NME — Kids in training, de jongste opleidingsgroep spelen Ken, the Musical. In deze musical staat de breuk tussen ’s werelds bekendste pop Barbie, en haar vriendje Ken centraal. We maken kennis met twee Ken’s, een aantal verschillende Barbies en een groepje andere poppen.
De voorstelling begint met de breuk tussen Barbie en Ken. Peggy, de host van een talkshow, én een eersteklas roddeltante, kletst de boel aan elkaar, heeft af een toe een interview met één van de betrokkenen, en trekt daaruit dan ook soms nogal drastische conclusies. In de voorstelling is de rode draad soms lastig te zoeken, maar het is een aaneenschakeling van grappige scenes. Niet verrassend bij het onderwerp, maar misschien wel bij de leeftijd van de groep is het aandeel van sexuele orientatie. Waar het uit “de kast komen” van Ken een woordgrapje lijkt te zijn (op het podium staan twee grote verpakkingsdozen van Ken en Barbie, een kast dus, over Skipper wordt door de talkshow-host een roddel verzonnen dat ze lesbisch is en draaft daarin verder door dat ze een relatie met Barbie heeft gekregen. Wat Peggy even vergeten was is dat Skipper het jongere zusje van Barbie is.
De voorstelling is gebaseerd op bestaande muziek. Zo komt Borsato’s Ik leef niet meer voor jou voorbij, zingen de Popstar-Barbies ‘Genoeg is genoeg’ op de melodie van ‘Enough is enough’, krijgt ‘(Tell it all about) Boys’ van de Dolly Dots nieuw leven, en horen we een Nederlandse versie van ‘If I can’t have you’. Het kernnummer is echter, hoe kan het ook anders, Barbie girl, dat in allerlei stijlen en arrangementen voorbij komt, voordat het in de finale, inclusief roze auto, in de bekende versie voorbijkomt.
De cast bestaat uit een enthousiaste kindergroep, die voornamelijk uit meisjes bestaat. Van hen valt Aisha Fisscher met name op dankzij een prachtig zanggeluid. De meest opvallende podiumverschijning is echter Joshua Polvliet, die de voorstelling volledig naar zijn hand weet te zetten. HIj heeft een sterke podiumuitstraling, en straalt spontaniteit uit. Tot een bizarre opmerking richting de regisseur over het blikje cola in zijn hand, die waarschijnlijk daadwerkelijk niet in het script staat. Een compliment verdient ook de andere Ken, Tim Heymans, die een ander verving en in slechts enkele weken zijn rol instudeerde. Hij levert een puike prestatie.
Ken mag dan wat rommelig zijn, maar het is zeker een leuke voorstelling. Wie vanavond niets te doen heeft, kan er nog heen. Dan kom je meteen te weten waarom de winkelprijs van ‘gescheiden Barbie’ zo gigantisch hoog ligt.
