Midzomernachtsdroom van Shakespeare is een behoorlijk ingewikkelde komedie. De bewerking Midzomerzoen van Jeugdtheater Hofplein is een stuk eenvoudiger te volgen, al is een behoorlijk aantal van de personages ook in dit stuk aanwezig.
Belangrijk in dit verhaal is Puck; hij claimt ook dat het zijn verhaal is. Hij is de kritische observator, die onpasselijk wordt van al die verliefdheid om hem heen. “Eén worden; gadverdegadver.”
Het meest dichtbij is dat bij zijn zus Titania, met wie hij vaak overhoop ligt. Haar vriendje Oberon is een zweverige intellectueel, en een rare match met de realiste, die weet dat ze lang zo slim niet ies, en bovendien ook nog erg snel jaloers is. Oberon en Titania zijn bezig met het organiseren een toneelstuk rond Pyramus en Thisbe, maar dat dit desastreus moet aflopen blijkt wel als we zien wie de acteurs zijn. Dit in combinatie met de pretentieuze inzichten van Oberon moet wel fout gaan. We zien ook de vriendinnen Helena en Hermia. Althans, vriendinnen… De manier waarop Hermia er alles aan doet om Helena met een vriendelijke lach af te kraken is pijnlijk. “Dat je ogen scheef staan zie je haast niet.” Hermia wil gezoend worden door haar (nogal onnozele) vriend Lysander, terwijl Helena van alles zou willen met Demetrius. Maar die ziet haar niet staan; hij wil Hermia.
De essentiële rol is voor de jonge Puck. Max Crebolder speelt de rol erg goed. Menigeen zal zich nog wel de weerzin herinneren denkend aan zoenen en de hoeveelheid bacteriën die daarmee zijn gemoeid; we gaan moeiteloos mee in zijn observaties. Zijn verkeerd vastgemaakte tuinbroek en rode shirt maken hem nog eens extra vertederend, en zeker als hij zingt en zich zelf begeleid op gitaar is het knuffelgehalte wel heel hoog. De twee hysterische fans die hem dan omringen zorgen voor nog wat extra effect.
De audities voor het toneelstuk zijn verschrikkelijk vet aangezet, een daardoor hilarisch. De girls met attitude, een beeldende versie van een gedicht van Marsman en de armoedige breakdance zijn zeer grappig. Maar ook om de liefdesverwikkelingen in het stuk valt genoeg te lachen.
Hoogtepunt in de show is de opvoering van het pretentieuze, dramatisch slechte toneelstuk zelf. Een heerlijke puinhoop vol onovertuigend acteerwerk. Patrick de Prouw speelt daarin de rol van Pyramos meesterlijk slecht, Len Elkhuizen is heerlijk verknipt als Muur (en als Frits die de rol vertolkt). Ze steken uit in de vrolijke puinhoop die eigenlijk een lamentabele (jawel, in deze voorstelling worden ook woordenboekwoorden gebruikt) tragedie had moeten zijn.
De wat we voor het gemak randzaken zullen noemen zijn in orde. Het decor is een speelplaats in een parkje, met een wipkip (nouja, wipolifant) en draaitonnen, wat bomen en een bankje. Het biedt Puck een aantal plekken waar vanuit hij zijn observaties kan doen. Een danschoreografie van een massale vechtpartij wordt extra indrukwekkend door de rode belichting. En ook de kostuums zijn lekker vrolijk (en voor het toneelstuk deels lekker knullig),
De voorstelling wordt gepromoot als een brutale familievoorstelling, en is ook zeker geen musical. Daarvoor wordt er te weinig, zeg maar bijna niet, gezongen. Wel zien we veel dans en spel. Een knappe bewerking die een Shakespeare-gevoel heeft behouden, maar evengoed ook eigentijds is. Al is gezien het taalgebruik een ruime woordenschat als publiek zeker een pré.
Midzomerzoen wordt gespeeld, gedanst en gezongen door de spelers van Jeugdtheaterschool Barendrecht en Ridderkerk.
Speelperiode
Theater 222: tot en met 23 mei
Theater Het Plein (Ridderkerk) 26 en 29 mei
Theater Het Kruispunt (Barendrecht) 3 tot en met 8 september
Theater 222: 17 sep tot en met 10 okt
Foto’s: Joke Schot
