Judas Theater Producties is een nieuwe speler op de vlaamse musicalmarkt. Met Je bent goud waard Charlie Brown willen ze hun eerste tourproductie brengen. Zoals wel vaker is het dan een mooi gebruik om alvast wat te laten zien, aan vrienden, liefhebbers en natuurlijk ook de theaterdirecteuren. Vandaar dat op 15 en 16 maart in Lier een voorproefje te zien was van deze voorstelling.
Na een korte introductie en een verontschuldiging voor het iets later beginnen vanwege enige gasten die te laat waren, ging de voorstelling van start. Het decor was in de tussentijd al te aanschouwen. Simpel, een hondenhok, een brievenbus en verder naar achteren vier barkrukken met knuffels erop.
Het wordt donker, een filmpje met veel getekende stars en stripes komt voorbij en uiteindelijk zien we een getekende Charlie Brown. En ook op het podium is inmiddels Charlie Brown verschenen.
Het openingsnummer toont meteen dat het met de vocalen wel goed zit. Het krachtig en zuiver gezongen “Je bent goud waard” maakt indruk. Ook in de latere nummers blijkt het weer. Persoonlijk hoogtepunt is Beethovendag, maar ook Roodkapje is erg sterk.
Kijkend naar de namen van de spelers zien we een hoop bekende namen. Sam Verhoeven is superschattig als Charlie Brown. Je krijgt echt een beetje medelijden met deze schuwe onzekere knul. Ook Dieter Verhaegen als Linus is een schatje. Met zijn slissende stem en voor zijn leeftijd idiote feitenkennis zou je ook hem zo die aai over zijn bol geven.
Lucy is ook echt Lucy. Priske Dehandschutter weet de uitstraling de ze in de strip ook heeft goed neer te zetten. En als je Free Souffriau cast weet je eigenlijk bij voorbaat al dat het goed zit. En inderdaad, als Sally is ze weer uitstekend.
Het karakter Schroeder is mij niet heel erg bekend, maar Michael Zanders doet het leuk als de beetje vreemde jongen die zo prachtig piano kan spelen. Het is goed hem te zien in een lekker luchtige rol (net als Sam Verhoeven overigens) na het prachtige maar ook zware “Je Negeert de Waarheid”.
Toch zit er in deze voorstelling een zwak punt, en helaas is dat nu net de figuur waaronder de strip in Nederland bekend is. De vertolking van Snoopy komt niet goed over. Frank Hoelen is beduidend ouder dan de rest van de cast, en weet, mede ook door zijn kleding en het geklooi ermee niet een duidelijke Snoopy neer te zetten. Het is zo meer een kruising tussen Garfield en Odie, en mist de frisheid die Snoopy wel heeft. De belevingswereld van de hond zit toch op eenzelfde leeftijdsniveau als de kinderen. Hij kan negatief zijn over Charlie, maar is dat niet omdat hij van nature een lui sarcastisch beest is. Juist hier heeft de productie denk ik nog een hoop werk te doen. Hopelijk gaat het goedkomen, want verder is deze productie echt om te smullen.
Het is de vraag of de titel veel mensen naar de zaal zal trekken die Peanuts niet kennen. Het is te hopen, want erg veel kennis heb je niet nodig om toch van deze show te genieten. Jong of oud, het maakt niet uit. Deze voorstelling moet een hoop scepsis rond het vermusicallen van strips kunnen wegnemen.
