Drie vogels wonen in een groot nest. Ze zijn alle drie nogal verschillend. Een is de bouwer, die continu op zoek gaat naar takjes ( Lucas Schilperoort). De tweede (Jochem Smit) is vooral op zoek naar voedsel, en verzamelt vruchtjes en wormen. De derde (Rogier van Erkel) is een beetje een dromer, en een kritische eter. Hij denkt aan de wijde wereld. Als ze terugkomen van een trip blijkt er opeens een vreemde vogel in hun nest te slapen. Deze vogel Sarah Bannier, komt van ver, heeft haar handen meer dan vol aan haar bagage, en spreekt een andere taal. En waar de eerste twee hier een regelrechte bedreiging zien, raakt de derde betoverd.
De voorstelling Jabber van Kwatta is in een fantasietaal geschreven. Maar verwacht geen Jan Hanlo-achtige klanken zoals ‘Oote (oote oote boe)’; de taal die Jibbe Willems voor deze voorstelling maakte is een veelal een allitererende mix van woorden uit allerlei talen, of soms alleen de globale klank ervan. In combinatie met de gebaren maakt het dat we als publiek, ondanks dat we het niet letterlijk kunnen verstaan, toch wel kunnen begrijpen wat de vogels op het podium bedoelen. Vooraf aan de voorstelling wordt ouders gevraagd niet aan hun kinderen te vragen wat er gezegd wordt, als ze het niet begrijpen. Dit suggereert dat kinderen een voorsprong hebben; iets wat voor talige ouders natuurlijk niet echt het geval is. Maar grappig is het wel dat, hoe veel of weinig je letterlijk verstaat, iedereen toch de voorstelling begrijpt. Uiteraard kunnen er diepere boodschappen worden gelezen in dit stuk. Of je dat nu wel doet of niet, Jabber is op meerdere niveaus zeker genietbaar.
Jabber, dat we op zijn Amerikaans moeten uitspreken gezien de aankondiging, is een zeer muzikale voorstelling. De pianist van dienst, Edzo Bos, heeft zijn handen vol aan de composities van Rogier Bosman, met als resultaat wat we als een doorgecomponeerd stuk kunnen omschrijven. Niet heel toegankelijk, en enigszins repetitief, maar zeker mooi. De acteurs spelen hun rollen overtuigend, wat ze tot herkenbare personages maakt. Het decor van Barbara Kroon bestaat uit een nest, dat ook een half open kooi zou kunnen zijn, en ziet er fraai uit.
Jabber gaat de grens over, en is begin volgend jaar ook in Philadelphia te zien. Interesse is er uit landen als China en Egypte. Volgend seizoen is er in Nederland in ieder geval al een reprise gepland. Wie dit seizoen nog wil kijken kan dit weekend nog terecht in Arnhem en Drachten, en op 27 januari in Apeldoorn.
Foto’s: Laura Luca
