In het Betty Asfalt Complex is met The Rozettes 4 Ever een uiterst charmante voorstelling te zien. De nodige valse sneren, wat verlangen naar vroeger, maar vooral zelfontplooiing en geloof in jezelf. Dat betekent soms ook dat anderen jou die vrijheid moeten gunnen. Het zijn thema’s die deze avond in de travestie-nachtclub van Ashley Knight, zo vlak voor de opening voorbij komen.
Wie een eerdere voorstelling van de Rozettes zag weet dat we geen epische verhaallijnen hoeven te verwachten. Ze draaien vooral om het lief en leed van de personages en de onderlinge relaties. In de vierde voorstelling, Rozettes 4 Ever, is dat niet anders. Ashley Knight gaat haar eigen club openen, en heeft voor die opening ook Felix uitgenodigd. Felix is Lady Felice, eigenares van de voormalige club The Rose waar Knight als één van de Rozettes is begonnen. Felix is naar Ibiza vertrokken en heeft daar weer een eigen club. Maar als Felix al een paar dagen voor de opening arriveert, lopen de spanningen hoog op. Hij is niet erg gecharmeerd van de optredens van Bouncy, die hij een gebrek aan klasse verwijt, en wil zelf uiteraard ook een ruim optreden doen bij de opening. En dat ziet Ashley helemaal niet zitten. Felix heeft ook zijn Alex bij zich, voor wie hij als mentor dient bij de ontwikkeling van zijn personage Misty. Alex kijkt zijn ogen uit bij de manier van optreden van Bouncy. Bouncy raakt betoverd door Misty en vindt, net als Ashley, dat Misty, of eigenlijk Alex, zijn eigen zelf moet vinden, in plaats van Felix’ adviezen blind te volgen en een jonge Lady Felice te worden.
De voorstelling heeft een duidelijk thema. De veranderende tijden dwingen je er soms toe dingen los te laten. Het is een thema dat ook aan bod kwam tijdens sommige van de Frank Sanders & Lady Felice avonden, maar werkt ook hier heel goed. Dat Felix wordt uitgescholden voor ouwe flikker en pedo doet pijn: hij herinnert zich de stad die voor hem vocht. Ashley vertelt dat het nog wel een slag erger kan dan dit. Ook de nieuwe vorm van theater past niet bij hem: maar is wat hij zelf doet niet over de houdbaarheidsdatum heen. Het zijn sombere gedachten die een plaats krijgen in een show die juist bruist van energie en humor. Dat is onder andere dankzij de Amsterdam-medley, die voor deze niet-hoofdstadbewoner wel wat lang duurt, maar zeker ook door de medley van enkele van de gayest songs ever. Snedige opmerken zijn er legio, met als een van de hoogtepunten een vergelijking tussen de persoonlijke erogene zone en Hudson’s Bay.
Waar de jongere castleden zich vooral in uptempo-nummers laten horen, valt Frank Sanders terug op nummers uit de kleinkunst. Het breekbaar gezongen Jan Boerstoel-nummer “De Jaren 60” is een van de hoogtepunten van de show, samen met Robert Long’s “Als je ooit weggaat” en een bloedmooie vertaling van Joni Mitchell’s Both Sides Now.
De cast is weergaloos. Frank Sanders, die we overigens vooral als Felix zien en weinig als Lady Felice, is natuurlijk een buitengewoon ervaren theatericoon, die het ervaren van het veranderende tijdsbeeld naast het beeld van de ijdele theaterdiva uitstekend weet te spelen . Wesley de Ridder heeft zijn Ashley Knight-karakter ook buiten de Rozettes-voorstellingen doorontwikkeld en eigen gemaakt. Mitch Wolterink is uitstekend op dreef als Bouncy, die alle rondingen in haar lichaam tot gigantische proporties heeft aangezet en duidelijk een eigen wil heeft, maar ook kwetsbaar is als het om de liefde gaat. Samir Hassan is een revelatie: als publiek val je net als Bouncy als een blok voor deze jongen. Een acteur die deze oudere recensent niet kende, maar met een verleden bij Spangas en op dit moment als onderdeel van de K3-televisieserie bij de veel jongere garde juist wel bekend is. De energieke en uitstekende pianobegeleiding wordt samen met de (mini) barmanrol verzorgd door Guus van Wolde.
Het derde deel van de Rozettes werd aangekondigd als De Grande Finale, de allerlaatste. Toch mogen we blij zijn dat ze geen woord hebben gehouden. Dit vierde deel is namelijk een hele fijne voorstelling geworden, misschien wel de beste in de reeks. Maar hoewel je, gezien het voorgaande, je dus nooit nooit moet zeggen, ligt een deel 5 niet erg voor de hand. Pak dus nu die laatste kans en bezoek eens een Rozettes-voorstelling, of misschien: vergeet het kwartet niet compleet te maken.
