Michelle Splietelhof speelt avond aan avond de vrouwelijke hoofdrol Uschi in Der Schuh des Manitu. In deze komische musical in Berlijn staat ook Sanne Buskermolen, hard bezig om understudy te worden voor deze rol. Musicalworld sprak eind vorig jaar met hen in het fraaie Theater des Westens in Berlijn. Over de voorstelling, Duitsland en hun carrière. Het interview lag vanwege de drukke werkzaamheden van één van de spelers lang op de plank ter correctie. Maar nu dus alsnog: Musicalworld in gesprek met Sanne en Michelle.
Hoe zijn jullie in Berlijn verzeild geraakt. Het ligt niet echt om de hoek
[MS]In 2008 speelde ik in Les Miserables, maar het jaar daarvoor heb ik de finales gedaan voor Elphaba in Stuttgart. Dat was überhaupt mijn eerste auditie voor een rol in Duitsland. Ik ben het toen niet geworden, maar blijkbaar toch in een bestand geraakt, want ik werd op een mooie zomerdag gebeld door het Duitse castingteam. Twee maanden voordat het hier begon. We zoeken nog een Uschi en zou je auditie willen doen. Dus ik dacht leuk; Schuh des Manitu, wat is dat dan? Dus ik heb meteen de film besteld en gekeken. De rol van Uschi sprak me meteen aan en besloot om de auditie te doen. Na een dag auditeren waren de finales op het podium van het theater, dat was een machtig gevoel. Het is zo’n mooi theater, ik wilde niet meer weg.. Een week later hoorde ik dat ik de rol had gekregen. Toen ben ik uit Les Miserables weggegaan, en had ik een maand om alles te regelen. Huisvesting, verzekering en dergelijke; je weet niet wat er op je af komt allemaal als je naar het buitenland verhuist En toen zat ik ineens in Berlijn.
[SB]In 2003, toen ik nog de opleiding op de theaterschool in Amsterdam deed, heb ik auditie gedaan voor 42nd Street in Stuttgart. Alle rondes gedaan in Essen en Hamburg en aangenomen in het Ensemble. Het was een Ensemble van 26 meiden, dus een grote job, terwijl ik nog op school zat. Door scripties te schrijven en de baan die ik had, heb ik mijn laatste jaar nog af kunnen maken. Daarna heb ik anderhalf jaar in het Ensemble gespeeld bij Romeo & Julia in Wenen. Daarna heb ik auditie gedaan voor Tanz der Vampire hier in Berlijn en werd aangenomen. Dat was dus de eerste keer dat ik hier in dit theater speelde. Later heb ik ook de Cover van Sarah gekregen. Toen de productie naar Oberhausen ging ben ik meegegaan, ook als Cover Sarah, en heb daar een jaar gewoond. Toen vroegen ze me voor een na-casting voor Der Schuh des Manitu omdat er een paar meiden weggingen en toen ben ik weer aangenomen. Dus van Oberhausen weer terug naar Berlijn.
Je werkt al heel lang in het Duitse taalgebied. Is dat een bewuste keuze?
[SB]Mijn opa vertelde dat ik vroeger gezegd schijn te hebben op de vraag wat ik later wil doen: “Ik wil naar Duitsland”, maar dat kan ik me zelf niet herinneren. Het leek me gewoon heel leuk om buiten Nederland te werken. Dat heeft me op school al gefascineerd, en toen ik ook nog werd aangenomen, had ik zoiets van dit wil ik. Ik wil eruit en op eigen benen staan. Dat was in het begin wel hard, want dan sta je daar alleen. Maar ik zit er nog en het bevalt nog steeds.
Dus je volgende klus is het liefst hier weer in Duitsland
Ik ben natuurlijk ook weer een beetje ouder, en iedere keer verhuizen is toch wel nadelig. Iedere keer bouw je vriendschappen en relaties op en dan verhuis je weer naar een andere stad, en begin je weer van voren af aan. Je moet iedere keer je hele hebben en houden verhuizen, en je krijgt ook steeds meer dozen met spullen en meubels. Op dit moment weet ik nog niet zeker of ik voor altijd in Duitsland wil blijven, of nu al terug wil naar Nederland. Ik doe soms wel audities in Nederland om mijn opties open te houden.
Kun je iets vertellen over de rol van Uschi in de musical
[MS]Uschi is een halfbloed. Ze is opgegroeid bij de indianen, bij de tweelingbroers Abahachi en Winnetouch. Zij is verhuisd naar Roswell City om daar zangeres te worden, haar grootste droom. Ze is beland in een bar, waar ze elke avond de mannen het hoofd op hol brengt. Ze heeft daar een act waar ze elke avond op zoek is naar mannelijk jodeltalent
Wat leuk is aan Uschi is dat ze heel vrouwelijk en sexy is, ze moet onbewust erotisch zijn. Daarnaast is ze heel impulsief, en ook een beetje naïef. Dat betekent dat je als acteur meteen moet reageren. Dat gaat heel erg tegen mijn eigen karakter in, omdat ik zelf —tegenwoordig- wat beter nadenk voordat ik iets doe of zeg. Uschi is heel open en eerlijk met alle goede bedoelingen, maar het komt er niet altijd even handig uit. Dat maakt haar “Süss”. Omdat mijn accent zeker in het begin nogal duidelijk was hebben ze erin geschreven dat mijn vader een Nederlandse klompenmaker was. “Ja, mein Papa war ein Hollà¤ndische Holzschuhschnitzer”, een zin die voor Duitsers al lastig is uit te spreken.
Het is echt een uitdaging om haar te spelen. Ik heb hiervoor Cats gedaan, en Les Miserables. Zeker Les Miserables is totaal anders; zwaar en dramatisch. Ik heb hiervoor nog nooit comedy gedaan. Nou vind ik mezelf thuis heel grappig, maar het is heel anders op de bühne. Omdat het heel erg met timing te maken heeft. Het publiek is elke avond weer anders. Soms laten ze helemaal niets merken en zeker dan is het heel moeilijk. En je tegenspeler verandert ook; je hebt soms covers, en je voelt je zelf ook niet elke avond hetzelfde. Om die timing te houden blijft elke avond een uitdaging, maar dat zorgt er ook voor dat we het naar ons zin hebben op de bühne.
En dan ook nog eens een andere taal. Dus comedy in het Duits en mijn eerste hoofdrol. Gelukkig kregen we toen Carline (Brouwer) bij ons team en die heeft ons super ondersteund, die vrouw is echt geniaal.
Wat heel grappig is, is de reactie van het publiek op Uschi. Ik kom vrij sexy op, met interactie met het publiek en als er veel paartjes in de zaal zitten zie je ze wantrouwend naar hun partner kijken. Ook kinderen snappen me niet zo goed; dat sexy en naïeve. Die denken:”Wat een domme mevrouw.”
Hoe heb je je voorbereid op het Duits
[MS]Ik ben iets vroeger begonnen dan de rest en heb Fonetische les gehad. Dat houdt in dat wat je op het podium zegt, dat dat zo accentloos mogelijk is. En voor de rest moet je gewoon die streep over, veel Duits praten en fouten durven maken. Omdat het zo op het Nederlands lijkt vraag je je soms wel eens af of iets nou een juist gebruikt Duits woord is of niet.
Ik heb toevallig net Fonetische les gehad; in het begin is dat elke dag, dan wordt het iedere week en dan een keer in de vier weken om de boel op te frissen.
[SB]Ik heb ook nog steeds Fonetiek, Ik begin nu de rol van Uschi te leren als tweede bezetting. Er sluipen toch wel snel foutjes in je spraak, dus is het belangrijk dat iemand met je werkt. In het dagelijks leven vinden Duitsers het hartstikke leuk en grappig als we iets fout zeggen, en verbeteren ons niet. Dat wil je natuurlijk niet op het podium. Degene die ons lesgeeft ken ik al heel lang. Dezelfde persoon deed het ook al voor Tanz der Vampire. In Berlijn en Oberhausen. Hij kent mijn probleempjes, en herkent ze ook bij Michelle, problemen die typisch zijn voor Hollanders. De ch-klank van manchmal bijvoorbeeld.
Ik merk ook dat ik in het Duits hoger praat. In het Nederlands praat ik best wel diep, maar in het Duits is mijn praatstem hoger.
Je studeert voor de cover van Uschi
[SB]Ik heb nu een vaste ensemble plek, en heb auditie gedaan voor cover Uschi en gekregen. Vanaf januari ga ik op als Michelle er niet is en ik heb er hartstikke veel zin in.. Ook wordt ik Swing en ga de rest van de meidenposities leren. Ik was in de andere musicals die ik heb gedaan eigenlijk altijd swing, voor dans en zang. In Tanz der Vampire heb ik 16 posities gedaan, waarvan 5 mannen. Dan sta je als boer met baard en snor opgeplakt op het podium. Ik vind het leuk om een uitdaging te hebben; als er iets gebeurt op het podium waar je op moet inspringen. Ik vond het leuk om hier eerst een eerste cast positie in te studeren, ook omdat ik niet zo veel tijd had omdat ik nog in Oberhausen werkte. Nu heb ik wel zin om al die andere posities te leren. Het zijn er dit keer maar vier in het ensemble plus Uschi is in totaal vijf.
En wat is het leukst in je huidige rol
[SB]In mijn huidige positie vind ik het leuk om als indiaan de sexy Squaw te zijn. Sexy kostuum en blonde indianen pruik. Dat valt natuurlijk goed op. Je kan er heerlijk je eigen draai aan geven door kleine momentjes met je tegenspelers erin te bouwen. We hebben in ensemble veel te doen dus het wordt nooit saai.
Is er ruimte tot improvisatie
[SB]Binnen de grenzen ben je best wel vrij om je karakter op je eigen manier in te vullen, maar het is natuurlijk niet de bedoeling dat je de aandacht afleidt van de hoofdrolspelers. Bijvoorbeeld in de Saloon scène aan het einde van de eerste akte zijn we best wel vrij; de houding staat wel vast, maar daarbinnen kun je genoeg doen. Soms gaat dat wel eens mis, maar er is iemand die er speciaal op let, en je er dan op aanspreekt: dat was wat te veel.
[MS] Ik heb vooral in de tweede akte als Uschi veel momenten dat ik wel op ben maar geen tekst heb. Je rol een personage meegeven zonder tekst, dat is een leuke uitdaging.
En hoe sta je tegenover de Duitse humor
[MS]Elke keer als ik geïnterviewd wordt door Duitse media wordt me gevraagd of de Duitsers humor hebben. Ik moet eerlijk zeggen dat ik waarschijnlijk niet een graadmeter ben. Ik heb met mijn vriend de film gekeken en ik lag onder de bank van het lachen, en hij had zoiets van “nou, goed, leuk”. Ik ben heel snel tevreden en ik vind het leuk. Maar goed, ik vind dat de Duitsers humor hebben. Ik denk dat ze ook allemaal maar doen alsof ze zo introvert en stuurs zijn, dat is 1 grote act haha.
[SB]Ik ook wel. Ik ben makkelijk te entertainen. Ik kan altijd wel iets leuks vinden, ook als het stuk in zijn geheel misschien niet helemaal te gek was.
[MS] Der Schuh is natuurlijk ook wel Michael Bully Herbig-humor, een bepaald type wat ik wel mag.
[SB]Soms ligt het er zo dik bovenop dat je denkt, he he.
[MS]Bijvoorbeeld als Santa Maria tegen Uschi zegt: ik kan je tot mijn vrouw nemen (wat ook meenemen kan zijn). En Uschi zegt: “Wat moet ik nou bij je vrouw?” De Duitsers smullen daarvan. Of heel banaal, als Abahachi tegen Uschi zegt: “Je hebt toch altijd gezegd dat als we groot zijn we gaan trouwen”en Uschi oprecht antwoord: “Maar 1,69 is toch niet groot.” Dit is trouwens mijn favoriet: Ranger en Abahachi staan vastgebonden aan een totempaal en Ranger zegt, “ach leck mich doch am Arsch” en Abahachi antwoordt” Ja, wie denn”? heerlijke poep en plas humor, daar hou ik van..
Zijn er rollen of voorstellingen die je in de toekomst zou willen spelen
[MS] Natuurlijk, genoeg, elke acteur droomt en heeft ambities. We will rock you zou ik wel graag willen doen. Dat is wel echt mijn ding. De muziek vind ik helemaal geweldig. In Uschi kan ik een deel laten zien van wat ik kan, het lieve snoezige. We Will Rock you is lekker rock en pop. Ik heb met Equilibrio al een rockopera gedaan, en ik wil graag meer laten zien wat ik met mijn stem kan.
Wicked zou ik ook heel graag willen doen, maar toen ik auditeerde was het nog wat te vroeg. Nu zou ik er klaar voor zijn.
Een rol als Evita lijkt me ook heel gaaf, maar dat gaat de komende tijd niet meer naar Nederland komen, Maar misschien in Duitsland. In die rol kun je echt kruipen, en allerlei lagen meegeven, en dan ook nog eens die geweldige muziek zingen. Dat lijkt me echt fantastisch.
[SB]Ik vind de muziek van We Will Rock You ook te gek. En laatst was ik in Londen en heb Legally Blond gezien, ook helemaal mijn ding en echt een productie waar ik mezelf ook wel in zie staan. Wicked is ook een musical waar ik heel graag auditie voor zou willen doen. Dat is echt vrouwenpower en de muziek is fantastisch. Misschien komt een van deze stukken wel naar Nederland, dan ga ik er natuurlijk wel voor zorgen dat ik het red om naar de audities te gaan. Dat is natuurlijk wel lastiger als je in het buitenland zit. Vaak is het moeilijk om vrij te nemen en dan moet er ook nog een passende betaalbare vlucht zijn.
En hoe zit dat met audities in Duitsland. Je zit bij Stage Entertainment in de molen?
[SB]Ik heb ook in Wenen gewerkt en dat was geen Stage Entertainment. Het is toeval dat het iedere keer Stage is: dat zijn de voorstellingen waar ik steeds het beste in heb gepast. Ik auditeer niet alleen voor Stage. Ik zou ook best wel stadtheater willen doen, maar daar is het lastiger om tussen te komen, ook omdat ik mijn opleiding in Nederland heb gedaan en niet hier in Duitsland. Die herkennen mijn naam niet en dan krijg ik ook geen uitnodiging. Ik zou het helemaal niet erg vinden kleine theaterdingen te doen. Ik denk dat het best goed voor me zou zijn om de kans te krijgen meer van mezelf te laten zien. Je hebt dan minder shows, maar wel de gelegenheid zelf dingen te creëren. Bij de grote shows zit je toch vaak vast aan een patroon of aan je voorganger.
In Nederland heb ik ook heel veel bewondering voor de mensen die kleinkunst doen.Ik ga graag naar kleinere theatervoorstellingen omdat die toch intiemer zijn dan grote musicals.
Zou je meedoen aan een televisieauditie voor een rol die je graag zou willen
[SB]Nee.De TV casingshow voor Jane (Tarzan en Jane) heb ik ook bewust niet gedaan. Ik sta daar niet achter, dus ga daar niet aan mee doen. Audities zijn niet voor op tv. Natuurlijk is het voor het publiek leuk om een keer een kijkje te nemen hoe het is. Maar TV heeft ook drama en sensatie nodig, en het is al moeilijk genoeg zonder camera. Media kan heel eng zijn; je hoeft maar één keer negatief neergezet te worden en het kan over zijn. Voor de Musical op zich is het natuurlijk wel een goede manier om publiciteit te krijgen wat ervoor zorgt dat meer mensen naar het theater komen. En dat is natuurlijk wel fijn.
In Duitsland lijkt het fenomeen om bekende mensen in musicals te stoppen minder aanwezig.
[MS]Bijna niet nee. Aan de ene kant is dat een goede zaak omdat je de juiste persoon op de juiste rol hebt, iedereen heeft een kans. Maar dat betekent ook dat het niet automatisch zo is dat als je nu een hoofdrol speelt je dat de volgende keer weer doet. Natuurlijk werkt ervaring mee, maar iedereen krijgt elke keer een nieuwe kans. Dat is goed, want het publiek verdient de beste persoon op de rol. Daar betalen ze heel veel geld voor.
Dus als de volgende rol een ensemblerol is doe je dat ook gewoon?
[MS] Voor mij geldt dat mijn hart bij het theater ligt, dus ik wil op dat podium zijn, theater maken, en daarmee mijn brood verdienen, dus ja ik zou ook weer teruggaan naar een ensemblerol. Maar ik ben en blijf wel ambitieus; ik wil graag meer. Dus ik doe mijn uiterste best om weer een hoofdrol te krijgen, of een rol die ik met beide handen kan aanpakken. Het wil ook niet zeggen dat een ensemblerol ondankbaar is. Als ik kijk naar de meiden hier in het ensemble, die hebben zoveel te doen, en dat is super leuk.
Maar mag ik zeggen dat Equilibrio toch leuker was dan Les Miserables
[MS]Dat is een beetje appels met peren vergelijken. Les Miserables was heel bijzonder, want daar is het voor mij allemaal mee aangevangen. Toen ik 11 was hoorde ik die muziek en toen zag ik het licht; dat was de reden dat ik musicals wilde gaan doen. Toen ben ik zang- en dansles gaan volgen. Dus om daar zelf in te staan was über bijzonder.
Equilibrio was heel leuk omdat ik daar vocaal heel veel kon laten horen en zelf iets creëren kon. En wat ook heel gaaf was, was de rockband met het orkest samen op het podium. Dat was zo anders; dat is bijna niet te vergelijken.
