Eén overeenkomst hebben beide voorstelling in ieder geval. Er is een live viool op het toneel. Maar eigenlijk zijn er meerdere overeenkomsten. Een zoektocht is belangrijk voor het verhaal en er is een essentiële rol voor de winterkou. Beide voorstellingen zijn ook zeer onderhoudend, en er wordt lekker gespeeld.
Midden in de Winternacht - Rotterdam
In het Hofpleintheater in Rotterdam wordt er altijd flink uitgepakt voor de kerst/winterproductie. Ook dit jaar staat er weer een indrukwekkende voorstelling. Koos Meinderts, die eerder al zijn boeken De Club van Lelijke Kinderen en De Snoepwinkel Van Zevensloten tot succesvolle theatervoorstellingen bewerkte, en daarna ook nog speciaal voor hen ‘De Winterkoningin’ scheef, heeft opnieuw een fraaie vertelling afgeleverd.
Als de voorstelling begint zien we Masja in gesprek met haar moeder. Het blijkt het laatste dat moeder bij leven voert. De volgende scene is de begrafenis. Masja blijft achter met haar vader, die nogal apathisch op haar reageert, en de spontane huishoudster Loedmilla. Niet veel later staan de nonnen voor de deur, die Masja willen meenemen naar het weeshuis. Vader geeft uiteindelijk toe en tekent het contract. Op een gegeven moment heeft Masja er genoeg van en ontvlucht het weeshuis, terug naar huis, ondanks dat vader geen brief naar haar heeft geschreven. Vader is niet thuis, maar Loedmilla wel, en zij ontvangt Masja met open armen. Als de nonnen Masja komen opeisen, verscheurt zij het contract. Vader heeft inmiddels een nieuwe vrouw, Olga, en is met haar in aantocht.
Maar Olga heeft ook twee gemene dochters, Varenka en Marenka, en waar Masja zich verheugd had op twee nieuwe zusjes, zijn het vooral kwelgeesten. Op een gegeven moment doen ze lief en vriendelijk, maar dat is deel van een kwaad plan. Het jaloerse tweetal willen Masja achterlaten in het Winterwoud, onder het mom dat de wintervorst een bruid zoekt, en dat Masja de ideale kandidaat is. En Masja droomde altijd al van een prins op het witte paard. Gelukkig is er de geest van haar moeder, en komt er uit onverwachte hoek hulp voor dit meisje met een gouden hart.
Het fraaie originele nieuw verhaal, waarin we wel wat elementen uit Vrouw Holle herkennen, wordt vergezeld van mooie nieuwe muziek van Thijs Borsten. Het doet zeer Russisch aan en wordt live gespeeld door viool, accordeon en toetsen. Ook wat bekende klassiekers, zoals Baboesjka en De Dodenrit, komen we, voorzien van een nieuwe tekst in de voorstelling tegen. En in de basis strak decor van twee kruisende bruggen wordt met extra decorstukken of rekwisieten steeds een andere plaats van handeling. Met een paar grafstenen is het een begraafplaats, met een rij ramen is het het weeshuis. Een mooie vondst zijn de bomen, die gespeeld worden door ensembleleden, en takken hebben die tot aan de hemel reiken (tot de bovenkant van het podium in ieder geval). Het toppunt van vormgeving zijn de meer dan twee meter lange nonnen. Zij worden rondgereden, maar geven de voorstelling een bijzonder prentenboek-achtig gevoel, en maken de bidpinguins, zoals Loedmilla ze noemt, ook erg angstaanjagend.
Wij zagen cast B, en zij leveren een sterke prestatie. Elysha Dahlhaus heeft een prachtige zangstem, en speelt de rol van het ietwat naïeve meisje mooi. Sheena Tchai speelt in beide casts de spontane Loedmilla, en doet dat vol overgave. Je wordt in de zaal meteen blij als zij het podium betreedt. Erg goed is ook Tijn Panis als Baba Jaga, de heks. Lekker groots, lekker eng, waardoor het uit zijn concentratie raken en de verkeerde dingen zeggen extra goed overkomt. Zijn scene is het hoogtepunt van de show. Voor de komedie zorgen verder de vervelende (stief)zussen Varenka (Nanoek Knoester) en Marenka(Saskia Gunst). Het publiek heeft even nodig om hun slechtheid te accepteren, maar eenmaal op gang zorgen ze voor een goede lach, met name dankzij de wel extreem domme reacties van de twee.
Met de enorme cast die soms op het podium staat worden de massascènes erg indrukwekkend. Met name de begrafenis is fraai. Iets zwakker is de uitvoering van de dansjes, die als ze wat meer gelijk zouden worden uitgevoerd, veel meer indruk zouden maken. Bij de bomen wordt het wel erg rommelig.
Maar dat is het puntje op de i van formidabel, want deze voorstelling klopt aan alle kanten. Een voorstelling zo goed dat ik mijn uiterste best ga doen om ook de andere cast nog aan het werk te zien.
Alleen op de wereld >>>>>