Menig Grieks mythologisch verhaal is bloediger dan een gemiddelde hedendaagse vecht- of horrorfilm. Ook het verhaal van Medea gaat het er niet bepaald zachtzinnig aan toe. Medea is een vluchteling in Korinthe. Ze is daar met haar geliefde Jason aangekomen, maar hij wil nu met de dochter van koning Kreoon trouwen. De Korinthiërs moeten haar ook niet, en willen dat ze teruggaat naar waar ze vandaan komt. Ook koning Kreoon blijkt dat te wensen, en is eerlijk in het waarom. Hij is bang voor haar.
Medea heeft goede redenen om niet terug te willen naar waar ze vandaan kwam, net als dat ze goede redenen heeft om van Jason te houden. Zij is speelbal geworden van de goden; Venus heeft haar door Cupido laten treffen. Allemaal om Jason te helpen, die door de huidige heerser Pelias de troon van zijn land was beloofd als hij het gouden vlies zou bemachtigen. Dat vlies lag in Colchis, waar Medea woonde en prinses was. Betoverd doodt Medea haar kleine broertje (hier uitgebeeld met een teddybeer) zodat Jason in de verwarring kan ontsnappen. Maar eenmaal teruggekeerd wordt Jason de troon ontzegd. Ook dat verraad wordt door Medea afgestraft. Dus dat de vorst bang voor haar is, dat is goed te begrijpen. Dat hij uit clementie Medea nog één dag extra laat blijven lijkt dan ook geen verstandige beslissing….
Euripides’ Medea wordt opgevoerd door de tweedejaars studenten van de MBO Theaterschool. De opvoering oogt klassiek, maar oogt ook weer modern gestyleerd. Het trapeziumvormige toneel, met witte wanden, waarvan een wordt gebruikt voor schaduwbeelden. De Korinthiër in het wit, met op verschillende plekken gaas met hartjes, maar vooral de bloedbaden, die voornamelijk met rode slierten stof worden uitgebeeld, ogen prachtig. Het slotbeeld in dezelfde stijl is bijzonder fraai Niet allen het verhaal intrigeert, ook deze bijzondere uitvoering. Er zijn wel wat schoonheidsfoutjes: Af en toe ben je even op zoek naar waar je moet kijken, vooral de schaduwen van de goden zijn niet zodanig dat ze onmiddellijk opvallen. En in het begin zijn de Korinthiërs nauwelijks te verstaan in het geweeklaag van Medea. Maar het zijn kleinigheden in een uitstekend groter geheel.
Het verhaal wordt met flashbacks verteld. Een inleiding van de verteller bevat zoveel informatie, dat iemand die het verhaal niet kent nogal wordt overdonderd, maar gelukkig wordt veel van de informatie herhaald in het stuk wat wordt opgevoerd.
Een aantal eerdere klassiekers die door Hofplein zijn opgevoerd waren bijna musicals, met enkele gezongen nummers. Deze Medea is dat zeker niet; het is een echte toneelvoorstelling. Maar zeker een mooie voorstelling met een aantal talentvolle studenten, waarbij Luciana Trapman een bijzondere vermelding verdient. Ze neemt je mee in haar ellende, en zorgt ervoor dat je bijna begrip krijgt voor de gruwelijke daden die ze verricht. Ook sterk is Chanan Molenaar, de verteller (de min), die met fraaie stem het verhaal op boeiende wijze aan elkaar praat.
Een interessante voorstelling dus, zeker voor de geïnteresseerden in Griekse mythologie. Medea is nog te zien tot en met 11 mei in De Theaterschool aan de Pieter de Hoochweg 222 in Rotterdam
