Onder de komische hoogtepunten uit het rijke verleden van -toen nog Jeugdtheater- Hofplein horen de voorstellingen die werden geschreven door Koos Meinderts,samen met Harrie Jekkers. Veel van de mooie muziek uit datzelfde verleden kwam dan weer van Ton Scherpenzeel. Voor “De Verjaardag van Koning Lodewijk de Enige” componeerde Ton Scherpenzeel, en schreef Koos Meinderts, met een bijzonder geslaagd resultaat.
De voorstelling begint met een groep theaterschoolleerlingen die een stuk wil spelen, maar niet precies weten wat. Na evenzoveel suggesties gedaan en afgeschoten te hebben, wordt het uiteindelijk een musical met het verhaal van koning Lodewijk de Enige. Er worden al meteen wat rollen verdeeld, Lodewijk wordt letterlijk naar voren geschoven, de koningin-moeder wordt aangewezen -“Waarom ik?”-“Jij bent oud” - “Ik ben net 30!” en ook de regisseur hoeft zich niet aan te melden - “Jij kan niet toneelspelen”. Vervolgens begint de vertelling.
Koning Lodewijk de Enige is bijna 25 en dat is natuurlijk een mooie gelegenheid om een feest te geven, en eens aan trouwen te denken. Dat is althans de mening van z’n moeder, en personal coach JP. Lodewijk wil geen gearrangeerd huwelijk en gelooft alleen in een liefde, die eerlijk en echt is. Echt zin om koning te zijn heeft hij toch al niet; het op de postzegel en de euro staan is wel goed genoeg.
Intussen is het theatergezelschap begonnen aan de repetities voor de voorstelling die op het feest gespeeld gaat worden. De artistieke regisseur (in dit geval niet voorzien van het artistiek-ranzige staartje met elastiek, maar wel een opvallende witte lok) gaat voor Romeo en Julia, waarbij Romeo de vrouwenrol is. Het morrelt echter in het gezelschap, en de koning ziet niets in de stuk-keuze. Als de regisseur dreigt met opstappen, ziet een van de leden van het gezelschap haar kans, ze vraagt een oud studiegenote, Lisa, om zijn rol over te nemen. Lisa belandt op haar eerste dag echter in de troonzaal, waar ze Lodewijk ontmoet, die op zijn beurt op slag verliefd op haar wordt. Zijn moeder is minder enthousiast over zijn liefde voor dit burgermeisje. Lodewijk is echter vastbesloten. Maar zal het hem lukken met Lisa te trouwen?
De voorstelling zit barstensvol humor, zowel in de spotlight, als daarbuiten. De regisseur die vraagt waar die kleine kinderen voor nodig zijn en als antwoord krijgt dat het publiek dat zo schattig vindt. Of als bij een partner voor de koning wordt gesuggereerd dat dit ook een man kan zijn “Progressief gedoe. Dat doe je dan maar in je eigen tijd.” Absolute hoogtepunt van de voorstelling is een parodie op het programma Spoorloos. Deze vijf minuten alleen al maken de voorstelling het bezoeken waard.
Het songmateriaal bevat weer diverse stijlen. De opening is authentiek musicalrevue-materiaal, op het hof klinkt klassiek-achtige muziek, en waar de koningin-moeder zich met tarot en anderen voorspellingen bezig houdt is deze weer mysterieus. Het decor is prachtig, waarbij vooral het gebruik van de puzzelstukjes uit het achter-decor die bijvoorbeeld troon of tafel worden zeer creatief zijn. De wissel van paleiszaal naar toneel-oefenruimte, en de draai-nissen ogen zeer professioneel.
Ook deze voorstelling wordt, net als andere Hofplein-voorstellingen door twee aparte casts gepeeld. Wij zagen een voorstelling van cast A. De koningin-moeder wordt in beide casts gespeeld door Karin Warmenhoven, die in De Club van Lelijke Kinderen ook al een koninklijke rol had. In die voorstelling was ze duidelijk Beatrix, in deze voorstelling heeft ze wel een aantal van haar trekjes, maar is ze toch vooral ook een stuk maffer. Ook nu speelt ze haar rol weer voortreffelijk. Stan van der Burght speelt Lodewijk serieus, maar toch met gevoel voor humor en theater. De rest van de spelers stralen en spelen hun leuke rollen met zichtbaar plezier. Enkele groepsscènes ogen nog wel een beetje rommelig, maar storen doet dat niet. Regisseur Jaco van der Moolen heeft hier prima werk afgeleverd.
Voor alle leeftijdscategorieën heeft de voorstelling genoeg te bieden. Een scheurende koning op een Segway gaat samen met citaten uit Shakespeare. Er wordt de draak gestoken met artistiek theater, maar ook gelachen met Feyenoord en Capelle Schollevaar. En regelmatig hoor je mensen lachen om dingen die je zelf niet eens had gezien, omdat er zo veel gebeurt op het podium.
Koos Meinderts heeft met “De Verjaardag van Koning Lodewijk de Enige” zijn beste script afgeleverd, en dat is niet in de laatste plaats te danken aan het einde van het stuk, dat een fraaie verrassing in petto heeft. Een voorstelling die zo veel te bieden heeft dat het zelfs twee keer bezocht kan worden. Dan kun je met goed plannen ook nog eens beide casts aan het werk zien.
