René van Kooten en Yoran de Bont speelden afgelopen zondag de rollen die hij veertig jaar geleden speelde. Zo is het bezoek aan de voorstelling een soort van jubileumfeest voor acteur Mark Ryan, die destijds vier jaar aan Evita verbonden was en nu bekend is van Transformers als de stem van onder meer Bumblebee, mr Gates in Black Sails en Nasir in Robin of Sherwood. Na de voorstelling complimenteerde hij de cast, deelde anekdotes, en ging met menigeen op de foto. Musicalworld kreeg de gelegenheid hem ook enige vragen te stellen. In het Engels, waar u en je natuurlijk gewoon hetzelfde is.
Hoe was het om Evita in de Nederlandse taal te horen?
Ik worstel nog met het Nederlands, maar doe mijn best. Ik ben getrouwd met een Nederlandse. Sommige woorden zijn uniek, zoals gezellig. In het Engels heb je een pagina nodig om dat woord goed uit te leggen. Maar woorden als bitterbal, vrijdagmiddagborrel ken ik, ik heb een fiets. Ik probeer zo Nederlands mogelijk te zijn. Het in het Nederlands te horen was interessant. In mijn hoofd hoor ik nog steeds de Engelse woorden, dus wat ze zeggen begrijp ik wel ongeveer. Maar ik ben wel benieuwd naar hoe wat Tim Rice oorspronkelijk schreef precies is vertaald. De show was geweldig.
Waar heeft u het meest van genoten in deze versie?
Er waren een aantal veranderingen die ik knap gevonden vond. De aanloop naar Buenos Aires met de bus bijvoorbeeld. En de aanpassingen aan “The Art of the Possible”, wat eigenlijk alleen wat stoelen was, en (begint te lachen) de spelers nu achter aan het podium naar beneden worden geduwd. De originele staging bestond uit een soort zilveren doos, waar her en der dingen uit kwamen, en een scherm dat naar beneden kwam. En de doodskist stond gewoon los op het podium. Het is een paar keer gebeurd dat ik deze zo hard dichtsloeg, dat hij van zijn standaard viel en het lichaam eruit rolde. (Gniffelt) Dat was niet zo goed. Hier wordt heel goed gebruik gemaakt van de ruimte op het podium en het aantal mensen. De cast van 18 personen is vrij klein. Het klonk wel goed; de band was fantastisch. De productie zit goed in elkaar.
Lijken die uit doodskisten rollen is bizar, maar wat is het gekste wat u in de vier jaar Evita heeft meegemaakt?
Voor de opening van de voorstelling, een bioscoop in Buenos Aires, hadden we een enorm scherm dat hydrolisch naar beneden werd gelaten. Op een dag moet een van de stage hands enorm afgeleid zijn, want midden in een scene liet hij het doek naar beneden, en de hele cast vloog zo in de orkestbak. Van die kleine dingen zijn wel gebeurd. Met mij werden ook wel grappen uitgehaald; ik vond dat niet erg. Zo had het lijk een keer een hoop worstjes om haar nek, en op een ander moment moest ik een koffer bij “Another Suitcase in another Hall” van het podium dragen, en die moeten ze vol hebben gestopt met gewichten, terwijl ik dacht dat er niets in zat. Dus ik tilde me een breuk.
En dat vier jaar lang
Ja, vier jaar. Evita was revolutionair in die tijd. Ik had ervoor een musical gedaan, Dean, over het leven van James Dean, maar dit was een show, dat de richting van de West End musical heeft veranderd. Zonder Evita was er geen Cats of Starlight Express geweest, maar ik denk ook geen Les Miserables. Evita heeft het RSC getriggerd: musicals kunnen ook dramatisch zijn. Dit was een van de eerste drama’s en geen pizzaz-musical in Amerikaanse stijl. Meer als West Side Story. Het had muziek, liedjes, maar was een dramatische biografie, en dan ook nog eens over een persoon, die niet echt aardig was. Het heeft veel mensen op andere ideeen gebracht over wat het genre musical allemaal kan zijn. We hebben dus een stukje geschiedenis geschreven.
Mark Ryan kan heerlijk vertellen over zijn werk. Hij deelt met cast en omstanders nog verhalen over zijn ontmoetingen met Anthony Hopkins, die over een enorm geheugen blijkt te beschikken of de series waar hij in speelde en waarbij hij geen blad voor de mond neemt. Een jongen heeft vandaag waarschijnlijk de dag van zijn leven, met een tweetal persoonlijke boodschappen van twee Transformers die zijn vader bij zich heeft. Ook daar neemt de man alle tijd voor.
