Peter Pan is een verhaal met een bijzondere aantrekkingskracht, ook bij theatermakers. Starlight Musicalproducties in Middelkerke is daarop geen uitzondering. Zij maakten een volledig nieuwe musicalbewerking (met eigen tekst en muziek) van het verhaal dat al veel theaterbewerkingen kent. En ook deze versie mag er zijn.
Het verhaal is vast en zeker bekend. Het echtpaar Darling heeft drie kinderen: Wendy, Jan en Michiel. Wendy is al bijna volwassen, en vooral tante Gertruda valt dat op. Zij spreekt ook de ouders er op aan om wat orde in haar leven te scheppen. Vader Georges moet nu eindelijk maar eens carrière maken en hond Nana als kinderjuf is natuurlijk helemaal niet zoals het hoort. Wat de buren er niet van zullen vinden. Wendy zelf is nog niet helemaal overtuigd, en haar broertjes zien het helemaal niet zitten dat hun grote verhalenvertellende zus een eigen kamer krijgt.
Die avond wordt ze wakker en ontdekt Peter Pan in haar kamer. Hij was zijn schaduw kwijtgeraakt (Nana heeft deze te pakken gehad) toen hij Wendy bij het verhalen vertellen aan het afluisteren was, kwam deze weer ophalen, maar het lukt hem niet deze schaduw weer vast te krijgen. Wendy naait de schaduw aan Peter vast, en wordt door hem uitgenodigd mee te gaan naar Nimmerland. Zeer tot ongenoegen van elfje Tinkelbel, die jaloers is op de aandacht die Peter aan Wendy geeft. Peter nodigt Wendy uit mee te gaan naar Nimmerland, om daar als moeder verhalen te vertellen. Zij gaat op de uitnodiging in; maar betrekt ook haar broertjer erbij. Hoewel Peter daar eigenlijk geen trek in heeft neemt hij ook Jan en Michiel mee naar Nimmerland, Daar maken de Darling-kinderen kennis met indianen, zeemeerminnen, de verloren jongens en niet te vergeten, kapitein Haak en zijn piraten. De vraag is echter voor wie Wendy banger moet zijn, Haak of Tinkelbel….
Wat bij de voorstelling onmiddellijk opvalt is de kwaliteit van de zang. Ze mogen dan niet professioneel geschoold zijn, de spelers zingen vrijwel zonder uitzondering opvallend zuiver. Ook de kinderen, die beter klinken dan in menig professionele show.
Veel van de rollen zijn dubbel bezet, een enkele zelfs driemaal. In deze voorstelling speelden over het algemeen de oudere van de twee spelers. Het meest opvallend is Peter Pan zelf. Nils Knockaert is in postuur de tegenpool van de tengere kleine Disney-tekenfilmfiguur die we allen kennen. Hij speelt de jongen met zijn kinderlijke emoties echter zo sterk dat deze grote gespierde verschijning ook een geloofwaardige Peter Pan is. Tinkelbel spreekt niet, maar is wel duidelijk in gebaar. De manier waarop ze Wendy probeert uit te schakelen is natuurlijk allesbehalve sympathiek en dat we daar volledig in meegaan is een teken dat Anse Warmoes haar rol goed speelt. En dan komt daar ook nog een indrukwekkende balletdans bij. Lieselot van Brabant is sterk als Wendy. Ze zingt mooi, en weet de twijfel van het opgroeiende meisje overtuigend te brengen. Xavier de Becker en Aïko Vanparys weten te vertederen als haar twee broertjes. Ook de verloren jongens hebben, elk op hun eigen manier, een hoog knuffelgehalte.
Bij dit soort niet-professionele voorstellingen is het enthousiasme en plezier van de spelers een deel van de kracht. Het werkt aanstekelijk. Dat geldt zeker voor de bende van kapitein Haak. Van de jonge pias en pineut Tanguy Dewaele(14) tot de “oude” Smee Jürgen Ollevier (48) gaan ze volledig op in de rol van domme piraat, die het meestal moet ontgelden. De iets minder domme leider kapitein Haak (en de wat sullige vader George) wordt prettig vertolkt door Koen Appels, die met zijn forse postuur natuurlijk indruk maakt. Tenslotte is er nog de rol van ‘kinderjuf’ Nana de hond. Zo goed afgericht als Jietta zien we dieren in amateurproducties niet vaak.
Niet alleen de zang is opvallend goed, ook het orkest mag er zijn. De instrumentalisten valt niet op een fout te betrappen, en weten de liedjes van een lekker geluid te voorzien, al vanaf de ouverture. De songs weten het verhaal uitstekend te ondersteunen. Uiteraard zijn er nummers op marstempo, komt er een indianendans voorbij en zijn er de broodnodige ballads om de emoties over het voetlicht te brengen, maar is er bijvoorbeeld ook een Russisch klinkend lied.
De grootste uitdaging van Peter Pan voor theatermakers is natuurlijk hoe je Peter Pan en de kinderen laat vliegen. De keuze die hier is gemaakt is even simpel als effectief. Er wordt gebruik gemaakt van filmbeelden, waarop we Wendy, Jan, Michiel en Peter boven de wolken zien zweven. Met een effectief draaipodium wordt de slaapkamer in no-time het schip van Haak, en weer een draai levert de schuilplaats van de verloren jongens op.
De voorstelling duurt in zijn geheel wel wat lang. Ruim anderhalf uur voor de pauze, en ruim drie kwartier erna is veel voor een familieproductie. Veel van de verhaallijn van het boek is bewaard gebleven, waar iets meer schrappen het tempo ten goede was gekomen. Vooral de voice-over in het wat wollige taalgebruik van het oorspronkelijke verhaal lijkt veelal overbodig, al snappen we ook dat deze zo nu en dan nodig is om tijd te winnen voor scene- of kostuumwissels.
Peter Pan is een voorstelling geworden waar de makers trots op mogen zijn. Trots op wat ze zelf hebben gepresteerd, en zeker op het eindresultaat. Een mooie humoristische voorstelling waar de 4000 bezoekers ongetwijfeld van hebben genoten.
