Musicalworld in gesprek met Peter Stassen

Als Vlaming ben je al een tijd in Duitsland. Hoe Duits ben je inmiddels geworden
Mijn vriendin is Oostenrijkse, dus ik spreek dag en nacht Duits. Je bouwt zo wel een degelijke basis op, en je voelt dat je taal er beter op wordt. De Duitse mentaliteit is natuurlijk wel een andere dan de Nederlandse en de Belgische. Belgen zijn een stuk gereserveerder in wat ze doen en de Nederlander is toch vrij open en de Duitsers hebben weer hun Grundlichkeit. Omdat ik in drie landen heb kunnen werken probeer je uit al die landen de beste dingen mee te nemen. Een stukje openheid, een stukje bescheidenheid en een stuk georganiseerdheid.
Het is hier echt super georganiseerd. In Nederland hadden we op een gegeven moment een probleem met de twaalf liften op het podium. Er was maar één man die al die liften kon resetten en die zat in Eindhoven. Na “Geloof me”, waar Stanley op de bovenste lift staat en Pia helemaal beneden. Stanley moest in het donker naar beneden klimmen en heeft daar de scène met Pia afgespeeld. Vervolgens wordt de show stilgelegd en is het publiek tijdens het wachten met drankjes tevreden gehouden. We waren die avond klaar om half 1. Dat zal in Duitsland niet gebeuren. Alle techniek is in het gebouw. Tijdens de perspremière hier hadden we een gigantisch probleem met de projectie aan de rechterkant; die was kapot. Een ramp natuurlijk op zo’n dag voor een stuk dat nog niet bekend is en echt aan de man moet worden gebracht en je goede pers nodig hebt. Maar in de pauze is dus, in tien minuten tijd, een compleet nieuwe projector neergezet met een waarde van zo’n 2 ton. Daarvoor moest een heel stuk decor worden afgebroken en weer opgebouwd. Er stond 30 man techniek in de zaal te werken. Dat zal in Nederland of België echt niet gebeuren. Dat vind ik zo geweldig hier in Duitsland. Iedereen weet wat hij moet doen, met indrukwekkend resultaat.

Wat is de absolute droomrol
Laat ik voorop stellen dat ik erg blij ben dat mijn carrière niet zo heel snel gaat. Natuurlijk ben ik blij dat ik de ene na de andere productie kan doen, (Peter klopt 3 x op hout) maar niet dat ik na ensemble ineens eerste cast von Krolock speel (red: hoofdrol in Tanz der Vampire) en dan in een zwart gat val. Het bouwt nu langzaam op van ensemble, naar ensemble met cover rol, naar een vaste kleinere rol en dan hopelijk steeds weer iets groters. Echt een grote droom om te spelen blijft voor mij Jekyl & Hyde, een prachtrol in een musical met prachtige muziek, maar ik weet dat dat nog ver van mijn bed is.
Ik ben nu 28 jaar. Ik was 24 toen ik Richelieu stond te coveren. Dat is absurd, en dan besef ik ook dat ik heel dankbaar moet zijn voor wat ik al heb kunnen spelen. Ik ben een bariton. Het geluk daarbij is dat hoe ouder ik word, des te meer mogelijke rollen er voor mij zijn. Oudere rollen nu eenmaal vaker baritons zijn dan tenoren.
Ik probeer nu zo veel mogelijk te leren van anderen en vraag ook om aanwijzingen. Wat dat betreft was de Kleine Zeemeermin een nachtmerrie voor mij. Ik kreeg daar van de regisseur wel aanwijzingen waar ik moest zijn, maar niet wat ik moest spelen. Het mocht dan wel een kindervoorstelling zijn, maar daar wilde ik zeker ook wel mijn best voor doen. Ik heb toen zelfs twee vrienden gevraagd om naar de try-out voorstellingen te komen om me aanwijzingen te geven en te vertellen wat ze er van vonden. Zo is het deels toch nog goed gekomen, hoewel ik nog steeds het gevoel heb dat er meer uit de rol te halen was geweest. (red: Ondanks dat heeft hij voor deze rol een Musical Award nominatie gehad en is hij overstelpt met goede kritieken).
Nu tijdens de voorstellingen van 3 Musketiers gebruik ik Pia vaak als klankbord om over de rol en mijn spel te praten. Dat helpt om mezelf verder te ontwikkelen. Het is ook tof van Pia dat ze de tijd voor me neemt.

Na het interview heeft Peter zijn eerste duitse Richelieu gespeeld. We wilden graag horen hoe hij dit heeft ervaren.
De première als kardinaal Richelieu is ok verlopen, al heb ik in Nederland zeker beter gespeeld. Maar voor een première mag ik niet klagen. Natuurlijk moet ik nog aan de rol werken en dat gaat het beste als je veel mag spelen. Dus nu maar hopen dat dit veel voorkomt.