebrek aan ouderlijke correcties hierop. Ook bleven wat microfoons soms wat te lang dicht staan, zodat de tekst de toeschouwers niet bereikte; op andere momenten was de balans wat zoek, zodat de een knap hard stond en de andere mede daardoor in het niet viel. Kinderziektes die ongetwijfeld zullen worden opgelost in de loop van de speeldagen.
Hans en Grietje is een leuke kindermusical, waar je met jonge kinderen met een gerust hart heen kunt. En voor wie van een stukje cultuur houdt is een bezoek aan deze musical goed te combineren met een rondleiding door Kasteel de Haar, 1 van de mooiere woonkastelen van ons land.
