Op 30 en 31 mei is in het M-lab de benefietmusical Bernarda Alba te zien. Met twee voorstellingen op een avond wordt er zo veel mogelijk geld ingezameld voor Wings of Support. Bernarda Alba is een eenakter van vijf kwartier, gebaseerd op het beroemde toneelstuk Het Huis van Bernarda Alba.
Twee weken geleden woonden we een gedeelte van een repetitie bij. Er werd op dat moment stevig geoefend op het nummer Angustias. Op zang (wie zingt welke partij), maar ook op het ritmisch met de vingers knippen. Want ritme is heel belangrijk in deze voorstelling. Het interview met initiatiefnemer en regisseur Jeroen van Delft heb je eerder kunnen lezen. Nu volgen de gesprekken met de ‘jonkies’ uit de voorstelling. Isabel Commandeur is de jongste van de vijf dochters, Lisa Berendse de jongste bediende, oftewel de meid.
Isabel Commandeur
Wat kun je ons vertellen over de rol die je gaat spelen
Ik speel Amelia. Ik ben de derde dochter, en heb dus twee zussen boven mij. Ik ben de verlegen zus, de meest rustige. Ik heb de beste relatie met Martirio , de zus met de kromme rug, die ook een lelijk beeld over zichzelf heeft. Verder ben ik stil en duik ik heel erg snel in mijn eigen wereldje en ben ook heel erg bang voor mijn moeder. Daarom doe ik alles heel erg volgens haar regels, bang voor haar uitvallen. Ik zou het liefst voor mijn zussen willen opkomen, maar dat durf ik niet. Ik verdwijn dan altijd naar mijn vogelkooitje.
Als je onzichtbaar zijn goed speelt zal het publiek ook niet veel van je zien. Hoe ziet het publiek jou?
Ik kom af en toe toch verrassend uit de hoek. Ik heb weldegelijk momenten waarin ik roep: “nu kan ik het niet meer aan. Ik wil dit niet meer.” Verder ben ik zelf ook nog heel erg aan het zoeken wie zij nog meer is, wat ik nog meer kan spelen.
Verder zingt zij heel erg klassiek. Dat vind ik heel erg leuk. Ik vind dat ze hele mooie klassieke partijen heeft, zowel in de eigen als in de gezamenlijke nummers. Het ligt ook goed op mijn stem. Ik vind het sowieso heerlijk om verschillende stijlen te doen, dus laat me op het ene moment alsjeblieft belten, maar op het andere moment is het ook wel heerlijk om een klassieke sound te kunnen maken.
Je gaat straks twee voorstellingen op een avond doen. Moet je daar rekening mee houden?
Nee, daar heb ik geen problemen mee.
Kende je het stuk?
Nee. Ik had er wel over gehoord, omdat een aantal schoolgenoten een paar jaar geleden het stuk hebben gespeeld. Ik heb het toen niet gezien. Ik vond het wel heel gaaf toen ik de muziek hoorde. Naast de mooie partijen vind ik de combinatie van Spaanse zang, het uitschreeuwen van de passie, en het ritmes maken met voeten en handen echt kicken. Ik kan nog geen favoriet aangeven, maar vandaag hebben we ‘Love let me sing you’ gedaan, en dat vind ik heel erg mooi. En ik vind het heerlijk om meerstemmig te zingen. Goed naar elkaar luisteren, weten welke partij jij zingt, je niet laten afleiden, en dan het belangrijkste, mooi met elkaar mengen qua kleur. Daar moeten we zeker nog tijd aan besteden, maar dit is ook pas de derde of vierde repetitie.
Zijn jullie naast de zang ook al met spel bezig
We zijn nu voornamelijk met de dans bezig, met de ritmes en met de zang. En er zijn al wel wat scènes gezet .Daarna moeten we nog wat regiedingetjes gaan doen. We moeten nog meer op elkaar inspelen. Er is de behoefte om meer op de vloer te staan, zodat je de onderlinge verhoudingen beter gaat voelen. Daar kijken we dus heel erg naar uit. We hebben ons voor de presentatie vooral gefocust op ‘Love let me sing you’ en dan merk je hoe fijn het is om elkaar tegen te komen. Je verrijkt je eigen rol daarmee en de relatie van de zussen onderling.
Hoe past deze rol in jouw carrière
Het is weer een heel andere stijl muziek en manier van spelen. De laatste tijd was heel veel materiaal vooral belten. Het verlegen meisje, daar moet ik nog wat spannends van maken, maar verder vind ik het spannend om met deze mensen het stuk te maken. Er wordt hier ook veel van je verwacht qua eigen inbreng, en dat is ook heel fijn.
Hiervoor heb ik Daddy Cool gedaan, en het M-lab Practicum. Aan Daddy Cool heb ik meegedaan omdat ik ‘My name is..’ had gewonnen als Christina Aguilera. En daarvoor deed ik onder andere Dolfje Weerwolfje met onder meer Ara Halici, en ben ik over de hele wereld geweest.
‘My name is…’ heb ik dus gewonnen, en daarmee won ik een gastrol in Daddy Cool. Officieel zou dat een maand duren, maar gelukkig zeiden ze daarna dat ze me wel voor vier maanden wilden meenemen. Dat was heel erg leuk; ik ben ook meteen understudy geweest voor een aantal rollen. Niet iedereen wist dat ik al muziektheater had gestudeerd, dus in het begin zagen ze me wel als buitenstaander. Ik moest mensen echt wel laten weten dat ik al een studie en heel veel audities had gedaan. Op een gegeven moment had iemand vanwege een miscommunicatie over haar aanwezigheid een show watch gekregen (red: de gelegenheid voor iemand uit de cast om de voorstelling vanuit de zaal te bekijken) en zij had zoiets van “Wow, die Isabel kan er wel wat van.” en sindsdien is de sfeer in de cast omgeslagen.
Hoe ben je bij dit project terecht gekomen
Ik ben door Jeroen zelf gevraagd.
Lisa Berendse >>>
