The Rocky Boxing Show

Sinds zo’n negen maanden wordt in Hamburg de musical Rocky opgevoerd. Devoorstelling is gebaseerd op de Oscarwinnende film uit 1976, met de toen nog onbekende Sylvester Stallone in de hoofdrol.
Rocky is Rocky Balboa, een bokser die ooit veelbelovend was, maar nooit echt is komen bovendrijven Hij staat op het punt helemaal uitgerangeerd te worden; zijn locker op de boksschool is hij al kwijt. Als werk haalt hij de uitstaande schulden op in opdracht van een nare woekeraar, maar is daarin behoorlijk softer dan zijn collega’s. Hij is verliefd op Adrien, de zus van Pauly, zijn beste vriend. Adrien is een muurbloempje, dat te verlegen is om op de avances in te gaan. Pas onder zware druk gaan ze uit. Ondertussen zoekt wereldkampioen zwaargewicht Apollo Creed een nieuwe tegenstander voor een titelgevecht. Een American dream-idee volgt: er wordt gezocht naar een onbekende bokser die de (wel erg kleine) kans krijgt op de titel. De keuze valt op Rocky Balboa, vanwege zijn aansprekende naam, en een bijnaam “Italian Stallion” gecreëerd.
Visueel is de voorstelling tot in de puntjes verzorgd.  De vertelling loopt als een trein door de soepele decorwisselingen, die een lust zijn voor het oog. Een boksring gaat de lucht in, en functioneert ook als dak van de dierenwinkel waar Adrien werkt.  Hoogtepunt is de bokswedstrijd zelf, waarbij publiek in het middenvak voor in de zaal op de tribune op het podium mag plaatsnemen, terwijl de ring zelf de zaal in schuift boven het nu verlaten sectie. Hierdoor zit je nog meer op de actie., die eng echt overkomt, inclusief vocht dat na de rake klappen door de lucht vliegt.
De spelers zijn natuurlijk een belangrijk onderdeel van de show. De titelrol werd deze voorstelling gespeeld door David Arnsprerger. Hij is een heel aimabel persoonlijkheid, maar geeft niet het gevoel een echte bokser te zijn. Zijn zang is goed genoeg, en hij is wel heel goed verstaanbaar. Tegenspeelster Joana Fee Wür zingt ook prima, maar de draai in haar karakter is niet echt goed zichtbaar. Er is opeens een omslagpunt, wat jammer is. Het samenspel tussen de twee is op zich prima, wat zich vooral uit in de aandoenlijke schaatsscène.  De ondersteunende karakters doen het ook prima, al is de trainer door een accent en een beetje gemompel soms moeilijk te verstaan. Dat laatste geldt ook voor Apollo Creed, en zeer verrassend ook voor de reporter, een rol waarvan je verwacht dat er duidelijk wordt gearticuleerd. Het verhaal is echter niet zo ingewikkeld , dat je hierdoor een gedeelte van het verhaal mist. Waarschijnlijk.
Rocky is gecomponeerd door Lynn Arens en Stephen Flaherty, vooral bekend van Seussical the musical en het fenomenale Ragtime. Ze hebben goed passende, eigentijds klinkende nummers gecomponeerd, die vooral als decor dienen, en dus niet zo zeer het verhaal verder helpen. Het zijn ook vooral de bestaande nummers, de bekende hit “Eye of the tiger” en het themanummer uit de originele film (Gonna fly now), die het meest blijven hangen.
Vooraf zal vaak zijn gedacht of dit verhaal wel geschikt is als musical. Het onderwerp is erg macho-mannelijk; musical is dat niet zo zeer. De uitvoering is echter dermate, dat zelfs niet boksliefhebbers een boeiende avond hebben, en de fans van de sport zullen, zeker van de laatste grote scene onder de indruk zijn.
De kosten voor een Duits musicalkaartje zijn wel hoog, zeker als je op de zaterdagavond wil gaan. Standaardtarief in Duitsland voor een Stage Entertainment show is bijna 130 euro voor een kaartje, en nog eens zo’n 20 euro bijkomende kosten voor een eersterangs plaats. Wil je bij Rocky op het podium eindigen, komt daar nog eens 15 euro bij.  Bij dit soort bedragen is het zuur als je dan drie understudy’s hebt op zes hoofdrollen, waarvan de 2 grootste rollen. Dat Wietske van Tongeren op vakantie was was ons bekend. De blessure van Drew Sarich (tijdens een boksrepetitie ging er wat mis) was onvoorzien. Dat maakt dat we niet weten of de wat mindere elementen van de show op conto van de vervangers moeten zetten, of dat het in het algemeen minpuntjes zijn.