Dat deze show deze weken opgevoerd is enkel en alleen te danken aan één man. Durk Bruinsma, die het verhaal en de locatie iin zijn hoofd had, en die door het verzamelen van de juiste mensen om zich heen erin slaagde deze droom te verwezelijken. Toch zal deze premiere er in zijn droom anders uit hebben gezien. Want met het weer lijkt Quetzalcoatl zijn goedkeuring te hebben gegeven, maar is het geschiedde onheil niet het enige wareteken. Een geloofsdilemma in het script, maar werd het geen werkelijkheid.
Want wat geschiedde: Niet ver van het begin van de show komt soldaat Kalok op. Deze stuntel is het vriendje van de dienstmeid van de prinses van de Azteken, en dat hij dus bij zijn opkomst van de trap af valt is niet zo heel verwonderlijk. Als echter niet veel later de EHBO-afdeling vanaf de tribune naar de colissen gaat en niet veel later op de middentrap Durk Bruinsma met een verstarde blik in de ogen met een aantal medewerkers praat is het duidelijk dat er iets goed mis is. Als niet veel later de voorstelling voor 10 minuten wordt stilgelegd is het iedereen duidelijk. Dit is foute boel.
Grzegorz Lewandowski heeft zich tijdens de buiteling zodanig geblesseerd dat hij de voorstelling niet kan uitspelen. De noodgreep die wordt toegepast is creatief en bizar. Componist Rhody Matthijs neemt de rol in de eerste akte over.
Het publiek smult uiteindelijk van zijn optreden. Er ontstaat de bizarre situatie dat totaal niet meer te zien is welk gestuntel nu daadwerkelijk in het script zit en welke met de onwennigheid van Matthijs te maken heeft.
Het gehakkel met de gesproken tekst (later gebruikt hij opvallend een spiekblad) is overduidelijk het laatste. Voor de song is het blad niet nodig en blijkt de componist zeker niet onverdienstelijk te kunnen zingen. Het publiek smulde van het onverwachte optreden.
Na de pauze blijkt er weer een rolwisseling te zijn, en wordt de rol door de choreograaf Ben Vieberink overgenomen. Een logische keuze blijkt niet veel later, want zijn voornaamste aanwezigheid op het podium is een gevecht met de adelaar-krijgers.
De compassie van de toeschouwers met de ongelukkige Lewandowski blijkt als hij tijdens het slotapplaus met zijn arm in een mitella toch weer even op het toneel verschijnt en hij op een extra hard applaus wordt getracteerd. Het zal een schamel doekje voor het bloeden zijn, maar alles wat het publiek hem op dat moment kan geven.
En dan de voorstelling in zijn geheel. Verborgen Legende is een mooie show geworden. Het decor is groots en wijd, maar toch ook weer betrekkelijk eenvoudig. Van de poort onder de troon wordt creatief gebruik gemaakt. De groene gordijnen die in de tweede acte het oerwoud-decor moeten vormen (en vooral het gebouw moeten verhullen) zijn niet zo fraai, maar wel erg functioneel. De kostuums van de inca’s zijn fraai en kleurig, zoals we dat van de Azteken verwachten. Ook de spaanse soldaten zien er pico-bello uit. Alleen de baardjes op de kinnen komen wat minder mooi over.
Ook voor de visueel ingestelde bezoeker is er nog genoeg te beleven. De opkomst van de Spaanse ruiters, de grote vuren in de tweede acte, maar ook de plassende spaanse soldaat zijn hier goede voorbeelden van. Ook wordt er mooi gebruik gemaakt van de etages in het midden van het podium. Het geeft een goede gelegenheid zowel aanvulling als contrast weer te geven.
Spel- en zangtechnisch is het duidelijk dat we hier met amateurs te maken hebben. Het maakt dat scenes wisselvallig van kwaliteit zijn. Soms is het spel extreem goed en wordt de professionaliteit benaderd, en soms is het overduidelijk dat het amateurs zijn. Tolteki, de opperpriester (Atze Lubacj heeft een sterke aanwezigheid, maar zet zijn rol iets te veel aan. Ook lijkt tijdens deze ene voorstelling zijn stem al te lijden aan deze intensiteit. Toch is hij al met al zeker overtuigend.
Isman, de vreemde kerel in de jungle, (Hayo de Meer) maakt zeker indruk met zijn spel. Zeer overtuigend zet hij zijn karakter neer, en weet deze (zeker in het begin) vreemde snoeshaan een geloofwaardig personage te maken. De spaanse schoft Cortez (Harry Zijlstra) is dan weer een buitengewoon onaangenaam persoon. En zo hoort het natuurlijk ook.
Andere hoofdpersonen hebben ook zeker hun kwaliteiten. Montezuma (Marco Rypma) is meer zanger dan acteur, Nina (Lara Boode) weet vooral met haar lichaamstaal te overtuigen als arrogante prinses.
Zowel muzikaal (Rhody Matthijs) als tekstueel (Mark van de Heijden) is deze musical dik in orde. Het thema van de Spanjaarden, uiteraard met wat spaanse invloeden, is prachtig. Maar ook andere songs en thema’s mogen er zijn, of het nu de ballads zijn of het ska/reggae-achtige nummer in de jungle. De live-band speelt prima (en kon tijdens de onbedoelde pauze nog wat extraas laten horen). Zeker positief is ook de verstaanbaarheid. Zelden wordt het onverstaanbaar, zelfs niet als er partijen door elkaar worden gezongen. Speelsigheidjes als het “een half woord” van de een door de ander te laten opvolgen met “vul ik aan” doen het goed. Het zou goed zijn als ze ook eens aan een landelijke voorstelling voor een groot publiek zouden mogen werken.
Deze voorstelling lag, door omstandigheden, de nadruk erg op de humor, waardoor de balans ietwat scheef is getrokken. In zijn oorspronkelijke opzet zal de show alleen maar beter zijn. Al is de vraag of het mallotige gemarcheer van de Azteekste kapitein niet te veel afbreuk doet aan de geloofwaardigheid van de kracht van hetzelfde leger.
Het verhaal in zijn geheel is logisch opgebouwd en loopt lekker door, al komt het moment dat Nina het beeld van dichterbij bekijkt en de hints richting de Verborgen Legende ontdekt redelijk uit de lucht vallen. Ook is het einde zeker niet het sterkste stuk van het verhaal, waar bijvoorbeeld de verklaring voor de wrok van de hogepriester juist weer wel heel sterk is.
Voor wie op een normale reisafstand van Veenklooster woont is deze voorstelling zeker een aanrader, ondanks de voor amateurbegrippen redelijk hoge toegangsprijs van 21,50 euro. Verborgen Legende is die prijs zeker wel waard. En de staande ovatie vanaf de vrijwel geheel gevulde tribunes (van formaat) is dan ook meer dan verdiend.
Inmiddels is ook bekend gemaakt dat de oorspronkelijke Kalok de rest van de voorstellingen zelf zal spelen. Er zullen wel scenes zijn aangepast. De oorspronkelijke ingestudeerde buiteling, die alle ellende veroorzaakte zal niet meer worden herhaald.
