Lucky Stiff is niet bepaald een bekende musicaltitel. De voorstelling bleef destijds(1988) ook off-Broadway hangen. Dat zegt overigens niets over de kwaliteit van het stuk. De makers ervan, Stephen Flaherty en Lyn Ahrens, werden dan ook bekende namen dankzij latere producties als Once on this Island, Ragtime en Seussical, en de door hen gecomponeerde soundtrack voor de tekenfilm Anastacia heeft menig amateurgezelschap geïnspireerd tot het willen maken van een musical ervan.
Lucky Stiff is op z’n zachtst gezegd nogal een vreemde voorstelling. Een bizar verhaal vol kluchterige momenten, een voorstelling vol overacting, maar ook met mooie ontroerende momenten. Harry Witherspoon is een verkoper in schoenen in Londen. Hij is niet echt gelukkig, sleur in het werk, een afgrijselijke hospita, en geen zicht op verandering. Maar toch komt deze, dankzij een telegram van een notariskantoor. Een overleden oom in Las Vegas, die Harry nog nooit heeft ontmoet, laat hem 6 miljoen dollar in diamanten na, maar stelt er wel een voorwaarde aan. Harry moet een week met zijn oom op stap in Monte Carlo. Alles is geregeld; en de wensen staan op tape. Mocht hij zich er niet aan houden gaat het geld naar een hondenopvang. En Harry haat honden.
Hij gaat dus op dit bizarre voorstel in, en met in een rolstoel het gebalsemde lijk van oom Anthony gaat hij met de trein naar Monte Carlo. Onderweg ontmoet hij de vreemde Luigi Gaudi, die onder andere voorstelt zijn gids te zijn. Als de dood voor ontdekking wimpelt hij de man af, maar bij toeval komt hij hem nog een aantal keren tegen. Minder toevallig is de ontmoeting met Annabel Glick. Miss Glick achtervolgt hem in de hoop te constateren dat hij in de fout gaat. Zij is namelijk zeer begaan met de honden, en hoopt Harry’s taak na een misser over te kunnen nemen, en zo het geld voor de noodlijdende hondenopvang te kunnen gebruiken. Dan is er nog de oogarts Vincent, die dankzij zijn zus, en samen met haar, het verhaal in wordt gesleurd. Zus Rita, bijziend en zonder bril bijzonder kippig, was de minnares van Anthony en heeft hem ook per ongeluk doodgeschoten. De zes miljoen aan diamanten had zij gestolen van haar baas om samen met Anthony mee te kunnen leven. Min of meer betrapt heeft zij vervolgens de schuld in de schoenen van broer Vincent geschoven. Als ze in de krant het verhaal van Harry lezen vertrekken ook zij naar Monte Carlo om de diamanten terug te vinden. Als dan ook nog eens een lokale vamp, Dominique, ten tonele verschijnt zijn alle ingrediënten aanwezig voor een verhaal vol misverstanden, hilarische momenten, bizarre ontwikkelingen en twee deuren. Een voorstelling ook die gebruik maakt van de hele zaal.
Martijn Mulders is prachtig als de sullige Harry. Hij is een prachtige underdog met wie je prima kunt meeleven in de bizarre situaties waarin hij terecht komt. Lynn Jansen is Anthony’s minnares met het zichtprobleem. Vooral de eerste rijen komen niet meer bij als ze, zonder bril, vreselijk loenst, en het theatrale karakter van deze egocentrische vrouw als geheel zorgt eveneens voor menig lachsalvo. Ook de andere mannelijke hoofdrol is allesbehalve een stoere man. Oogarts Vincent wordt buiten zijn schuld uit zijn vertrouwde omgeving gehaald, en met een prijs op zijn hoofd meegenomen naar Monte Carlo. Stephan der Kinderen speelt ‘m sympathiek, terwijl hij in een andere rol in het stuk ook nog eens laat horen een zeer verdienstelijk crooner te zijn. Emma Groot is lekker sexy als de verleidelijke Dominique du Monaco. De hondenliefhebster Annabel Glick is een prachtige rol van Roos van der Waerden. Ze speelt mooi met het serieuze van haar karakter, voor wie ‘een hele week plezier hebben’ klinkt als een nachtmerrie. Docent Leo van der Plas speelt Luigi.
De cast is aangevuld met tweede en derde jaars. Pjotr Groenewoudt heeft de uitdaging nagenoeg de hele voorstelling niet te bewegen, anders dan zo nu en dan toe te geven aan de zwaartekracht. Hij speelt het lijk in de rolstoel, en doet dat prima. Ook de rest van het ensemble (Esri Dijkstra, Kirsten Fennis, Jimmy Schult, Lida Straathof, Sabine Philipsen en Iris Rodenburg)speelt vol overtuiging, waarbij de afschuwelijke hospita, de grijnzende piccolo, en vooral het koppel op het notariskantoor opvallen. Waar assistente Ms Thornsby wordt gespeeld door een jongen, is de notaris een vrouw voorzien van snor.
Waar er door de gebeurtenissen op het toneel al genoeg te lachen valt, blijft het daar niet bij. Er is weinig decor, behalve de hotelkamer, maar de locaties worden geduid met behulp van projecties. Deze bestaan uit simpele tekeningen, die dan soms bewegen. Jelle Pothoven laat hier zeer creatieve dingen zien, die meermaals voor een lach zorgen. De schoenen die gaan bewegen in de schoenwinkel, het landschap buiten tijdens de treinreis, het ziet er allemaal grappig uit. Ook op het toneel zelf zitten creatieve visuele dingen, zoals het roulettewiel dat op een rok is uitgebeeld, en de verbeelding van de nachtmerrie die de arme Harry op een gegeven moment krijgt. De voorstelling, onder regie van Victor van Swaay, klopt helemaal.
De zaal zit deze avond barstensvol vrienden, familie en bekenden, dus we mogen zeker spreken over een gewillige zaal. Het dak vliegt er door de enthousiaste reacties uit de zaal dan ook bijna af. Dit beschouwen als pure sympathie-reacties doet de spelers en makers van de voorstelling echter tekort. Lucky Stiff is een parel; een hilarisch geheel waarin alles klopt, en die ook nog zo nu en dan weet te ontroeren.
Het Comedytheater aan de Nes blijft niet de ideale zaal voor musicals. Net als bij Rent eerder dit jaar komt het geluid vrij dof over, en is het zicht door de vlakke vloer en het lage podium niet altijd even goed. Dat de voorstelling nog zo goed overkomt onder deze omstandigheden mag als een extra compliment worden beschouwd.
Waar studenten vaak worden opgescheept met ingewikkelde, moeilijke stukken als City of Angels, is hier gekozen voor een heerlijk niemendalletje, waar de studenten hun komisch talent volop kunnen tonen, terwijl er in de liedjes soms ook nog ruimte is om te laten zien dat ze ook nog prachtig kunnen zingen. Waar het einde van je opleiding natuurlijk reden is voor een feestje, is een feestelijke eindvoorstelling daarbovenop natuurlijk extra leuk. En deze bizarre Lucky Stiff is een feest om naar te kijken.
Lucky Stiff speelt nog 18 juni, maar is volledig uitverkocht.
