We zien het de laatste tijd wel vaker. Acteurs die in een musical spelen met bestaande muziek, en daar meer mee willen doen. Martijn Fischer gaat verder met het zingen van Hazes-nummers en in Duitsland was een deel van de “Ich War Noch Niemals in New York”-cast de Udo Jurgens-nummers weer aan het zingen in de Merci Chérie-tour. Renée van Wegberg was twee seizoenen geleden te zien als Liesbeth List in de gelijknamige musical, werd voor die rol genomineerd voor een Musicalworld Award en won een Musical Award, en was daar toch nog niet mee klaar. Het gevolg is deze voorstelling: List, Shaffy & Piaf. Hierin zingt Renée van Wegberg nummers van deze drie artiesten, begeleidt door vier muzikanten. Twee van hen nemen ook een aantal nummers voor hun rekening: bandleider Billy Maluw, misschien ook bekend van The Voice of zijn eigen nummers en Job Greuter, die afgelopen Musicalworld Awards verkiezing genomineerd was voor zijn rol in A Little Night Music. Hij zat ook in de musical Liesbeth List, weet hij ons te vertellen. Het talent, zowel vocaal als muzikaal — we zien hem op meerdere instrumenten bezig — straalt van hem af, en de bravoure waarmee hij optreedt is aller charmantst. Ook Billy Maluw weet zijn weg te vinden in allerlei instrumenten (en is soms op twee toetsenborden tegelijk bezig). De band wordt gecompleteerd met de ervaren drummer André van Damme en Berry Jansen, partner van van Wegberg op gitaar.
Natuurlijk is Renée van Wegberg het stralende middelpunt. Ze praat soms de nummers aan elkaar, zingt een stukje op z’n Liesbeth Lists, om vervolgens te melden dat ze de rest gewoon als zichzelf zingt. Soms horen we die typische manier weer terug, bijvoorbeeld in de pauzefinale Pastorale, maar in de meeste gevallen horen we een uitstekende zangeres, die goed omgaat met het deels overbekende, dan weer relatief onbekende materiaal. Hoewel van Wegberg ook haar recentere eigen sores beschrijft, geeft ze daarnaast aan dat haar jeugdproblemen, het moeten opeten van spruitjes anders geen toetje, niet te vergelijken zijn met die van de drie sterren uit de titel. Zo voelt dit concert ook aan: de songs worden soms misschien wel mooier vertolkt dan de originelen, maar missen de rauwere rand. Dat geldt evengoed voor het merendeel van wat de heren doen. Vijf Uur is veel braver dan de Shaffy-versie of die van de Dijk. Bij Marije (Maluw) en De een wil de ander (Greuter) komen ze wel enigszins in de buurt. Grappig is hoe ze omgaat met het vrij absurde Sjaantje. Na een golf van lof op al haar tekstschrijvers zingt ze dit tekstueel in eerste instantie heel simpele nummer, maar ook een tongbreker van jewelste.
De mooiste songs van de avond zijn de liedjes die we niet per se aan Liesbeth List koppelen. Het schitterende ‘De klokken van de hel’ bijvoorbeeld en de songs van Frank Boeijen die zij ook heeft vertolkt. zoals Zeg me dat het niet zo is. De climax wordt aan het einde van de voorstelling bereikt: met Laat me, knap opgevolgd door Laat me niet alleen. Met Boeijen’s De verzoening als uitsmijter (de toegift-medley niet meegerekend).
Waar een aantal van de songs traditioneel worden aangepakt, en dicht bij de originelen blijven, hebben anderen duidelijk een andere sfeer gekregen. Billy Maluw heeft sommige van de nummers een duidelijk jazzy nachtclubsfeer gegeven, anderen zijn juist wat meer funky. Het concert is dus vooral geschikt voor mensen die houden van het Franse repertoire van Piaf en List, of juist de liedjes die ze in het Nederlands zong. Wie een soort kopie van de originelen verwacht komt bedrogen uit. Bij een willekeurig concert denk je vaak bij een nummer: waarom die, terwijl je veel liever een eigen favoriet had gehoord. In dit geval is dat ook het geval: de schrijver dezes had graag het laatste nummer wat List ooit zong, met Typhoon, ingewisseld voor Brussel.
Renée van Wegberg is geen Liesbeth List. Ze is wel een goede zangeres, met een gun factor, die de liedjes mooi kan vertolken. Met een goede band, waarin twee charmante zangers zitten, maakt de de avond wel de moeite waard. De voorstelling is tot eind december in diverse theaters in het hele land te zien.
