Recensie

Mr Finney, musical met een boodschap

Net als de in de boeken van prinses Laurentine en Sieb Posthuma heeft ook de voorstelling van Mr Finney een boodschap, een milieuboodschap.

Enige reserve is me niet vreemd als Bekende Nederlanders ineens boeken gaan schrijven. Maar als ze worden opgepakt door de theatermakers van Theater Terra is dat een teken dat het goed materiaal is. Dat bleek al bij de briljante Matroos in de Doos, naar een boek van Daphne Dekkers (met de latere Mary Poppins én André Hazes in de toenmalige cast), maar nu ook bij het boek van prinses Laurentien.  Want Mister Finney is nu ook op het Terra podium te zien.
Vele prentenboekhelden hebben de laatste jaren het podium beklommen in voorstellingen van Theater Terra. Dribbel, Spuit Elf, Kikker en Kleine Ezel zijn waarschijnlijk de bekendste, en dit seizoen is Mr Finney er ook één van.
Mr. Finney is een beetje een vreemd dier; hij lijkt wel een haai op pootjes. Hij leeft op het land, en als de voorstelling begint zien we hem relaxen in z’n hangmat. Een blikje drinken gooit hij argeloos weg. Vriend Slak is ook vrij nonchalant met zijn afval. De volgende dag is een bijzondere dag; dan is Finney jarig. Slak verheugt zich er al heel erg op en ook vriendin Pinky Pepper, een soort roze Tinkelbel, heeft er zin in. Maar die dag gaat ze eerst nog naar een mooi glimmend nieuw eiland wat ze net heeft ontdekt via een berichtje op haar Superbibi (een mobieltje).
Als Pinky de volgende dag niet komt opdagen, worden Slak en Finney ongerust. Als dan ook nog eens de afval ophoestende zeeleeuw Pebbel verschijnt, gaat Finney met hem op zoek naar Pinky. Ze krijgen hulp van het stinkdier Coco, die werkt bij de flesbek (een soort glasbak maar dan voor plastic flessen). Maar de arm der wet in de vorm van de wet handhavende pelikaan Polikaan maakt het hen niet gemakkelijk.
De regelmatige Theater Terra-bezoeker weet wat hij kan verwachten. Sterk poppenspel, creatieve decors, af en toe een volwassen grapje in een voorstelling die uitstekend geschikt is voor kinderen. Deze voorstelling is daarin niet anders. Mr. Finney,(Dick Feld)  lijkt goed op de afbeeldingen uit de boeken, en ook de pelikaan, de zeeleeuw (Marie-Claire Witlox) en vooral het stinkdier (Erik-Jan Lens) zijn prachtige poppen. De slak is anders; geen pop dit keer, maar Erik-Jan Lens met een slakkenhuis op zijn rug. Hij is de meest aansprekende figuur in de voorstelling, met voelbare emoties, en lekker traag in alles, wat een soms mooi contrast oplevert met wat hij zegt. Pinky Pepper is Femke Hermans in kostuum. Ook de wind wordt door een persoon gespeeld, in een lange jas en slingerend met een slang om zo een huilend geluid te maken.

Voor de kinderen zijn vooral de slak en het stinkdier de meest aansprekende figuren. De laatste vooral als hij nog als pratende flesbak fungeert, en om de haverklap ‘Ja, zegt u het maar!’ roept. De grap met de wegwijsbordjes, eerst maaiveld en waaiveld in sobere kleuren, om vervolgens rietveld in een De Stijl-kleurenpatroon te laten zien, zal ook door sommige volwassenen niet worden begrepen, maar is wel heel geestig.
Het decor is minder kleurrijk dan we doorgaans bij Theater Terra zien. Zeker bij de opening is het nogal somber, maar ook ditmaal zit het boordevol verrassingen. Er zit een Finnmobiel in verstopt, en de flesbek, en tegen het eind is komt ook het nieuwe ‘eiland’ tevoorschijn. Hier wordt mooi met beweging gespeeld, en een leuk grapje uitgehaald bij een kort ‘hoe staat het bij slak’-moment, dat iets langer duurt dan verwacht. Het spelen met perspectief, door met een mini Finnmobiel en een kleine Coco door de bergen te gaan is eveneens een bekende techniek, maar wordt met de moeite die het voertuig met de steile hellingen heeft toch weer grappig.

Mr. Finney is een onderhoudende familiemusical, maar is minder sterk dan bijvoorbeeld de Kikker- of Kleine Ezel voorstellingen. Daarvoor is de hoofdpersoon in deze musical te weinig aansprekend. Als dan ook nog eens de meest aimabele bijfiguur in de vorm van slak een groot gedeelte van het avontuur niet te zien is, weet het avontuur je niet echt te vast te grijpen. Het blijft natuurlijk wel leuk om te zien. En met een beetje mazzel pik je ook nog een milieuboodschap mee

Reguliere voorstelling
Barneveld
Schaffelaartheater
Theater Terra

Over de auteur

Jeroen schreef dit artikel voor jou

Jeroen

Jeroen is sinds 2005 redacteur van Musicalworld. Hoewel Jeroen al jong in aanraking kwam met theater, is zijn passie voor musical pas deze eeuw tot volle bloei gekomen. Hij was zeer onder de indruk van de eerste voorstelling van Cats, en de Nederlandse versie van Oliver uit 1999, op basis van de film al een van zijn favorieten, was de eerste voorstelling die hij meermaals zag. Toch waren deze bezoeken eerder sporadisch dan frequent. Sinds hij redacteur is van Musicalworld bezoekt hij meer dan 100 voorstellingen per jaar. Jeroen is de Musicalworld-specialist op het gebied van familievoorstellingen en kindervoorstellingen. Hij is tevens de correspondent voor Vlaanderen. Ook in Duitsland en Engeland (Londen) is hij regelmatig te vinden. Hij doet ook verslag van amateurvoorstellingen die voor neutrale toeschouwers de moeite waard zijn. Tot zijn favoriete musicals behoren naast Oliver! meer musicals met kinderen in de hoofdrol. "Billy Elliot" is zijn all-time favorite, maar daarnaast moeten zeker "Whistle down the Wind", "Matilda" en "The Secret Garden" worden genoemd. Daarnaast zijn Chicago, Come from Away, Spamalot en Soho Cinders voorstelling met een ongelofelijke aantrekkingskracht. Hoogtepunten in het jukebox-genre: Our House, Ich war noch niemals in New York en Ich Will Spass? (en voorganger Doe Maar). Favoriete Nederlandse producties zijn: Ganesha (een Perfecte God), Lelies, Wat zien ik? en Kuifje. Naast het bezoeken van musicals is hij een frequent bezoeker van attractieparken. Favoriete park in Europa is Europa Park (met een uitgebreid entertainment programma). Naast deze tijdverslindende hobby is Jeroen ook nog werkzaam in de ICT.

Meer van Jeroen

Meer artikelen van Jeroen

Delen