Je zou kunnen zeggen dat Masha een dierenbeul in de dop is. Een beer uit zijn winterslaap houden, bijen van hun honing ontvreemden of ermee tennissen, en een stel wolven mishandelen, het is geen dagelijkse bezigheden voor een volwassene. Maar natuurlijk schuilt er geen kwaad in dit kleine meisje, die een peuter-achtige impulsiviteit en onschuld heeft, en vooral geen besef heeft van de eventuele gevolgen. Als zij een beer wil knuffelen, doet ze dat gewoon, ook als het tijd is voor zijn winterslaap. Beer lijkt er ook in dit geval niet erg door ontdaan. Sterker nog: als de bijen woest zijn op Masha vanwege de honingdiefstal, doet Beer zijn uiterste best haar te beschermen. En die wolven, die doodsbang worden van haar? Dat was ook alleen maar goed bedoeld, en pakte wat ongelukkig uit. In de voorstelling staat niet alleen Masha in de schijnwerpers. Ook de beer beleeft een belangrijk avontuur. Hij ontmoet mevrouw Beer, en ondanks de nodige misverstanden, is er duidelijk een vonk tussen de twee.
Veel van de Nederlandse theatervoorstellingen met bekende televisiefiguren live op het podium zijn vertalingen van bestaande, Engelstalige shows, zoals Peppa Pig bijvoorbeeld. Deze Masha en de Beer Live!, een van origine Russische tekenfilmreeks, werd helemaal in Nederland zelf ontwikkeld. Mark Haayema schreef het script men een reeks van korte avonturen en gebeurtenissen, die goed aansluiten bij de belevingswereld van de allerkleinsten. Bij het eerste liedje herkennen we al de muzikale signatuur van Fons Merkies, die, ditmaal samen met Laurens Goedhart een reeks leuke liedjes heeft gecomponeerd. Vooral het honger-liedje, met zijn Balkan-achtige sound is erg aanstekelijk. De omzetting van de tekenfilmfiguren naar het podium gebeurt hoofdzakelijk met poppen, gemaakt door . De eekhoorn en de panda bijvoorbeeld. De beren laten het hoofd van de speler zichtbaar, terwijl de dierenkop zich daarboven bevindt. De mimiek is dan handwerk. Geheel in de beste poppenspeltraditie krijgen de spelers daarbij soms hulp, zodat extra bewegingen tegelijkertijd mogelijk zijn. Eva Jonker speelt vol overtuiging de onbevangen Masha. Spontaan in de interactie met het jonge publiek. De rol van Beer is voor Theun Plantinga. Beer is niet echt spraakzaam, en praat vooral in geluidjes. Qua zang kan hij wel zijn ei kwijt in zijn tweede rol als Wolf. Theun is een bekend gezicht in het jeugdtheater, en doet het ook nu weer goed. Datzelfde geldt voor Janneke Iking, die onder andere mevrouw Beer en de tweede wolf speelt. De meeste andere dieren, zoals bijvoorbeeld de Panda zijn in de bekwame handen van Elles Houthuijzen.
Het decor is oogt betrekkelijk eenvoudig, maar werkt zeer ingenieus. Met een kleine beweging zijn we op een andere plek, waardoor de aktie steeds soepel doorgaat. De stijl past prima bij de sfeer die de kinderen van de animatieserie kennen. Dit decor is van de hand van Kathelijne Monnens, net als alle poppen en kostuums. Dat deze de bekende sfeer weten te benaderen is natuurlijk helemaal belangrijk, zeker dat van de Beer. Hoewel zowel Masha als de Beer er beide wat minder popperig uitzien, geeft dat ze juist wel meer leven. De overige poppen zijn prachtig, zoals we op basis van haar eerdere werk voor onder meer Theater Terra ook mogen verwachten.
Masha en de Beer Live! is een voorstelling gericht op de allerkleinsten. Soms roept Masha hulp in van de zaal, en natuurlijk zijn die gretig in hun antwoorden. Ook de avonturen die Masha en de beer beleven zijn eenvoudig gehouden, zodat ze simpel te volgen zijn. Soms een beetje spannend voor hen, meestal grappig, met een ruime dosis slapstick. Voor de volwassenen is het vooral leuk om te zien hoe de tekenfilm knap tot leven is gebracht, en hier en daar een opmerking in de verteltekst. Voor de doelgroep is het vooral een uur genieten.
