Het valt te prijzen dat je als musicalgezelschap niet vervalt in een zoveelste uitvoering van een standaardtitel binnen de Nederlandse amateurwereld als Rent, High School Musical, the Wiz of Petticoat. En het getuigt van durf als je een volledig eigen stuk op de planken zet. Dat is precies wat Music All Around heeft gedaan met Huize Doornenburg.
Huize Doornenburg draait om een huis waar een oudere vrouw, mevrouw Doornenburg, woont. In de kamers van die huis huizen ook een aantal andere vrouwen, ieder met hun eigen problemen. De jonge alleenstaande moeder Imke met een dubbele baan die de eindjes lastig aan elkaar kan knopen. Eliza, een model en haar manager Lana, waarbij Eliza een andere carrièrepad wil volgen. Sylke en Puck, twee schoolvriendinnen waartussen iets aan het ontstaan is, maar waar Puck heel onzeker over is. Milou, een jonge vrouw met autistische trekjes op zoek naar werk. De vrouw krijgt hulp van Nathalie, een medewerker van de thuiszorg, die ze aanziet voor haar eigen dochter Rosalie. Zij gaat binnenkort in een bejaardentehuis werken, en vindt het eigenlijk wel tijd dat zij haar daarheen volgt. En dat ziet mevrouw Doornenburg niet zitten. We volgen in de musical de verwikkelingen in dit huis.
De opening in het stuk is nogal verwarrend. We horen een erg lang nummer, dat het vandaag waait in Huize Doornenburg, met tussendoor gesprekjes aan de eettafel van de woning, maar van een echte introductie van de karakters is geen sprake. Wie zijn zij, en waarom zijn zij daar is toch de eerste vraag die je als publiek stelt. Wie de karakters zijn blijkt vervolgens langzaam uit de scenes rond de personages, en pas dan krijg je ook eventueel de kans om binding te krijgen met deze karakters. Het verhaal krijgt een enorme twist naar het einde van de voorstelling toe, en het is duidelijk dat zo lang mogelijk wordt geprobeerd deze te verhullen. Hoe verrassender hoe beter natuurlijk, maar zodra je deze voelt aankomen (voor uw recensent was het duidelijk aan het begin van de tweede akte), zie je ook dat dit niet helemaal consequent is uitgevoerd. En nadat de twist is uitgespeeld, wordt nog wat te lang in de oude situatie doorgespeeld, terwijl we naar een afronding snakken. Als de afronding eenmaal is begonnen, is die dan weer wel bijzonder mooi.
De cast bestaat uit 8 veelal jonge speelsters. Ze spelen hun rollen vol overgave, en halen eruit wat er in zit. Met name Rachel Zeelen weet als Milou het kwetsbare en ontwapenende van haar rol goed te spelen. Ook Floortje Jansen is als Sylke erg sterk, en Kim Molenaar weet mooi te balanceren in de thuiszorg-rol. Moet ze wel of niet meegaan in de rol van dochter Rosalie bijvoorbeeld.​ De eigen songs in deze musical voldoen, al worden ze soms wat te breed uitgesponnen, zoals het eerder genoemde openingsnummer, of lijken ze niet altijd even noodzakelijk voor het vertellen van het verhaal.
Dat een goede, nieuwe musical maken niet eenvoudig is, zal iedereen, die dit jaar een professioneel uitgevoerde nieuwe titel in Nederland zag, waarschijnlijk wel beamen. Ook daartussen konden we weinig sterke scripts ontdekken. In die zin zijn de makers van deze musical in goed gezelschap. Dat de rode draad in dit verhaal wel veel beter is dan die van bijvoorbeeld Soof of Expeditie Eiland maakt het alleen maar extra jammer dat de uitwerking minder sterk uitpakt.
