Recensie

Het Feest van Tante Rita ook op het witte doek

Vorig jaar maakten we al kennis met de aanstekelijke theatervoorstelling rond de Minidisco-liedjes, die dezelfde titel had en dit seizoen nog een aantal keren te zien is. Maar we kunnen nu ook naar de bioscoop, want het avontuur van Lulu en Theo is er nu ook als film.

Bij (ouders van) jonge kinderen gaat er vast een gigantische bel rinkelen als ze liedjes horen als ‘Tsjoe Tsjoe Wa’, ‘Coco Loco’, ‘Cowboy Johnny’ of ‘Dans met Tante Rita’. Want of je het wilt of niet, stilzitten is er eigenlijk niet meer bij. Het zijn liedjes van Minidisco, en natuurlijk komen deze vier songs allemaal voorbij in de film, en nog meer.

Het verhaal van “Het Feest van Tante Rita” lijkt in grote lijnen op dat van de theatervoorstelling, al zijn er ook duidelijk verschillen. Theo is nu een vriendje van Lulu, en hun reis begint met een bezoek aan een vakantiepark. Lulu zit met smart te wachten op de uitnodiging voor het feest van tante Rita, waar ze al een paar jaar een dansprijs in de wacht sleepte. Eenmaal op het park ontdekt vader dat het feest die avond samenvalt met een belangrijke voetbalwedstrijd op de televisie, en doet alsof hij ziek is. Moeder raakt bezorgd en blijft bij hem in het vakantiehuisje te blijven. De kinderen moeten met de bus richting het feest; een reis die niet zonder hindernissen verloopt en dus te voet moet worden vervolgd. Een zekere Valentijn Wilhelmus Olivier (kortweg VWO) heeft namelijk ook zijn zin gezet op de prijs, en samen met zijn privéchauffeur doet hij er alles aan om te voorkomen dat Lulu en Theo op tijd op het feest arriveren. Dat er ook nog een ontsnapte leeuw in het bos rondloopt is een van de weinige problemen waar zij niets aan kunnen doen.

De film is dus vooral een reisavontuur. Om de liedjes een plaats in de film te kunnen geven zitten er wat merkwaardige verhaalwendingen in het script, maar het maakt de film er niet minder leuk om. Dat de liedjes op een videoclipachtige manier overkomen – er is waar ze ook zijn ineens een driepersoons zang- en dansensemble aanwezig - is ook geen bezwaar, omdat het goed in de lichtvoetige toon van deze film past.

De cast wemelt van de bekende gezichten. We zien Edsilia Rombley als moeder, en Lucretia van der Vloot als tante Rita, die inderdaad wel een feestje weet te maken van haar feest. Najib Amhali zien we als de kolderieke slechtziende buschauffeur en Ridder van Kooten mag lekker los gaan als Frank Vonk (uitleg over de rol is vast overbodig). Musicalliefhebbers herkennen in het eerder genoemde ensemble naast Lonneke van Krimpen mogelijk ook de Vlaamse Remi de Smet (o.a. ‘Wickie de Viking’, ‘Dolfje Weerwolfje’, maar ook ‘K2 zoekt K3’ en heel veel nasynchronisatie) en Channah Hewitt (‘the Lion King’, ‘Tina - de/das Tina Turner musical’). En wie de theatershow eerder zag kan zelfs de acteurs die daarin Lulu en Theo spelen op het feest van Rita terugvinden.

Het feest van tante Rita is heerlijk popcornvermaak. De kinderen die de hoofdrollen spelen doen dat voortreffelijk. Esther Mbire en Sil van der Zwan zijn heel geloofwaardig in hun rollen van Lulu en Theo. Zelf zag ik een kinderloze voorvertoning, maar ik ben heel benieuwd of de kinderen in de zaal blijven zitten tot tante Rita ze aan het eind van de film aanspoort te gaan dansen, of dat dat al eerder gebeurt. De liedjes nodigen er zo toe uit. Het maakt de film tot een leuk uitje in de aankomende kerstvakantie. En als je als ouder na deze film de liedjes niet meer uit je hoofd krijgt en dus de ultieme brainwash moet toepassen: een bezoek aan Carnaval Festival in de Efteling, dan hoor je die kinderen vast ook niet klagen.

De film is vanaf 21 december in de bioscopen te zien.

Foto’s: WW Entertainment

12 December 2022
Film (preview)

Over de auteur

Jeroen schreef dit artikel voor jou

Jeroen

Jeroen is sinds 2005 redacteur van Musicalworld. Hoewel Jeroen al jong in aanraking kwam met theater, is zijn passie voor musical pas deze eeuw tot volle bloei gekomen. Hij was zeer onder de indruk van de eerste voorstelling van Cats, en de Nederlandse versie van Oliver uit 1999, op basis van de film al een van zijn favorieten, was de eerste voorstelling die hij meermaals zag. Toch waren deze bezoeken eerder sporadisch dan frequent. Sinds hij redacteur is van Musicalworld bezoekt hij meer dan 100 voorstellingen per jaar. Jeroen is de Musicalworld-specialist op het gebied van familievoorstellingen en kindervoorstellingen. Hij is tevens de correspondent voor Vlaanderen. Ook in Duitsland en Engeland (Londen) is hij regelmatig te vinden. Hij doet ook verslag van amateurvoorstellingen die voor neutrale toeschouwers de moeite waard zijn. Tot zijn favoriete musicals behoren naast Oliver! meer musicals met kinderen in de hoofdrol. "Billy Elliot" is zijn all-time favorite, maar daarnaast moeten zeker "Whistle down the Wind", "Matilda" en "The Secret Garden" worden genoemd. Daarnaast zijn Chicago, Come from Away, Spamalot en Soho Cinders voorstelling met een ongelofelijke aantrekkingskracht. Hoogtepunten in het jukebox-genre: Our House, Ich war noch niemals in New York en Ich Will Spass? (en voorganger Doe Maar). Favoriete Nederlandse producties zijn: Ganesha (een Perfecte God), Lelies, Wat zien ik? en Kuifje. Naast het bezoeken van musicals is hij een frequent bezoeker van attractieparken. Favoriete park in Europa is Europa Park (met een uitgebreid entertainment programma). Naast deze tijdverslindende hobby is Jeroen ook nog werkzaam in de ICT.

Meer van Jeroen

Meer artikelen van Jeroen

Delen