Om klokslag 4 uur blijft het podium leeg, maar de eerste klanken van Pocahontas komen de toegestroomde pers en betrokkenen tegemoet. Vanachter in de zaal verschijnt zingend Annefleur van den Berg, die zo haar vuurdoop als Pocahontas heeft. Als ze op het podium is aangekomen krijgt ze bijval van een gedeelte van de cast.
Pocahontas is de nieuwste productie van Fanwork. Ze proberen zo de zorgvuldig gecaste jongeren een aantal musicalvaardigheden bij te brengen.
Tekstschrijver Wouter Blijleven vertelt over het verhaal van de productie. Om zo veel mogelijk de verrassing er in te houden — het verhaal is tenslotte niet zo bekend als Hans en Grietje of Repelsteeltje - houdt hij het wel globaal en beperkt. De musical is niet de Disney-tekenfilm on stage; die film is slechts een deel van het verhaal en behoort ook niet tot de favorieten van de schrijver. Uitgangspunt voor de musical is het boek over Pocahontas en vooral ook de speelfilm “A New World.” Met enthousiasme vertelt hij over de cast.
Choreograaf Joost de Jong deelt zijn enthousiasme en roemt de inzet van de amateurs. Waar hij vroeger na gedane arbeid op de bank kon ploffen, moeten deze jongeren na hun schoolwerk aan de slag. Om een goede voorstelling neer te zetten krijgen de acteurs namelijk huiswerk mee: gepersonaliseerde muziekopnamen om de zangpartijen en teksten in te studeren en filmopnamen om de dansen thuis te oefenen.
Vervolgens was het de beurt aan de voltallige cast om te laten zien en horen wat ze tot nog toe hebben ingestudeerd. In zwarte oefenkledij brachten ze het er goed van af. Niet alleen werd er sterk gezongen, ook de vormgeving en de kwaliteit van de muziek overtreft nu al de productie van het vorig jaar. Een demonstratie die naar meer smaakt.
Na dit gedeelte door de cast volgt een deel voor de cast. Zowel Antje Monteiro als Simone Kleinsma hadden een videoboodschap ingesproken voor de castleden, met tips en ervaringen waar ze wat aan zouden kunnen hebben. De boodschap dat je het samen moet doen en dat teamspirit heel belangrijk is kwam in beide boodschappen terug, en werd door de Fanwork-leiding nog eens aangestipt.
Na de voorstelling spraken we nog even met choreograaf Joost de Jong. We vroegen hem naar de inspiratie voor de dansen van de twee volken, waarbij de indianen waarschijnlijk makkelijker herkenbaar zijn dan die van de Engelsen. Joost vertelde dat voor de Engelsen is gekozen voor een klassieke hofdans, maar dat de Indianen-dansen helemaal zo makkelijk nog niet zijn. Indianen zijn redelijk statisch en introvert, terwijl je in een musical juist naar buiten wilt spelen. En dan kom je meer in Afrika terecht en dat is dus niet de bedoeling. Er zitten uiteraard wel veel ronde-dansen in het Indiaanse stuk.
Na een verwijzing in zijn speech richting de musical awards willen we toch nog even weten of hij van plan is terug te komen op zijn vertrek uit de musicals. Maar die terugkeer is niet voorzien: voor een zeven dagen in de week musicalacteursbestaan moet hij te veel opgeven van de dingen die hij zo leuk vindt om te doen. Zoals zijn werk voor Fanwork en NoNonsense met jongeren, en ook groepen ouderen. Wel zal hij terugkeren als danser en zanger in Simone’s Songboek, maar dat heeft niet de frequentie van een musical.
