Bekende jeugdhelden vinden hun weg al jarenlang naar het theater. Of het nu bewerkingen zijn van jeugdboeken of —films, of zeker de laatste jaren, van televisieprogramma’s. In de laatste categorie valt deze Peppa Pig, een animatieserie voor de allerkleinsten van Britse oorsprong, die al sinds 2004 bestaat en ook op de Nederlandse televisie te zien is (als Peppa Big). Vooral de jongeren zullen dit getekende varkentje dus wel kennen, dat samen met z’n vriendjes 5 minuten avontuurtjes beleeft. In Engeland ontstond ook de theatershow Peppa Pig Live - Big Splash, die inmiddels in een groot deel van de wereld te zien is. Zo ook dit seizoen in Nederland, waar Van Hoorne Theaterproducties de voorstelling heeft opgepikt.
In de voorstelling wordt gebruik gemaakt van handpoppen, die goed lijken op de tekeningen van de serie. Knap, want perspectief is in de televisieserie niet aanwezig (twee ogen naast de neus bijvoorbeeld). De decors zijn wel plat, en lijken letterlijk uit de televisie geknipt. Het verhaal bestaat, zoals bij voorstellingen voor zeer jonge kinderen gebruikelijk is, uit een serie van korte verhaaltjes. Ze wordt rekening gehouden met de spanningsboog die voor hen gebruikelijk is. Er zijn een aantal interactieve momenten, om ze bij de les te houden, en gelegenheid te geven even los te gaan. Het werkt goed. Voor een Teletubbies-effect, het tot vervelens toe scènes ‘nog een keer’ herhalen, hoef je als volwassen bezoeker overigens niet bang te zijn; dat gebeurt niet. Natuurlijk is de voorstelling wel op peutertempo.
In de voorstelling is er een menspersoon, die tussen de personages uit de serie rondloopt. Deze Daisy praat het verhaal aan elkaar, zodat niemand hoeft te missen waar het over gaat. Zo begint de voorstelling met een spelletje verstoppertje. Daarna raakt onder andere het dino-speeltje van George zoek, gaan ze naar school, leren ze met de bal te spelen, en organiseren ze een fancy fair om geld in te zamelen voor de reparatie van het lekkende dak van de school. En uiteraard, gezien de titel van de show, is ook het springen in plassen een item. Dat moet ook wel, want Peppa’s vader is de recordhouder.
Een wonderlijk moment ontstaat als er een bord met een liedtekst verschijnt. Leren kinderen tegenwoordig al zo vroeg lezen, of moeten de ouders gaan meezingen. En nog iets vreemder: de vooral fonetische tekst gebruikt Engelse spelling (Boo). Zonder veel nadruk verdwijnt het bord na het liedjes weer. Je vraagt je af of de Engelse creatives zich misschien iets te krampachtig hebben vastgehouden aan het originele visuele concept.
De verhaaltjes zijn niet belerend, al zitten er wel een paar boodschappen in. Eerst je laarzen aan, voordat je in de plassen springt wordt duidelijk gezegd, en is een boodschap aan kinderen. Als de bouwvakker uit de grabbelton een pop grabbelt, en een meisjesfiguur een stoer speelgoedgraafapparaat, en er vervolgens niet op het aanbod wordt ingegaan om met elkaar te ruilen, omdat ze leuk vinden wat ze hebben gegrabbeld lijkt dit vooral een boodschap aan de meegekomen ouders te bevatten.
De cast bestaat vooral uit jonge acteurs, die voor een gedeelte nog bezig zijn met de opleiding. Eva Jonker, die al met poppen heeft kunnen oefenen in de zomershow die Van Hoorne voor Burger Zoo maakte, speelt de titelfiguur. Anna Verschoor (o.a. 1953 — de Musical) speelt onder andere de moeder. Dennis de Groot heeft in deze voorstelling de echt dragende rollen, wat in dit geval op een fysieke prestatie duidt. Hij speelt de grote vader, en de eveneens forse bouwvakker-stier, die aan zijn lichaam hangen. Sterre Pechler en Kylian de Rooij zitten nog op de Frank Sanders’ Akademie, al is dit wel het extra jaar. Sterre Pechler dartelt enthousiast als Daisy over het podium en Kylian mag, naast het spelen van onder andere Polly de papegaai ook een gedeelte letterlijk in de huid kruipen van een karakter: meneer Aardappel, het meest ontspannen karakter in de show. Hij geeft echt de indruk geeft gewoon te zeggen wat in hem opkomt. Van de stemmetjes is zijn accent het meest merkwaardig, al is het natuurlijk al raar je af te vragen hoe een aardappel zou moeten klinken. Simone ten Brinke (Suzie) en Mitch Blaauw (George) hebben hun roots eveneens bij dezelfde opleiding. Overigens zijn er meer karakters dan spelers, dus wordt er nog wel eens gewisseld, en zo ook poppen van een ander overgenomen als dat zo uitkomt.
Een overzichtelijke show, in een voor iedereen behapbaar tempo, met lekker in het gehoor liggende songs, en enthousiaste spelers; Peppa Pig is een show die zeer geschikt is voor zeer jonge kinderen. Natuurlijk wordt het anders voor hen die de serie zijn ontgroeid, en wiens belevingswereld is veranderd, want de show past minder bij wat groter wordende levensvragen. Al zal het stampen in plassen waarschijnlijk nog wel langere tijd gewoon leuk blijven, en misschien ontgroei je dat zelfs wel nooit.
De mogelijkheid om na de voorstelling met de karakters op de foto te gaan wordt flink benut, zodat het theater maar langzaam leegstroomt. De spelers nemen namelijk de tijd, en garanderen dat iedereen aan de beurt komt. Buiten is de sneeuw inmiddels gesmolten en zijn flinke plassen ontstaan. Het is dat het nog wat koud is, want de verleiding om als een Simon Carmiggelt op een bankje te gaan zitten om te bekijken welke van de boodschap duidelijker is overgekomen is wel groot. Dat het leuk is om in plassen te springen, of toch het ‘eerst je laarzen aantrekken’.
