De doorgecomponeerde musical met muziek van Andrew Lloyd Webber en teksten van Tim Rice die zijn theaterdebuut in 1978 beleefde, is gebaseerd op het waargebeurde leven van Eva Duarte (1919-1952). Als onwettig kind en verlaten door haar vader groeit Eva op onder armoedige omstandigheden op het platteland van Argentinië. Als jonge vrouw is zij vastbesloten hieraan te ontsnappen en op 15-jarige voegt ze de daad bij het woord. Ze trekt naar Buenos Aires en werkt ze zich, uitermate berekenend, door een combinatie van talent, de juiste contacten en de nodige (bed) relaties in de jaren erna rap omhoog op de maatschappelijke ladder. Wanneer Eva kolonel en politicus Juan Perà³n ontmoet, is dit niet alleen het begin van een liefdesrelatie maar tevens van een toenemende maatschappelijke en (zelfs internationale) politieke invloed, zeker nadat haar man verkozen is tot president. Eva zet zich steeds meer in voor vrouwenrechten en tegen armoede, een situatie die ze uit haar jeugd kent als geen ander. Daardoor blijft ze tot haar dood aanbeden door de arbeidersklasse door wie ze liefkozend Evita (‘kleine Eva’) wordt genoemd, terwijl de middenklasse en elite wegens haar gebrek aan ‘niveau’ en opleiding nog altijd op haar neerkijken. Als Eva Perà³n sterft en het volk rouwt, is zij de meest invloedrijke vrouw van Argentinië, zo niet de wereld. Ze is mateloos populair bij het volk maar tegelijkertijd verguisd door haar critici.
Het levensverhaal van Eva Perà³n wordt in Evita verteld door Ché, in Evita producties doorgaans een verwijzing naar de bekende guerrilla strijder Ché Guevara. In deze productie van Evita wordt dat niet beoogd en dat is niet zo verwonderlijk als je beseft, hun toevallig gedeelde strijd tegen de armoede en voor rechtvaardigheid ten spijt, dat Eva en Ché historisch gezien helemaal geen connectie hadden. Als verteller is Ché uiterst kritisch en stelt hij Eva’s gedrag en beslissingen voortdurend ter discussie, hetgeen met de nodige ironie gaat gepaard. Ché richt zich daarbij rechtstreeks tot het publiek en maakt duidelijk dat de opkomst van Evita meer is dan louter een sprookje; Want ondanks alle op het oog goede intenties maken machtsmisbruik en manipulatie deel uit van het leven van haar en haar man. De interessante levensloop van Evita, in combinatie met de machtige score van Lloyd Webber, maken anno 2018 de gang naar het theater voor deze musical nog altijd de moeite waard.
Om met de muziek te beginnen, de score van Lloyd Webber staat na 40 jaar nog steeds als een huis. Op sommige momenten groots en bombastisch, met zo nu en dan een repeterende melodielijn zoals we van deze grote componist gewend zijn. Op andere momenten klein en ingetogen, met zachtere klanken. Er is gelukkig sprake van een orkest dat de machtige muziek live ten gehore brengt, al had het volume soms wel iets meer opengezet mogen worden in Carré.
Dan de cast. Brigitte Heitzer speelt Evita. Heitzer vertolkte die rol in de productie van 11 jaar geleden ook al, na de tv talentenwedstrijd Op zoek naar Evita te hebben gewonnen. Heitzer was toen volgens eigen zeggen nog niet klaar voor deze rol, maar dat is nu een ander verhaal. Toch etaleert ze met name sterk spel als Evita in de periode rond en na haar ontmoeting met Perà³n. Heitzer laat met name in die fase een sterke, zelfverzekerde en gracieuze vrouw zien die de wereld vakkundig weet te bespelen. Haar laatste levensfase, waar zij ziek en kwetsbaar is, wordt door Heitzer ontroerend mooi gespeeld. Daarentegen komen de jongere jaren van Evita wat minder goed uit de verf. De periode, waarin Evita zich vrolijk een weg omhoog vrijt, lijkt Heitzer qua spel niet helemaal te passen. Het oogt allemaal ietwat braaf, en dat verklaart wellicht de wat vlakke start van de voorstelling die even tijd nodig heeft echt op gang te komen.
Zangtechnisch zit het natuurlijk meer dan snor bij Heitzer, al klinkt het soms wat schel als het tempo wordt opgevoerd. Maar eerlijk is eerlijk, de score van Evita is ook niet de gemakkelijkste. In de rustige nummers excelleert Heitzer, en haar versie van Je blijft bij me raakt diep. Prachtig gezongen, wetende dat alle ogen in Carré even louter gefocust zijn op die ene vierkante meter podium waar ze in de schijnwerpers staat. Ook Huil niet om mij, Argentina wordt perfect gezongen en verdient een ovationeel applaus, dat er ook in deze productie niet komt omdat er direct wordt doorgeschakeld naar de volgende scene. Dit blijft een ongelukkige keuze en een gemiste kans om de waardering voor de leading lady eens goed te laten blijken, iets waar het publiek op dat moment intens naar verlangt.
René van Kooten is een uitstekende Ché, die vlamt vanaf zijn entree. Van Kooten is in zijn spel als criticus van Evita erg uitgesproken in zijn spot, en minder subtiel of mysterieus dan de Ché die bijvoorbeeld recent in de Engelse versie van Evita te zien was. Het blijft buitengewoon interessant te zien hoe acteurs een eigen benadering en invulling van een rol kiezen. Van Kootens felheid, ironie en vlagen van onverschilligheid worden zodanig neergezet dat je je even bij een andere voorstelling waant en de gedroomde nieuwe Lucheni aanschouwt… Qua zang moet nog gezegd worden dat de stem van Van Kooten werkelijk fantastisch kleurt bij de muziek van Lloyd Webber.
Paul Donkers speelt een degelijke Perà³n, al blijft zijn pruik afleiden. Het is fijn als een pruik dermate onopvallend is dat je je er niet de gehele voorstelling van bewust bent. Dat is hier helaas niet het geval.
Esmée Dekker heeft als de maitresse van Perà³n helaas een bescheiden rol, maar wat zij doet in zang en spel is erg overtuigend. Hetgeen ook van Yoran de Bont gezegd kan worden in de rol van Magaldi, al blijft een accent wel een factor die de verstaanbaarheid niet altijd ten goede komt.
Het ensemble is vocaal dik in orde maar danstechnisch lijkt de rem er een beetje op te zitten. Zijn de choreografieën wellicht aangepast omdat Heitzer en Van Kooten geen geboren dansers zijn? Hoe dan ook, een dansscene die normaliter voor vuurwerk zorgt, doet dat nu net niet. Zo blijft Buenos Aires redelijk binnen de lijntjes en ontbreekt het echte wauw gevoel dat de dans hier doorgaans doet ontstaan.
Tenslotte decor en belichting. Het decor van deze reisproductie is redelijk sober, maar dat stoort niet. Met hulp van de sfeervolle belichting en bij tijd en wijle projectie van beelden stelt deze Evita visueel zeker niet teleur.
Die omschrijving gaat overall op voor deze productie van Evita. De voorstelling blaast je niet van je stoel, maar staat wel garant voor een heel mooie avond musicaltheater. Evita is t/m april 2019 te zien in de Nederlandse theaters.
