Een week eerder speelden de derdejaars studenten de sterren van de hemel in het bestaande stuk Pippin, nu is het de beurt aan hen die dit jaar een verdiepingsjaar deden. Zij nemen afscheid met Loena, een stuk met weinig vertrouwen in het oplossen van de problemen op aarde. De ruimte is de toekomst.
Loena werd geschreven door Daniël Cohen (die het stuk ook regisseerde), en bevat bestaande muziek, voornamelijk oude (vanuit de blik van een vijftiger, dus voor een jongere, antieke) crooner-, pop- en rockmuziek waarin maan en ruimte(vaart) een rol speelt. Geheel in thema van het verhaal, dat zich een eeuw in onze toekomst afspeelt. De laatste boom in het regenwoud is gekapt en noodweer teistert de onze planeet. Iemand die als onderzoekster werkte op Antarctica klaagt over de ziedende hitte daar. Vanaf maan Azimov5 worden de voorbereidingen getroffen voor project Odysseus: het bewoonbaar maken van de planeet Mars voor de bevolking van de aarde. De mensen op deze maan zijn uitgebreid gescreend, en hebben een implantaat. Dit kan worden gebruikt voor het inbrengen van stoffen, die het geluk bevorderen, of misschien beter, zich aan de barre omstandigheden kunnen aanpassen. Maar niet alles gaat volgens plan: de ontwikkeling van de plant die de perfecte bron van voedsel moet worden verloopt vertoont vlekken. Mensen beginnen zich weer dromen te herinneren. En er komen veel te veel mensen die kant op: die zijn niet allemaal te herbergen op Mars. Dilemma’s op grote schaal dus, maar ook op kleinere. Een wetenschapper die werkt met een kunstmatige intelligentie met de uiterlijke kenmerken van haar overleden man. De wetenschapster die imperfectie koestert, terwijl haar vriendin de algemene lijn in het streven naar de ideale mens volgt. Wat is de waarde van iets ongrijpbaars als muziek?
De leider, die een oplossing moet vinden voor het overschot aan mensen die er hun toevlucht zoekt. Volgt hij de lijn van de broer en zus die de leiding hebben op mars, en die op basis van medisch onderzoek ‘zwakkelingen’ eruit willen selecteren (“ik ben geen fascist, heb een visie”). Een duivels dilemma, maar blijft de compassie met deze man als hij zich een schandelijke #metoo aanmeet?
Wij zagen de eerste van twee voorstelling, gespeeld in een goedgevulde ‘kleine’ zaal van het DeLaMar (centrum dus). Of het de onwennigheid was, of overdonderd door de volle zaal, zeker het begin van de voorstelling kwam wat aarzelend over, zeker bij de zangpartijen. Gelukkig kwam dit in de loop van de voorstelling goed met onder meer een fraaie uitvoering van Bowie’s Life on Mars. Er werd zeker overtuigend geacteerd, waardoor sympathie en antipathie snel opgewekt werd. Ik had graag wat uitdagender en strakkere choreografieën gezien, zodat die kwaliteit ook nog getoond had kunnen worden.
Voor de seniore muziekliefhebber die inmiddels in zijn geheugen graaft naar maan- en ruimteliedjes. Dit is een greep uit de gebruikte songs: Blue moon, Harvest Moon, Moon river, Rocket man, Aquarius en Across the universe. Walking on the Moon en Bad Moon Rising voelen als thema, want die komen een aantal keer terug (om uit Miss Kaandorp te citeren, “dat is musical he, dat het terugkomt”).De muzikale begeleiding van Hilmar Leujes en Eelco Menkveld is dik in orde.
Loena komt wat traag op gang, waarbij de liedjes in eerste instantie het tempo niet echt helpen. De dilemma’s en thema’s maken het echter wel een interessante voorstelling, en doen je zeker afvragen wat je zelf zou doen in die positie. Jammer is wel dat het grootste probleem in de plot voor mijn gevoel met een schijnoplossing wordt opgelost. Maar dat is misschien wat voor deel 2.
Loena werd gespeeld door: David van Dam, Britt van Doorn, Anna Geerse, Annelieke van Genk, Sebastiaan Hoen, Eefje Jansen, Timon Kornelis, Marije Kuijper, Lieke Meijer en Esmée Pieters.
