Zoals gezegd is Let’s Do It een musical in nachtclubstijl. Een kleine dertig Cole Porter-songs passeren de revue. Rond de songs is een verhaal verweven van een nachtclubeigenaar, die een relatie heeft met de diva die er optreedt. Er zijn twee vaste klanten, en een toiletjuffrouw, die zich weet op te werken tot op het podium. Uiteraard zijn er ook een aantal romantische verwikkelingen.
De hele setting van de voorstelling is nachtclub. De gasten hebben stoelen en tafels, de bar blijft tijdens de voorstelling gewoon open, en de voorstelling blijft ook niet beperkt tot het podium. Zo worden de gasten deel van de show. Locatie is het nog niet zo lang geleden verbouwde Odeon: een knus theater, voorzien van een prachtig plafond.
Wat we te zien krijgen is een echte repetitie, en zeker geen door en door gerepeteerde demonstratie. “So in love” moet bijvoorbeeld over. Andere nummers en gedeelten van scenes die we te zien krijgen zijn “I’ve got you under my skin”, ”Anything goes” en “Too darn hot”. Alles met combo, en onversterkte zang. Er worden nog volop regie- en choreografieaanwijzingen gegeven.
Tussen deze, en de volgende repetitie door vertelt Henk Dijkstra over het ontstaan van de productie.
Het idee is in januari ontstaan. In Amsterdam ontbreekt namelijk een stukje nachtclubleven. Overdag is er veel te doen, maar na het diner, en voordat ’s nachts de clubs openen ontbreekt er wat. Met deze show wordt dat gat opgevuld. Sterker nog, je hoeft eigenlijk nauwelijks te verplaatsen Eten kan in de gelegenheid die bij het theater hoort, vervolgens zie je de show, borrel je nog even na in de brasserie en kun je vervolgens weer clubben waar je een paar uur ervoor nog de Cole Porter show zag.
Dat het een show met Cole Porter muziek zou gaan worden was al vanaf het begin duidelijk. Henk is een grote fan van zijn muziek, van de componist die niet voor zijn brood componeerde, maar omdat hij dat wilde.
De voorstelling is volledig in het Engels. Niet alleen is er vraag naar Engelse shows in Amsterdam, ook zou vertalen afbreuk doen aan de oorspronkelijke nummers. En tweetalig, dus dialogen in het Nederlands en de liedjes in het Engels, zou ook zo geforceerd overkomen.
De cast bestaat voor een overgroot deel uit oude bekende. Op Steve na speelde iedereen mee in “I love you, you’re perfect, now change”. Een bewuste keuze. Deze show moet in een zeer korte repetitieperiode tot stand komen; dat was bij “I love you…”ook zo. Met deze mensen is het dus mogelijk om dat weer te doen. Dat Steve Beirnaert bij de groep is te komen is te danken aan Marc-Peter. Zij speelden samen in de Vlaamse versie van Beauty & the Beast, en zo is het contact ontstaan.
Tot slot nog een bezorgde vraag:Een nachtclub-setting, waar roken is toegestaan. Is dat geen aanslag op jullie stem
Dat valt wel mee. Er is een goed ventilatiesysteem in deze zaal. Gelukkig geen airconditioning, want dat is helemaal erg voor je stem. De rook wordt dus goed afgezogen.
Na dit gesprek laten we muzikanten, regisseur, choreografe en spelers achter, die meteen het repetitieproces oppakken. Over 3 dagen is de eerste voorstelling met publiek.
