CATS is zo’n voorstelling die door de jaren heen al diverse malen in Nederland op de planken is gebracht. Maar het is de eerste keer dat de Engelstalige internationale tour van de oorspronkelijke West End productie ons land aandoet. Daarbij is het geen probleem als je de Engelse taal niet zo goed machtig bent, want de voorstelling is keurig voorzien van boventiteling.
CATS is gebaseerd op T.S. Elliot’s Old Possum’s Book of Practical Cats en vertelt het verhaal van een kattengemeenschap, de ‘Jellicle Cats’ , die jaarlijks samenkomt op het ‘Jellicle Ball’, waar een van hen uitgekozen zal worden voor een plaats in het hemelse rijk en daar een nieuw leven krijgt. Om beurten introduceren de katten zich. Zo zijn er de gedinstigeerde kat Bustopher Jones, SkimbleShanks de spoorwegkat, de slechterik Macavity en de rebelse Rum Tum Tugger. Leider van de kattengemeenschap is de oude, wijze Old Deuteronomy. Iedere kat heeft zijn eigen rol, karakter en eigenaardigheden en die worden middels zang en (ballet) dans treffend uitgebeeld. Dat alles op de grootse en regelmatig terugkerende melodielijnen van Andrew Lloyd Webber.
CATS wordt daarmee wel eens beschouwd als niet meer dan een verzameling van losstaande scenes van de diverse kattenkarakters, maar daarmee doe je deze musical tekort. Een belangrijke verhaallijn is die van de verstoten kat Grizabella, ooit een glamourkat maar al lang niet meer geaccepteerd. Op het jaarlijkse ‘Jellicle Ball’ keert zij terug en hunkert ze naar hereniging met haar oude bekenden. In de wereldberoemde klassieker ‘Memory’ mijmert zij over het verleden. Grizabella hunkert naar een nieuwe kans en die krijgt ze uiteindelijk ook, als de oude wijze Old Deuteronomy juist haar een plek gunt in het hemelse rijk en de andere katten haar weer in hun pootjes sluiten. Een aangrijpend moment, niet alleen uitstekend gezongen maar ook gespeeld door Jenna Lee-James. Haar vertolking van Grizabella laat een erg geloofwaardige ontwikkeling zien van de eenzame ex-diva kat die haar zoektocht naar acceptatie en vriendschap uiteindelijk beloond ziet worden. Uitverkoren door Old Deuteronomy, fantastisch gespeeld door John Ellis. Ellis maakt van de oude, zeer gerespecteerde kat een kat waar je alleen maar van kunt houden. Ellis beschikt over een prachtige klassieke stem, een streling voor de oren.
De cast is overall gezien ijzersterk. Zang en dans zijn uitstekend te noemen, daarbij geholpen door een erg goed geluidsdesign. Zonder iemand tekort te willen doen, springen Jak Skelly met zijn fluwelen stem als de sterke Munkustrap, de energieke Alex Harrison als de magische Mister Mistoffelees, en Billy Mahoney en Kirsty Ingram als het ondeugende oh zo leuke ‘probleemduo’ Mungojerrie en Rumpelteazer er bovenuit.
De aankleding van deze CATS is prachtig. Bij het betreden van de zaal ligt het toneel — het decor van de bekende vuilnisbelt waar de katten samenkomen - er prachtig bij, met veel oog voor detail. Het plafond van het RAI theater is voorzien van sfeervolle verlichting in verschillende kleuren, hetgeen op een aantal momenten in de voorstelling een werkelijk magisch plaatje geeft. Hoe toepasselijk in deze kerstperiode. Maar met de sfeer zit het sowieso wel goed, want katten die zich regelmatig tussen het publiek begeven en de mogelijkheid om in de pauze met Old Deuteronomy on stage vereeuwigd te worden doen het zoals altijd meer dan goed bij het dankbare publiek. Deze CATS is een lust voor oog en oor.
