Binnen de orde der clowns heeft Pipo de clown altijd een bijzondere plaats in genomen. Hij is namelijk totaal niet clownesk; hij is dom noch pesterig noch grappig. Pipo is een beetje een zweverige avonturier, die de comedy over laat aan zijn omgeving. Kluk Kluk en met name Dikke Deur zijn de komedianten, en zo ook in Pipo de musical.
Het avontuur dat in Pipo de Musical wordt beleefd is dat van de gestolen stem. In Zonzonia leeft prinses Fatimama met haar babyzoontje Kleine Poef. Ze heeft een prachtige stem en zingt haar kindje hiermee in slaap. Zodat hij groot groeit en later het land kan besturen. De Nachtvorst is de bedreiging voor het land. Hij steelt de stem van Fatimama, zodat de slapeloze Poef niet meer kan groeien. Slaaf Lazerus schakelt Pipo in. Inmiddels ontdekt de Nachtvorst dat ook Mamaloe een prachtige stem heeft en stuurt zijn domme hulpjes Homaar en Kassa erop uit om ook haar stem te bemachtigen. Als Mamaloe doorheeft wat zij willen doen en dus weigert te zingen nemen zij haar in levende lijve mee naar het paleis van de Nachtvorst. Zal het Pipo en zijn gezelschap lukken de Nachtvorst te verslaan en Fatimama haar stem terug te geven?
Pipo de musical is de zoveelste musical in de reeks televisie-jeugdsentiment. Net als bij bijvoorbeeld Kunt u mij de weg naar Hamelen vertellen meneer en TiTa Tovenaar heeft de huidige jeugd voor het overgrote deel geen flauw idee over wie de musical precies gaat, terwijl juist de ouders bepaalde citaten kunnen dromen. Toch zijn de kinderen lekker enthousiast vanaf het moment dat Pipo vanuit achter in de zaal al Sapperdeflappend naar het podium loopt. Soms wordt het wat onrustig als het allemaal wat langer duurt, maar het enthousiasme blijft, vooral te merken bij de bewuste momenten van zaalparticipatie.
De manier waarop Raymond Kurvers Pipo vertolkt is razend knap. We herkennen de TV-clown onmiddellijk in zijn maniertjes en intonatie. Het zweverige, hippie-achtige (vogels, bloemen), het zonnetje op z’n wang, alles klopt. Oscar de Boer heeft als Kluk Kluk in deze voorstelling een vrij kleine rol. Zijn navigatie met pijlen is grappig, uiteraard is hij “ van de aanwezige”, maar we zouden graag wat meer Kluk Kluk hebben gezien. Meesterlijk is Simon Zwiers als Dikke Deur. Hij heeft de kracht om van niets iets te maken, en pakt zijn momenten voor de volle honderd procent. Een verrassende Michael Jackson-imitatie en een buitengewoon komische zaalentree zijn de toeven slagroom op de taart.
Sytske van der Ster vertolkt Mamaloe uitstekend. Ze heeft een lekker stemgeluid en het warme moederlijke en tegelijkertijd het gedecideerde wat we van Mamaloe verwachten.
De slachtoffers in nood wordt vertolkt door Pieta Harsveld, die Fatimama speelt, en Lieuwe Roonder die Lazarus vertolkt. Beide rollen kunnen wel iets meer kleur gebruiken in hun vertolking; ze blijven vrij vlak.
Het kwaad wordt vertolkt met dubbelrollen. Het boevenpak wordt gespeeld door Oscar de Boer en Simon Zwiers, die als kalief Kassa en kalief Homaar heerlijk stereotype domme boeven zijn. De slechte, koude Nachtvorst wordt fraai koel gespeeld door Lieuwe Roonder.
Het decor bestaat in eerste instantie uit de woonwagen van Pipo, welke ingenieus omgetoverd kan worden tot de andere plaatsen van handeling. Betrekkelijk eenvoudige decors, die buitengewoon functioneel zijn. De zaal gaat uit z’n dak als de eerste tonen van de bekende Pipo herkenningsmelodie weerklinken, en er volop wordt meegeklapt. De aanvullende songs gecomponeerd door Maarten Peters voldoen. Mooie ballads, een slaapliedje dat in een uptempoarrangement nog veel lekkerder klinkt, en aardige aanvullende songs. Het avontuur zelf blinkt niet uit in originaliteit; de strijd van zon/warmte versus koude hebben we eerder gezien, en de oplossing mag op z’n minst gezocht genoemd worden. Voor de kinderen lijkt dit echter niet veel uit te maken.
In de voorstelling zitten wel wat volwassen woordgrappen, maar in zijn genre hebben we shows gezien die zich beter op alle leeftijden richtten. Als oudere bezoeker haal je de lol toch vooral uit het feest der herkenning. “ Pipo, koeie” zal bij de niet-kenner de wenkbrauwen fronsen, maar de nostalgicus een glimlach op de lippen brengen.
In Nederland staan veel leuke familievoorstellingen in de theaters. Pipo de Musical is daar 1 van. Het is gewoon een leuke middag uit (of avond) voor een gezin met jonge kinderen.
