Peutervoorstelling Muk verwondert ook volwassenen ⭐⭐⭐⭐

Hondje Muk, uit de prentenboeken van Mark Haayema heeft de overstap naar het theater gemaakt. Op het podium komen de Dalmatiër-pup tot leven, dankzij de baasjes Dennis de Groot en Anniek Stokkers. Samen hebben ze een schat aan ervaring in het poppenspel, en zijn ze in staat van nagenoeg niets (een rol papier) iets te maken, wat ze op tv en in het theater hebben bewezen met ‘Poppetje van Papier’. Deze voorstelling start met meer dan een papierrol. Bij binnenkomst zien we twee mensen zitten in een decor, dat bestaat uit een bankstel en kastje met Goudvissenkom, volledig in de stijl van de illustraties uit het prentenboek> ook staat er een groot scherm, waarop een behangetje en wat schilderijtjes te zien zijn.

Wat begint als een stukje schoonmaakwoede van de twee bewoners levert al snel wat vreemde, absurdistische situaties op. Schijnbaar argeloos de binnenkant van een vissenkom afstoffen is natuurlijk raar, maar als het schilderijtje op het scherm even recht wordt gehangen, en er iets wonderlijks met het gestipte kleed gebeurt, is duidelijk: creativiteit en techniek gaan goed samen. Dan verschijnt ook Muk, een pop met spiraalnek en dito staart. Vervolgens volgen we Muk, live, als pop op ware pup-grootte, maar ook als miniatuurpoppetje voor een draaiwand, dat dan weer op het scherm te zien is, of juist als poppetje voor een mini greenscreen, en zijn er ook fragmenten voor opgenomen. De overgangen van het een naar het ander zijn zo organisch, dat je als volwassene regelmatig een ‘heuh’ gevoel krijgt. En zo gaat ieder op zijn eigen manier in deze voorstelling op, want de kinderen leven natuurlijk gewoon mee met hondje Muk. Voor volwassenen is het jammer dat de spanningsboog van peuters zo klein is, en het na ruim een half uur weer is afgelopen. Nagenieten kan natuurlijk wel: met de twee Muk-prentenboekjes die na de voorstelling te koop zijn.

Bij een voorstelling voor peuters verwacht je natuurlijk geen epische verhalen. In dit geval beleeft Muk twee avonturen, niet toevallig precies de twee delen die de prentenboekserie telt. Hij wil meer stippen dan de 9 die hij al heeft en gaat hiernaar op zoek.  In het tweede gaat hij na een bezoek aan de dierentuin met bontgekleurde dieren dromen dat hij zelf ook alle kleuren van de regenboog heeft en eenmaal wakker vindt hij zwart-wit toch wat saai, en gaat hij op zoek naar kleur. De rijmteksten uit de boekjes worden tijdens Muk’s avonturen ook in de voorstelling gebruikt.

De Grote Haay is een jong theaterbedrijf, maar met heeft een schat aan ervaring. Ze maakten voor Theater Gnaffel de mooiste poppenvoorstelling ooit met “Oma, mag ik mijn pop terug”.  Muk combineert ‘ouderwets’ vakwerk met hedendaagse technische mogelijkheden tot geslaagd peuterentertainment. Het is juist daardoor volwassenen net zo weet te betoveren als het kind dat ze begeleiden. Dus zoek een excuus-peuter en ga hier lekker van genieten.

Scenefoto’s: Sander Mulkens
Foto’s slotapplaus: Musicalworld