De recessie heeft ook in musicalland toegeslagen. Een van de slachtoffers is Home Again, de derde Home-musical die het speelschema en plaatje niet rond kreeg. Extra vervelend was dat natuurlijk voor de castleden, die ineens geen werk hadden. Hieronder waren ook een drietal studenten, voor wie deze musical de stage zou zijn. Voor deze laatste groep heeft de regisseur van Home Again, Dick van den Heuvel, voor een alternatief gezorgd.
Dit is Homeless geworden, een compleet nieuw verhaal met nieuwe liedjes voor drie personen. Een voorstelling over twee outcast van de samenleving, een aan Aids lijdende zwerver en een drugsverslaafde, die kennis maken met een wel heel menselijke God.
God ziet er in deze voorstelling uit als een jonge vrouw in een roze overall. Ze ontmoet Freek, een dakloze met Aids en schenkt hem een bakfiets om in te leven. Dan verschijnt de junk Ilvanja. Ook zij heeft niet zo lang meer te leven; God geeft beiden nog zo’n zes maanden. Als Ilvanja vertelt dat haar laatst wens het zien van de “White cliffs of Dover” is, besluit hij haar in de bakfiets daarheen te rijden. Geen eenvoudige opgave voor een zieke jongen, een race tegen de klok en hoe betaalt hij zonder geld de overtocht.
Homeless is op een aantal niveaus interessant. Allereerst is er God, die menselijke trekjes als twijfel en spijt kent. Klagen over zijn Zoon die de hemel heeft opengezet voor jan en alleman waardoor hij daar zijn kont niet kan keren, en er zo voor gezorgd heeft dat bijvoorbeeld Petrus overwerkt is. Daarom is Hij zelf naar weer even naar aarde gekomen. Hij vertelt hoe lastig het is allemaal. Zijn teksten zullen in zwarte kousen gebieden zeker niet worden gewaardeerd; ze geven een nogal luchtige en aparte kijk op religie. Ook voor anderen heilige huisjes, zoals de verzorgingsstaat, worden niet gespaard. Op een heel ander niveau speelt het leven van Freek en Ilvanja zich af. Freek vindt het in eerste instantie moeilijk om contact te leggen met Ilvanja, maar eenmaal gelegd gaat hij er ook helemaal voor om haar laatste wens realiteit te maken, zonder het schijnbaar onvermijdelijke van de dood van (één van) hen te accepteren.
Robin van den Heuvel speelt de rol van God uitstekend. Menselijke eigenschappen en Goddelijke almacht worden mooi gecombineerd, met een sarcastisch sausje erboven op. “Jullie gaan dood en tot die tijd zingen we fijn een liedje.” Het maakt de strijd die Freek aangaat erg boeiend. De twee zwervers worden niet zwaar ziek aangezet. Er wordt wel uitgesproken dat de tocht naar Dover op de bakfiets een hele opdracht is, maar we zien geen moeilijke motoriek of anderhalf uur trillende handen. Een verstandige keuze, omdat het anders alleen maar zou afleiden en misschien zelfs irriteren. Rogier van Erkel treft de juiste snaar, en brengt de absurde 4e wand-oplossing voor het geld van de overtocht als de gewoonste zaak van de wereld, volkomen overtuigend. Sophie Schut kan nog wat groeien in de subtiliteiten van haar spel, maar weet Ilvanja met al haar kwetsbaarheden goed over te brengen.
Dick van den Heuvel is een bekende naam in musicalland als we kijken naar tekst en regie. Naast dit project is hij ook betrokken bij de aankomende productie van Kruimeltje. Naast kolderieke meesterstukjes als Sjakoo en Daendels werkte hij mee aan familievoorstellingen als De Wonderlijke Reis van mijnheer Prikkebeen, Dolfje Weerwolfje en de Sprookjesboom en volwassen shows als Turks Fruit en Route 66. Hij won samen met Sjoerd Kuyper de Musicalaward voor beste script voor Dromen zijn Bedrog afgelopen jaar, en qua stijl herkennen we wel wat van de zwartgalligheid van die voorstelling in deze Homeless terug.
Muzikaal is Homeless lekker rauw. Dit komt natuurlijk door het stevige geluid van de driekoppige liveband, en natuurlijk ook door de composities, waarvoor Fons Merkies tekende. Nou ja, hij tekende er wel voor, maar schreef door tijdgebrek niet alles. Een groot deel van de liedjes werd geschreven door Robin van den Heuvel. Inderdaad schuilt in haar niet alleen een God, maar ook een uitstekende componiste. Dat maakt het gebruik van de Beatles-song “She’s leaving home” ook niet noodzakelijk. “Je kunt toch wel zien dat we het budget niet hebben om een Beatles-liedje te gebruiken. ”
Homeless is een interessant en bij vlagen zeer geestig tussendoortje. Een interessante benadering van het onderwerp en het doorbreken van de vierde wand als onderdeel van het verhaal zijn hierin belangrijke factoren. Met slechts vijf voorstellingen, waarvan er reeds twee zijn verstreken is deze musicalsnack een exclusieve, maar wel een heel smakelijke.
Homeless is nog op 12, 13 en 14 november te zien in Theater De Ruimte en dan zijn alle vijf speelbeurten weer voorbij. Een kans die je niet mag laten liggen.
Scenefoto’s: Boy Hazes
