Ze maken ook overal een musical van. Hoe vaak hoor je dat niet de afgelopen paar jaar? En hoe groot is de neiging om dat bij deze Jane Eyre wederom te doen. Het boek van Charlotte Brontë behoort tot de Engelse literaire klassiekers. Dat de zoektocht naar goede musicalscripts niet van de laatste jaren is bewijst deze musical, die eind december 1996 in Toronto in premiere ging, en dus al ruim 10 jaar oud is.
Zoals je van een boek van bijna 500 pagina’s mag verwachten is het verhaal lang, en kent een boel personages. Een korte samenvatting is dan al snel niet meer zo kort:
Jane Eyre vertelt de een groot deel uit het leven van Jane Eyre. Ze wordt (na de dood van haar ouders) opgevoed door familie, die niets om haar geeft en haar als oud vuil behandeld. Als ze in opstand komt tegen de zoveelste valse beschuldiging wordt ze weggestuurd naar een kostschool, Lowood, waar een vals wicht de scepter zwaait. Als haar tante wil vertrekken spuwt Jane haar gal en toont enorme haatgevoelens.
Op Lowood sluit ze vriendschap met Helen, die troost vindt in het geloof, en die Jane van haar haatgevoelens probeert af te helpen. Het zit Jane echter niet mee. Hellen sterft tijdens een epidemie.
Jane wordt eerst lerares, maar neemt vervolgens intrek op Thornfield Hall om daar de positie van gouvernante te vervullen. Hier zorgt ze voor Adele, een onecht kind van de heer van Thornfield Hall. De huishouding wordt geleid door Mrs. Fairfax. Heer des huizes is Edward Rochester, die een nogal lomp en direct karakter heeft, Jane ontmoet hem pas naar verloop van tijd. Ze maken kennis als hij op weg naar huis van zijn paard valt, hoewel pas in het huis duidelijk wordt dat het hier om haar baas gaat. Hij gaat niet heel vriendelijk met Jane om, en noemt bijvoorbeeld de trollen haar volk. Toch zit er wel een liefhebbende ondertoon in al die onvriendelijkheid.
In het huis gebeuren vreemde dingen. Rare geluiden komen uit een gedeelte van het huis waar Jane niet mag komen, en waar Grace Pool werkt. Op een avond ontstaat zelfs er brand in de kamer van Rochester. Jane weet echter te voorkomen dat het uit de hand loopt.
Als Rochester een groot feest geeft komt ook Blanche Ingram langs. Dit arrogante, nare schepsel gedraagt zich alsof ze mrs. Rochester zal gaan worden. Als tijdens het feest een onverwachte gast met de naam Mason opduikt raakt Rochester enorm overstuur. Het is alsof demonen uit het verleden hem weer hebben gevonden.
Als er een zigeunerin verschijnt die alle ongehuwde vrouwen de hand wil lezen, zijn de vrouwen wildenthousiast. Maar vooral Blanche krijgt te horen wat ze niet wil horen, en als Jane aan de beurt is blijkt het een verklede heer Rochester te zijn. Hij verklaart haar de liefde, en uiteindelijk weet Rochester Jane te overtuigen met hem te trouwen.
De huwelijksvoltrekking wordt een drama. Mason maakt bezwaar, omdat Rochester al getrouwd is, met zijn zus. Zij is geestelijk ziek en blijkt in het verboden gedeelte van het huis te wonen, en verantwoordelijk te zijn voor het onheil in het huis.
Jane is overstuur en ze verlaat Thornfield Hall. Meer dood dan levend wordt ze opgevangen door St. John. Hij wil op missie naar India, en Jane meenemen. Jane weigert.
De tante van Jane, die haar ooit zo slecht behandelde is stervende. Op haar sterfbed blijkt de tante nog steeds haatdragend, zo gekwetst door de woorden bij hun afscheid zoveel jaar geleden. Als ze sterft erft Jane echter het familiekapitaal en is zeer bemiddeld.
Ze besluit terug te keren naar Thornfield Hall en treft een ravage aan. De dag na haar vertrek heeft de zieke vrouw van Rochester de hele boel in brand gestoken en zichzelf uit het raam geworpen. Rochester heeft iedereen verder kunnen redden, maar hier zwaar letsel aan zijn arm en gezichtsvermogen overgehouden. Hij is blind. Jane trouwt met hem, en lijkt uiteindelijk toch nog een beetje geluk te proeven. Naar verloop van tijd kan Rochester weer zien en ze krijgen een kind.
