Jesus Christ in een oude loods

We spraken na de presentatie nog even verder met regisseur Daniël Cohen.

Tijdens de presentatie heb je een aantal gedachten gedeeld over wat deze Jesus Christ Superstar zou kunnen worden. Hoe gaat het nu verder?

In deze fase moet ik een aantal knopen doorhakken wat betreft decor en kostuums, al probeer ik dat zo lang mogelijk open te houden. Ik merk dat er al denkende en pratende over Jesus Christ Superstar steeds meer ideeën naar boven komen, maar op een gegeven moment moet je ook dingen vastleggen. Als i k denk over de rollen wil ik dat echt in samenwerking met de spelers te doen. Officieel beginnen we te repeteren in augustus, maar voor die tijd wil ik met de hoofdrolspelers bij elkaar komen om te praten over de rollen. Je kunt zoveel richtingen op rollen als Jezus, Judas en Maria. Ik wil graag kijken wat je met deze spelers kunt doen binnen de kaders die je neerzet. Het moet een moderne versie worden, en ik zoek ook vergelijkingsmateriaal voor een figuur als Judas. Op wie zou hij kunnen lijken. Op dit moment ben ik aan het lezen over de man achter Obama, Chris Hughes, die al zijn speeches schrijft. Hoe zou het zijn als hij zei: “Wacht eens Obama. We gaan een hele andere kant op.” Dat kan toch. Op zo’n manier probeer ik het verhaal heel actueel te maken.

Het is een eigen vertaling. Betekent dat ook dat je aan de tekst gaat werken?

Absoluut. Ik weet dat we toen hebben geprobeerd om het modern te laten klinken, net als Tim Rice dat deed, en er zijn ongetwijfeld dingen die ik wil aanpassen. Ik hoor ook dingen voorbij komen waarvan ik denk; “Daniël, niet mooi gedaan. Kun je daar niets beters op verzinnen.”

Het is een locatie met heel veel hoogte. Wat kun je daarmee?

We gaan een samenwerking aan met een groep Freerunners, die heel erg geïnteresseerd zijn om een aandeel in het project te doen. We kunnen dus letterlijk alle kanten van de ruimte gebruiken. Zij kunnen de hoogte in gaat, over dingen heen klauteren en springen. Zo kunnen we de dimensies van de loods uitbuiten. Die is enorm. Toen ik er de eerste keer rondliep vroeg ik me ook af hoe ik hier een voorstelling kon maken. Ik moest dan ook een knip omzetten: het moet ook geen brave theatervoorstelling worden, het moet een evenement zijn.
Het wordt ook geen zoet lieve aanpak. Jezus was een rebel en een anarchist, die tegen dingen aanschopte, die goed op mensen ideeën projecteerde. Dat moet je in de voorstelling naar voren halen. Wat mij betreft; hoe anarchistischer, hoe beter.

De mensen die de vorige productie bij het Luxor stonden kunnen dus weer aan de slag met hun pamfletten?

Het grappige is dat het in essentie geen godslasterlijk stuk is. Vanaf de Middeleeuwen is de Bijbel al gebruikt als bron voor theater. Het mooie het stuk van Webber en Rice is, dat het vragen stelt en twijfelende figuren heeft. “Ben ik wel de zoon van God?” “Is hij wel de Messias?” “Is hij wel de man van wie ik kan houden?” Het zijn hele wezenlijke vragen, waarvan het tegenwoordig geen zonde is om te twijfelen en vragen te stellen. Daarmee zoek je naar de waarheid. Superstar is een heel spiritueel stuk, maar wel op een andere manier.

Jesus Christ Superstar is te zien in het voormalig magazijn van de RDM (Rotterdamse Droogdok Maatschappij) van 13 tot en met 22 september. De officiële première vindt plaats op 15 september.

Meer info en kaartverkoop: http://www.projectJCS.nl
Voor crowdfunding