Terwijl vorig jaar Nederland werd verrast met een heerlijk energieke Kinderen voor Kinderen-musical, werd in Vlaanderen een ander soort jeugdrepertoire tot een musical bewerkt. In de musical Kadanza werden liedjes uit de Vlaamse Junior Eurosong, het junior songfestival, gebruikt. Een zoektocht naar de cast werd op de TV uitgezonden, en het resultaat was in alle opzichten een groot succes. Veel belangstelling op TV, veel toeschouwers, én een hele goede voorstelling, die barstte van de energie. Een succesformule gooi je natuurlijk niet snel overboord, en het mag dan ook niet verbazen dat we al zo snel toe zijn aan deel 2, Kadanza Together, of T2gether, zoals het op de poster staat.
Veel is hetzelfde gebleven. Een nieuwe televisiezoektocht, en voor de Vlaamse markt een aantal bekende namen. Matthew Michel is natuurlijk een bekend gezicht in de musicalwereld, maar speelt ook in de populaire televisiereeks Ghost Rockers. Tatyana Beloy is als Ketnet-presentatrice bekend, en Peter van de Veire een populaire radio-dj. Voor de eerste twee zijn kleine rollen weggelegd. Ze mogen de leraar zijn in één van de twee kampen, en hebben zodoende in het verhaal een kleine ondersteunende rol. Goed, omdat de kinderen op het podium alle aandacht verdienen, jammer omdat het talent van beiden af straalt. Als kampleider Coenraad heeft Peter van de Veire een grotere rol. Hij moet zorgen voor de komische noot, als zeer blije kampleider (een oude sketch rond een jeugdherbergleider schiet me te binnen) die door zijn baas wel voor een vervelend dilemma is geplaatst. Extra geestig is de interactie met een van de leerlingen, die een zak vol medicijnen van thuis heeft meegekregen vanwege allerhande allergieën, en die dus regelmatig wat nodig heeft. Wie ooit een jeugdkamp heeft geleid zal dat verhaal zeer bekend voorkomen. Waar we in Nederland nog nachtmerries hebben van bepaalde presentatoren in musicals, steelt van de Veire de show op het moment dat hij op het podium staat. Een sterk podiumdebuut, in een natuurlijk zeer karikaturale rol.
Niet alleen in concept is veel bij het oude gebleven. Ook het verhaal lijkt heel erg op de eerste Kadanza-voorstelling. Toen was er een jongenskamp en meisjeskamp, nu is er een conflict tussen zangers en dansers, en wederom maakt deze scheiding een opbloeiende romance erg ingewikkeld. Al heeft het in deze setting een hoger Romeo & Julia-gehalte. Creatief is het dus een beetje armoedig, maar effectief is het wel.
De voorstelling begint als Daan en Ruben, twee jonge zangers-muzikanten die met piano en gitaar optreden op het station, en daar even later worden weggeblazen door een groep dansers met hun muziekinstallatie, onder leiding van Simon. Beiden vinden dat ze in hun recht staan, de een was er eerst, en voor de anderen is het hun vaste plek. Het conflict loopt hoog op, verwijten heen en weer: zangers zijn losers, dansers zijn dikke nekken. De twee muzikanten belanden in de piano, maar worden uit deze benarde situatie gered door Pipa, een meisje uit de dansgroep. Hoe groot is de schok als beide groepen niet veel later op hetzelfde kampterrein belanden. Normaal hebben het zangkamp en het danskamp verschillende datums, maar omdat de baas voor zijn dochter de inlassing van een paardenkamp eiste, heeft de kampleider beide kampen in dezelfde week geprogrammeerd. Alleen voor dit jaar, volgend jaar moet er een keuze worden gemaakt. Op basis van de eindpresentatie van beide groepen, wat de strijd tussen de twee kampen alleen maar groter maakt. Zou het verhaal toch nog aflopen zoals je mag verwachten?
De opening van de voorstelling lijkt wat minder energiek dan de eerste Kadanza, maar dat wordt al snel weer goedgemaakt. Uiteraard eindigt een jukebox-musical met een flitsende megamix, en vliegt zelfs in deze gigantische Stadsschouwburg van Antwerpen het dak eraf. De jeugdige hoofdrollen worden prima gespeeld: de kameraadschap, de ontluikende liefde, de strijd en waar nodig de vertedering. Dat laatste geldt vooral voor Fleur, die met haar allergie de kampleider regelmatig onderbreekt, zeker als ze de twee jonge geliefden uit de brand helpt als ze ’s avonds betrapt lijken te worden. Natuurlijk ontbreken de grote groepsscènes niet. Een van de fraaiste is een duet tussen Ruben en Pipa, dat ontaard in een dromerig beeld vol kunstschaats-achtige bewegingen, uitgevoerd met schoenen met wieltjes. Jammer is wel dat niet alle muziek en zang live lijkt te worden uitgevoerd, Natuurlijk zijn er ook nog energiekere dansen, waarbij opvalt dat ook de jongsten van de groep fantastisch strak bewegen. Als we dan bedenken dat dit de derde voorstelling is die ze deze dag spelen is dat een extra compliment waard. Er is geen spoor van vermoeidheid te zien.
Net als bij de eerste Kadanza is de speelperiode van deze voorstelling beperkt. Een week geleden was het première weekend in de Panne, dit weekend staat Antwerpen op het programma. Op Paasmaandag en de daaropvolgende dinsdag zijn in Antwerpen extra shows toegevoegd. 2 en 3 april is Oostende aan de beurt, een week later gevolgd door Gent. De tour wordt afgesloten op 23 en 24 april in Hasselt. Wie dit muzikale feestje wil bijwonen, moet dus snel beslissen.
Scènefoto’s: Studio 100
