Voor Nederlanders ligt een musicalbezoek in De Panne niet meteen voor de hand, maar zeker voor liefhebbers van attractieparken is er een leuk aanbod. Een hotelovernachting in het Plopsaland hotel is inclusief kaartjes voor de musical, uiteraard gedurende de speelperiode ervan (tot en met 1 september, niet op maandagen). Wie dichterbij woont kan natuurlijk ook gewoon een los kaartje voor de musical kopen.
Sneeuwwitje is een musical die voor het laatst zo’n 20 jaar geleden te zien was, maar stamt oorspronkelijk uit 1998. Met muziek van Johan Vanden Eede kent het een van de mooiste soundtracks die Studio 100 voortbracht. Het verhaal is grotendeels gelijk aan het sprookje zoals we dat allemaal kennen, al zijn er ook wat afwijkingen. Nog steeds is Sneeuwwitje dochter van een koninklijk paar, die wordt opgevoed door haar stiefmoeder, die inmiddels koningin is. De koningin walgt echter van haar en vindt zichzelf de mooiste van het land. Dit wordt bevestigd door haar spiegel, die altijd de waarheid spreekt. Als er een prins langskomt, waarmee zij wil trouwen, wordt zij echter keihard afgewezen. Bij het verlaten van het paleis ontmoet deze prins Sneeuwwitje, en het klikt meteen tussen die twee. Er wordt een afspraakje gemaakt voor het bal de volgende dag, maar als de stiefmoeder daarachter komt steekt ze daar een stokje voor. Als de spiegel dan ook nog eens Sneeuwwitje als mooiste benoemd, weet ze wat ze te doen staat: Sneeuwwitje moet dood. Een taak die ze toebedeelt aan de brutale lakei Aimé. Deze taak kan Aimé niet uitvoeren, en zo belandt Sneeuwwitje bij de zeven dwergen.
Het decor van de voorstelling wordt voornamelijk gevormd door bewegende ledwanden. Al eerder konden we bij 14-18 wat voor schitterende beelden ermee gemaakt kunnen worden, en ook bij Sneeuwwitje is het podiumbeeld ronduit verbluffend. De spiegel bijvoorbeeld, gespeeld door James Cooke, is formidabel, en de tocht van Sneeuwwitje door het bos is griezelig en fraai tegelijk.
Wie een van de eerdere versies van de musical zag met Anne Mie Gils als stiefmoeder zal wel wat teleurgesteld zijn in de huidige uitvoering van deze rol. Wij zagen de première van Karen Damen (oorspronkelijke K3) in deze rol, die ze deelt met Ruth Beeckmans en alternate Line Ellegiers. Vooral in de liedjes, die soms flink lager worden uitgevoerd dan oorspronkelijk, missen de kracht die haar een angstaanjagende figuur maken. De verdere vertolking van de rol is ok, met af en toe een lichte schmierende actie. Er blijkt sowieso ervoor gekozen te zijn nog wat meer humor toe te voegen. Ianthe Tavernier en Michiel De Meyer zijn in alle opzichten degelijk als Sneeuwwitje en de prins. Presentator Manu van Acker, gooit veel van zijn eigen kracht in de rol van lakei Aimé en is een brutale lolbroek, die van zijn geaardheid geen moordkuil maakt. Wederom worden de dwergen gespeeld door zeven kleine acteurs (waaronder 1 actrice), die ieder een eigen karakter geven. Sommigen spreken overduidelijk fonetisch, maar omdat het goed te verstaan is, geeft dat alleen maar een extra dimensie. De opvallendste twee: de knorrepot die overal tegen is en de dwerg die juist alles heel omslachtig vertelt. Mede door het aanstekelijke liedje dat ze vertolken, en dat het publiek in no time doet meeklappen, zijn zij de favorieten van de zaal.
Omdat er weinig uit de oorspronkelijke voorstelling lijkt te zijn geschrapt, wordt het wel allemaal wat veel, en duurt deze wel wat lang. Het principe schrijven is schrappen of kill your darlings is te weinig toegepast. Misschien dat ze het tempo nog wat weten te verhogen als ze wat langer spelen. Ook heeft de emancipatie toegeslagen: het oorspronkelijke lied van Sneeuwwitje over het wassen van sokken is nu een motiverende speech richting de dwergen: een goede verandering.
Sneeuwwitje versie 2024 is dus vooral een plaatje om te zien, en door de prachtige composities aangenaam om te horen (al hadden we natuurlijk ook nog graag een liveorkest gezien). Wie geen referentiekader heeft ziet een prima cast, al zal de voorstelling hier en daar wel wat traag aanvoelen. Al met al zeker nog de moeite waard.
Musicalworld kreeg afgelopen weekend de hele hotelervaring aangeboden en verbleef dus een nacht in het hotel, in een themakamer. In ons geval was het thema Samson en Marie en een beetje Gert. Vrijwel alle series hebben eigen themakamers; sommige zijn er ook in een suite-variant. Deze hing dus vol met foto’s en afbeeldingen en curiosa (in het toilet een afbeelding van een pot met de pootafdruk van Samson). Mooiste is een grote canvas-plaat met licht erachter, die een concert lijkt af te beelden. Het hele hotel is in theaterthema, en vooral in inkomsthal met drie lagen balustrades, en daarin weer cartoonfiguren van de series is bijzonder indrukwekkend. Een grote vleugel zorgt (hoegenaamd) voor fraaie klanken. Een uitgebreid ontbijtbuffet is inclusief, evenals toegang tot het indoorwaterpark Plopsaqua en het pretpark Plopsaland (dit is niet altijd het geval, dus check dit bij het boeken).
Voor wie wat minder bekend is met de ontwikkelingen in de pretparkwereld is de aanname misschien dat Plopsaland een park is voor kleine kinderen. Dit klopt in zoverre, dat voor hen wel het meeste aanbod is. Voor hen is waarschijnlijk de fraaie darkride rond Bumba een absoluut hoogtepunt. Maar voor oudere jongeren zijn er weldegelijk ook een behoorlijk aantal spectaculairdere attracties, zoals een hoge zweefmolen en een houten achtbaan, en twee sensationele stalen achtbanen. Anubis staat er al een tijdje, maar The Ride to Happiness by Tomorrowland is behoorlijk recent. Deze laatste achtbaan wordt door veel achtbaanliefhebbers gezien als de beste achtbaan van Europa, en mag met zijn draaiende bakjes, twee lanceringen en een aantal inversies zeker als bijzonder en intens worden beschouwd.
Wie dus geïnteresseerd is in een gevarieerd weekend vol entertainment, moet een weekendje (of tweedaagse vakantietrip) tussen nu en 2 september zeker overwegen.
