Misfit, de film, was zo succesvol dat het al een aantal vervolgen en een serie kreeg. Het verhaal van die eerste film heeft nu een musicalbewerking gekregen.
Het verhaal wordt grotendeels gebracht als een flashback. We zien vier jongeren schrijven aan een song: “zoals wij is er geen één”, wat onderling wel wat gedoe oplevert vanwege de niet kloppende zinsopbouw. Of ze nu echt vrienden zijn is niet helemaal duidelijk, maar dat het voorheen echt anders was, dat krijgen we als publiek vervolgens te zien. Hoe de op TikTok razend populaire Julia na 3 jaar in de USA te hebben gewoond tegen haar zin mee terug moet naar Nederland, en daar op het Hoogland College al snel tot Misfit wordt bestempeld. Ze ontmoet er Magenta, een alternatief meisje dat hoegenaamd nergens bij wil horen en een ster is in hacken. Sterre, het populaire meisje, dat geen tegenspraak duldt. En tenslotte Nick, de ex van Sterre, hunk, muzikant en niet bepaald een ster-leerling, wat als zoon van de rector wel extra lastig is. Een manier voor Julia om tijdelijk terug naar Amerika te gaan is het willen van School’s Got Talent. Eerst op de school, en dan natuurlijk de landelijke finale. Gezien de filmpjes zou dat geen probleem moeten zijn, maar Julia durft niet live te zingen. Sterre wil de wedstrijd uiteraard ook winnen, en zet daarbij alle middelen in.
Wie met een heel positieve bril naar het verhaal kijkt ziet een oproep naar het accepteren van elkaar, en dat elke jongere wel zijn eigen problemen heeft en is vergevingsgezind over de clichématige manier waarop het wordt gebracht. De manier waarop de voorstelling is vormgegeven en wordt gespeeld maakt echter heel veel goed.
De simpele vormgeving met een aantal getekende deuren in zwart-wit, die met wat verplaatsen een aantal locaties verbeelden is doeltreffend. De jonge cast van net en bijna afgestudeerden heeft er lol in. David van Dam (Nick), Dewi Inesia (Julia), Loïs Bozac(Magenta) en Mayke van der Zanden (Sterre) zingen, spelen en dansen vol energie. De enscenering is helder en zit vol met grappen en grapjes (Regie Anne de Blok), met leuke verrassingen als een blacklight-scene. Hoogtepunt is het keffertje van Sterre, dat door de cast heerlijk wordt bespeeld. Kathelijne Monnens maakte dit fijne mormel, samen met het decor.
Voor de musical werden nieuwe songs geschreven door de huiscomponisten Fons Merkies & Laurens Goedhart: liedjes die hitgevoelig klinken (en hier en daar ook wel ergens bekend voorkomen). Het geluid van de geluidsband klinkt wel wat dof, wat er mede voor zorgde dat de muziek met alleen gitaar het meest binnenkomt. De liedteksten zijn van Jan Tekstra, die ook voor het script (en dus het tactisch schrappen van personages uit de film) verantwoordelijk is.
Dus vooral wie de film leuk vindt, heeft met deze musical een heerlijke middag of avond uit. Voor anderen is het zeker amusant, mits je je niet te veel gaat ergeren aan alle clichés die je krijgt voorgeschoteld.
