Recensie

Sterk spel in Vlaamse Grease

De langverwachte herneming van Grease in Antwerpen verrast en stelt ook teleur. De belangrijke rollen worden sterk gespeeld, maar de dans in de voorstelling is niet strak genoeg. Troefkaart is een fenomenale Miss Lynch.

Eerst zou de voorstelling in oktober worden opgevoerd; het werd december.En er is inmiddels al een verlenging gepland in februari. Het gaat goed met de kaartverkoop van Grease. Grease staat voor een energieke dansvoorstelling, rond een simpel liefdesverhaaltje van twee tieners die elkaar na een vakantieliefde weer tegenkomen op school. Het meisje is (weer eens) verhuisd. De jongen blijkt echter zich anders te gedragen in de groep op school dan zij zich had voorgesteld. Nee, niet de samenvatting van High School Musical, maar echt die van Grease,  Rydell High School Musical, de High School Musical avant le lettre

Sandy wordt prachtig vertolkt door Sasha Rosen. Ze speelt truttig genoeg, zingt fantastisch en weet haar emoties goed te tonen. Een mooi omslagmoment aan het einde van de voorstelling is de kroon op haar vertolking, die in de vreselijke poedel die ze op haar hoofd heeft dan vast wel stevig blijft zitten.
De gimmick van de voorstelling is dat de mannelijke hoofdrollen worden vertolkt door zanggroep “de Romeo’s”, die overigens wel bestaat uit een drietal musicalnamen. Davy Gilles is Danny Zuco. Ondanks een enorm leeftijdsverschil tussen speler en rol weet hij wel de emoties van deze quasi-stoere teenager goed over te brengen. Qua dans is het wel een stuk minder.
Gunther Levi heeft de tand des tijds minder goed doorstaan. Hij kan echt niet meer door voor een jaar of 16. Toch vertolkt ook hij zijn rol van Kenickie wel goed, al moeten we ook hier een voorbehoud maken bij zijn danswerk. Chris Van Tongelen is een hele sterke Vince Fontaine, en zingt als Teen Angel prachtig het nummer “Hoofd in de wolken”.

Een dijk van een performance wordt gegeven door Miss Lynch. De cabaretestke intermezzo’s van Myriam Bronzwaar zijn enorm geestig, en maken het bezoek aan de voorstelling meer dan waard. Zelfs met een understudy voor de rol van Eugene, en dus een niet zo erg ingespeeld duo, pakt ze elke keer weer de volle lach. De rol van Eugene wordt vertolkt door understudy Nordin de Moor, die zijn rol aanvaardbaar speelt, en aan het einde nog een indrukwekkend torso kan laten zien voor zo’n schijnbaar iel figuur.

De Pink Ladies is een overwegend Nederlands feestje. Cystine Carreon is Rizzo, en speelt de rol met speels gemak weer voortreffelijk; voor een gedeelte met een handmicrofoon omdat haar eigen microfoon de geest had gegeven. Barbara de Wit herneemt haar rol van Jan en doet dit eveneens zeer goed. Nienke van Hassel speelt Frenchy nogal over the top, maar het werkt uitstekend. Ook Deborah de Ridder doet het goed in de rol van Marty.
Buitengewoon goed is ook Fleur Brusselmans als Patty. Patty doet een hoop rare dingen, maar wordt tegelijkertijd zeer geloofwaardig gespeeld.

Waar er over het geheel genomen goed wordt gespeeld en gezongen, zit het zwakke punt in de dansscenes. Die zijn over het geheel genomen niet strak, niet synchroon genoeg. Hierdoor ontstaan een net-niet gevoel; niet storend slecht, maar ook niet indrukwekkend sterk. Hopelijk zal dit tijdens het spelen van de voorstellingenreeks nog verbeteren. Waar de dans in de tweede helft wel iets beter overkomt dan de eerste, bevindt zich het danstechnisch dieptepunt zich hier ook. Het schoolbal ziet er uit als een enorm onoverzichtelijk puinhoop. Het kan zijn dat dit is om te maskeren dat Davy Gilles natuurlijk niet de beste danser is en toch de wedstrijd moet winnen, maar het pakt slecht uit.

Toch is de voorstelling wel het zien waard. Om miss Lynch, om een sterk Sandy-Danny koppel, om de leuke Pink Ladies. Deze Grease is leuk en goed, maar kan nog beter. Laten we hopen dat er nog groei in zit.

27 December 2007
Reguliere voorstelling
Antwerpen
Stadsschouwburg
Romeo's, Davy, Gilles, Sasha, Rosen, Grease, Antwerpen, T-Birds, Pink Ladies, Gunther, Levi, Myriam, Bronzwaar, musical, rock 'n roll, Chris van Tongelen

Over de auteur

Jeroen schreef dit artikel voor jou

Jeroen

Jeroen is sinds 2005 redacteur van Musicalworld. Hoewel Jeroen al jong in aanraking kwam met theater, is zijn passie voor musical pas deze eeuw tot volle bloei gekomen. Hij was zeer onder de indruk van de eerste voorstelling van Cats, en de Nederlandse versie van Oliver uit 1999, op basis van de film al een van zijn favorieten, was de eerste voorstelling die hij meermaals zag. Toch waren deze bezoeken eerder sporadisch dan frequent. Sinds hij redacteur is van Musicalworld bezoekt hij meer dan 100 voorstellingen per jaar. Jeroen is de Musicalworld-specialist op het gebied van familievoorstellingen en kindervoorstellingen. Hij is tevens de correspondent voor Vlaanderen. Ook in Duitsland en Engeland (Londen) is hij regelmatig te vinden. Hij doet ook verslag van amateurvoorstellingen die voor neutrale toeschouwers de moeite waard zijn. Tot zijn favoriete musicals behoren naast Oliver! meer musicals met kinderen in de hoofdrol. "Billy Elliot" is zijn all-time favorite, maar daarnaast moeten zeker "Whistle down the Wind", "Matilda" en "The Secret Garden" worden genoemd. Daarnaast zijn Chicago, Come from Away, Spamalot en Soho Cinders voorstelling met een ongelofelijke aantrekkingskracht. Hoogtepunten in het jukebox-genre: Our House, Ich war noch niemals in New York en Ich Will Spass? (en voorganger Doe Maar). Favoriete Nederlandse producties zijn: Ganesha (een Perfecte God), Lelies, Wat zien ik? en Kuifje. Naast het bezoeken van musicals is hij een frequent bezoeker van attractieparken. Favoriete park in Europa is Europa Park (met een uitgebreid entertainment programma). Naast deze tijdverslindende hobby is Jeroen ook nog werkzaam in de ICT.

Meer van Jeroen

Meer artikelen van Jeroen

Delen