Recensie
Twee wintertoppers bij Hofplein
In Rotterdam wordt een prachtig nieuw sprookje van Koos Meinderts vertoond, en in Roosendaal en Breda is een prachtige Alleen op de wereld van de plaatselijke Hofplein-afdeling te zien.
Alleen op de Wereld - Roosendaal/Breda
Het boek van Hector Malot ("Sans Famille") is een klassieker, dat talloze keren is bewerkt voor film en theater. Het verhaal van het jongetje dat op 8 jarige leeftijd gaat zwerven, en de nodige sterfgevallen tegenkomt, spreekt nog altijd tot de verbeelding. Het hele verhaal vertellen in anderhalf uur is natuurlijk onmogelijk, zodat in deze versie bijvoorbeeld alles wat met Acquin te maken heeft (de bloemenkweker zelf, de oom en de mijn) niet in deze vertelling zit.
Net als het boek begint de musical als Remi acht jaar is. Hij is bijna jarig en zijn (arme) moeder heeft alle ingrediënten voor het maken van pannenkoeken in haar mandje. Dan verschijnt vader Jerà´me Barbarin, die woest is op zijn vrouw. Hij was in de veronderstelling dat Remi al lang weg was. Remi is namelijk helemaal hun kind niet. Hij had het op straat gevonden, en meegenomen in de hoop op een vette beloning, maar niemand heeft het kind ooit gezocht. Toevallig komt de reizende artiest Vitalis langs, die aanbiedt het kind te huren. En zo gaat Remi met hem heen, maar niet zonder een hartverscheurende breuk moeder Barbarin. Vitalis verdient zijn geld met het laten optreden van zijn dieren, het aapje Joli-CÅ“ur en drie honden: Capi, Dolce en Zerbino. Vitalis is goed voor Remi, en leert Remi de kneepjes van het vak, maar ook bijvoorbeeld te lezen. Het is zwaar, maar het gaat goed, totdat Vitalis wordt opgepakt na een conflict met een agent. Hij wordt twee maanden opgesloten, en Remi staat er alleen voor. Het optreden wil niet erg lukken, maar dan wordt hij opgevangen door mevrouw Milligan en haar zieke zoon Arthur. Ze zijn het Engelse klimaat ontvlucht om Arthur weer beter te krijgen. Remi vindt het fijn bij hen, maar als Vitalis terugkomt moet hij weer met hem mee. Weer zit het niet mee, of eigenlijk, het weer zit niet mee. Ze verdwalen in de sneeuw, worden bedreigd door wolven, en als deze zijn verdwenen blijken Dolce en Zerbino dood. Ook de ziek geworden Joli-CÅ“ur overleeft het niet. Vitalis wil Remi tijdelijk onderbrengen bij Garofoli in Parijs, maar als hij de striemen bij een van de kinderen ziet die Garofoli onder zijn hoede heeft bedenkt hij zich. Remi ontmoet er wel Mattia, die hij later weer zal tegenkomen. Als Vitalis die winter, als ze in de kou zijn verdwaalt, sterft, gaat hij met Capi op zoek naar zijn adoptiemoeder. Mattia, die Remi weer tegenkomt, vergezelt hem op zijn verdere zoektocht. Want de ouders van Remi hebben zich aangediend, maar dat blijkt toch wat te vroeg gejuicht.
De vertelling van Hofplein is helder, en de spelers zijn doorgaans goed te verstaan. Alleen als er door elkaar wordt gezongen missen we de hoofdlijnen. De show wordt vrijwel meteen gestolen door het aapje Joli-CÅ“ur dat over het podium stuitert en in diverse spelers klimt, zoals je van een klein aapje verwacht. Ook de honden blijken zeer atletisch, wat blijkt uit de torentjes die ze kunnen bouwen, maar vooral ook uit de sprongen die ze uitvoeren. Vitalis wordt gespeeld door volwassen acteur Don van Dyke, die in zijn eigen spel ook de lessen die hij Remi geeft in acteren goed uitvoert. In deze cast wordt Remi gespeeld door een meisje. Cecile overtuigt in haar rol van het dappere jongetje. Mattia (gespeeld door Mees) heeft een hoge aaibaarheidsfactor, die alleen nog maar hoger wordt naarmate het stuk verder vordert. Het drama in de voorstelling wordt niet breed uitgemeten. Het sterven van Joli-CÅ“ur is eigenlijk vrij plotseling (het lijkt even goed te gaan en dan poef), en ook het doodgaan van Vitalis is, hoewel triest, geen overacte tranentrekken. Verstandig waarschijnlijk gezien de leeftijd van 4+ die op de voorstelling is geplakt, maar ook wel een beetje een gemis.
De eerste akte is vrij serieus. De speelsheid van de dieren is zorgt voor wat comic relief. Fraai is de kar, die op een gegeven moment tot rechtbank wordt omgetoverd. De humor zit vooral in de tweede acte, die zich deels in Engeland afspeelt. De armoedige familie Driscoll, die daar een grote rol speelt is zeer grappig, en de boottocht terug is zeer komisch uitgevoerd.
Alleen op de wereld is te zien in tot en met 28 december te zien in De Kring in Roosendaal (en op 9 januari) en 3, 4 en 27 januari in Breda, en wordt gespeeld met twee casts. Wij zagen (de uitstekende) cast A.
Het boek van Hector Malot ("Sans Famille") is een klassieker, dat talloze keren is bewerkt voor film en theater. Het verhaal van het jongetje dat op 8 jarige leeftijd gaat zwerven, en de nodige sterfgevallen tegenkomt, spreekt nog altijd tot de verbeelding. Het hele verhaal vertellen in anderhalf uur is natuurlijk onmogelijk, zodat in deze versie bijvoorbeeld alles wat met Acquin te maken heeft (de bloemenkweker zelf, de oom en de mijn) niet in deze vertelling zit.
Net als het boek begint de musical als Remi acht jaar is. Hij is bijna jarig en zijn (arme) moeder heeft alle ingrediënten voor het maken van pannenkoeken in haar mandje. Dan verschijnt vader Jerà´me Barbarin, die woest is op zijn vrouw. Hij was in de veronderstelling dat Remi al lang weg was. Remi is namelijk helemaal hun kind niet. Hij had het op straat gevonden, en meegenomen in de hoop op een vette beloning, maar niemand heeft het kind ooit gezocht. Toevallig komt de reizende artiest Vitalis langs, die aanbiedt het kind te huren. En zo gaat Remi met hem heen, maar niet zonder een hartverscheurende breuk moeder Barbarin. Vitalis verdient zijn geld met het laten optreden van zijn dieren, het aapje Joli-CÅ“ur en drie honden: Capi, Dolce en Zerbino. Vitalis is goed voor Remi, en leert Remi de kneepjes van het vak, maar ook bijvoorbeeld te lezen. Het is zwaar, maar het gaat goed, totdat Vitalis wordt opgepakt na een conflict met een agent. Hij wordt twee maanden opgesloten, en Remi staat er alleen voor. Het optreden wil niet erg lukken, maar dan wordt hij opgevangen door mevrouw Milligan en haar zieke zoon Arthur. Ze zijn het Engelse klimaat ontvlucht om Arthur weer beter te krijgen. Remi vindt het fijn bij hen, maar als Vitalis terugkomt moet hij weer met hem mee. Weer zit het niet mee, of eigenlijk, het weer zit niet mee. Ze verdwalen in de sneeuw, worden bedreigd door wolven, en als deze zijn verdwenen blijken Dolce en Zerbino dood. Ook de ziek geworden Joli-CÅ“ur overleeft het niet. Vitalis wil Remi tijdelijk onderbrengen bij Garofoli in Parijs, maar als hij de striemen bij een van de kinderen ziet die Garofoli onder zijn hoede heeft bedenkt hij zich. Remi ontmoet er wel Mattia, die hij later weer zal tegenkomen. Als Vitalis die winter, als ze in de kou zijn verdwaalt, sterft, gaat hij met Capi op zoek naar zijn adoptiemoeder. Mattia, die Remi weer tegenkomt, vergezelt hem op zijn verdere zoektocht. Want de ouders van Remi hebben zich aangediend, maar dat blijkt toch wat te vroeg gejuicht.
De vertelling van Hofplein is helder, en de spelers zijn doorgaans goed te verstaan. Alleen als er door elkaar wordt gezongen missen we de hoofdlijnen. De show wordt vrijwel meteen gestolen door het aapje Joli-CÅ“ur dat over het podium stuitert en in diverse spelers klimt, zoals je van een klein aapje verwacht. Ook de honden blijken zeer atletisch, wat blijkt uit de torentjes die ze kunnen bouwen, maar vooral ook uit de sprongen die ze uitvoeren. Vitalis wordt gespeeld door volwassen acteur Don van Dyke, die in zijn eigen spel ook de lessen die hij Remi geeft in acteren goed uitvoert. In deze cast wordt Remi gespeeld door een meisje. Cecile overtuigt in haar rol van het dappere jongetje. Mattia (gespeeld door Mees) heeft een hoge aaibaarheidsfactor, die alleen nog maar hoger wordt naarmate het stuk verder vordert. Het drama in de voorstelling wordt niet breed uitgemeten. Het sterven van Joli-CÅ“ur is eigenlijk vrij plotseling (het lijkt even goed te gaan en dan poef), en ook het doodgaan van Vitalis is, hoewel triest, geen overacte tranentrekken. Verstandig waarschijnlijk gezien de leeftijd van 4+ die op de voorstelling is geplakt, maar ook wel een beetje een gemis.
De eerste akte is vrij serieus. De speelsheid van de dieren is zorgt voor wat comic relief. Fraai is de kar, die op een gegeven moment tot rechtbank wordt omgetoverd. De humor zit vooral in de tweede acte, die zich deels in Engeland afspeelt. De armoedige familie Driscoll, die daar een grote rol speelt is zeer grappig, en de boottocht terug is zeer komisch uitgevoerd.
Alleen op de wereld is te zien in tot en met 28 december te zien in De Kring in Roosendaal (en op 9 januari) en 3, 4 en 27 januari in Breda, en wordt gespeeld met twee casts. Wij zagen (de uitstekende) cast A.
26 December 2012 | |
Première | |
Roosendaal | |
De Kring | |
http://www.hofpleinrotterdam.nl | |
alleen op de wereld, musical, recensie, hofplein, rotterdam, roosendaal, breda |