Once Upon A Time, een heerlijke sprookjesmash-up

Als Knoop, het hulpje van de baron ten tonele verschijnt, is er een onmiddellijk herkenning. Deze voorstelling is gebaseerd op ‘Lang en gelukkig’, waarmee het RO theater de Britse Pantomime-traditie weer op de Nederlandse kaart zette. Eén van de onderdelen ontbreekt hier; in Once upon a time geen travestie. Hier zijn de fee, de stiefmoeder en de stiefzusters van Assepoester gewoon vrouwen.
Knoop is naar het vliegveld om de aanstaande bruid van de baron, en haar twee dochters, op te halen. Het aanstaande echtpaar kent elkaar van internet, en als ze daadwerkelijk verschijnt, lijkt ze niet op het plaatje.  Ook haar dochters Paris en Hilton zijn verschrikkelijk, en een hel voor Assepoester, de dochter van de baron. Knoop is heimelijk verliefd op de onbereikbare Assepoester.
Aan het hof staat de prins Roderick (van Oranje Nassaukade) onder druk van zijn moeder om te gaan trouwen, zeer tot zijn ongenoegen. Zijn persoonlijke bediende Wilhelm is een uitbundig type en zichtbaar zot op de prins. In het bos ondertussen zit de wolf achter Roodkapje aan, op een iets andere manier dan in het sprookje, maar moet daar uitkijken voor de twee jagers, die op hem schieten. Uiteraard leidt dit tot absurde situaties, komische conversaties, en allerhande verwijzingen naar de huidige tijd. Of bijvoorbeeld een songtekst, die gewoon in een conversatie voorbij komt. “Ik ben zo bij dat ik je niet vergeten ben.” ”En dat ik nog zoveel kleine dingen van je ken.”
Waar het oorspronkelijke verhaal van Lang en Gelukkig is aangehouden (er is bijvoorbeeld wel een grap toegevoegd rond een internetwinkel die toen de voorstelling geschreven werd nog niet bestond), zijn de liedjes grotendeels anders. Hier zijn bestaande musicalliedjes, veelal in de oorspronkelijke tekst, in het verhaal verweven.  Af en toe schuurt het wat; een koningin die duidelijk op Beatrix is geënt zal geen hekel hebben aan roken, of de naam Kleinhart in Sta op en Loop, maar in de meeste gevallen past het.
Opvallend is dat een aantal van de spelers vocaal heel sterk zijn, en veelal een mooi eigen geluid hebben. Zo klinkt Populair door Roodkapje (Donna-Jo Aarts) lekker, heb ik zelf geen betere Nederlandstalige uitvoering van Dans door de dag gehoord dan die van deze prins Roderick (Jules Vermei) en kunnen de praat-zingende koninginnen uit Soldaat van Oranje willen dat ze het zo mooi konden zingen als deze koningin (Quinty Appel). Ook de uitstekende vertolking van Les Mis’ Ster ( Wolf - Bram Loutz) en de prachtige doorleefde versie van de evergreen Mijn leven is van mij door Assepoester (Carola Cartenbach) mogen hierbij niet onvermeld blijven.
Ook het spel van de spelers mag er zijn; heerlijk overdreven zoals dat bij dit soort stukken hoort. De wolf heeft een woeste aantrekkingskracht, Wilhelm is die over de top nicht (en een mooi contrast met de jager die ook door Job Greuter wordt gespeeld).  De voorstelling zit vol met lekker foute scènes, zoals de wolf die Roodkapje aan het schrikken maakt, maar mooiste scene is voor Prins Roderick en een muiltje. Het ‘Samen zijn’ is onvergetelijk.
Once upon a time is een voorstelling van de NME junior Academie, een vooropleiding dus voor mensen die misschien wel een echte musicalopleiding gaan doen. Talent volop in deze groep, waarvan ik hoop dat een aantal het ook echt gaan proberen.
De voorstelling wordt vanavond, zondag 30 juni, nog één keer gespeeld. Aanvang 21.00u. Hij is het zien meer dan waard.