1672 is een rampjaar voor de hele Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden, maar zal een aantal gemeenten in het gebied van de Oude Hollandse Waterlinie extra hard treffen. De musical is een mooi vormgegeven lesje geschiedenis, dat mede door een ingevoegde romance meer dan een feitenrelaas wordt. In dit jaar wordt Nederland belaagd van alle kanten, de Engelsen, een paar Duitse bisdommen, maar vooral de Fransen van Lodewijk XIV. Het is met hem dat de musical begint, als hij de troepen inspecteert en zijn manschappen niet laat zingen. Cyrano, de 3 Musketiers, ze hebben al hun eigen musical. Af en toe komen er snedigheden voorbij. Een loflied op de prins wordt gezongen voor een bewerkt K3-logo, nu W3. Dit is natuurlijk Willem III van Oranje, die eerst nog wat problemen met onwillig Den Haag moet oplossen, maar toch tot Stadhouder wordt benoemd.
Wat de gevolgen zijn van zijn tactiek om de Fransen te stoppen, het bouwen van dammen en het laten onderlopen van land zien we gebeuren in Nieuwerbrug, waar Marieke Jansdochter woont. Het bestaan van de dorpelingen wordt bedreigd als hun middelen van bestaan verdwijnen, en het wordt nog erger als er boerderijen moeten worden platgebrand om eventueel oprukkende Fransen te kunnen zien. Net als nu saboteren de boeren zo veel mogelijk de maatregelen die de macht nodig acht. Een van de soldaten is de Limburger Jeff Heutz, en het klikt wel tussen hem en Marieke. Als hij na een aanval op Woerden veilig terugkeert, is zij opgelucht, maar zijn verslag van de slag is indrukwekkend. Wie de Nederlandse geschiedenis goed kent, weet wat voor gruwelen er nog volgen dit jaar, anderen moeten dit maar ervaren bij deze voorstelling, of dit opzoeken.
Water en Vuur ziet er verzorgd uit. Mooie kostuums, zowel die van het leger als die van de burgerij. Ze lijken zo uit een schilderij gestapt. De plaats van handeling wordt vooral getoond door een groot projectiescherm aan de achterzijde, met veelal tekeningen, maar soms ook schilderijen. De cast speelt enthousiast en met overtuiging, al is wel duidelijk te zien dat het hier grotendeels niet om professionals gaat. Niels Groffen heeft de pittige taak de worstelende Willem III te spelen maar doet dit uitstekend. Myrthe Zonneveld maakt als Marieke indruk door haar charmante vertolking haar fraaie zang. Haar tegenspeler Mitchell Vreeswijk als (eveneens verzonnen) soldaat Heutz overtuigt evenzeer. Het is jammer dat deze verzonnen karakters niet wat meer achtergrond en ruimte hebben gekregen. Dan had je nog wat meer kunnen meeleven met de kalverliefde tussen deze twee, en de continue onzekerheid bij het scheiden van hun wegen of de ander nog wel in leven is meer gevoeld. Waarschijnlijk is dit het gevolg van de keuze dit stuk tot een eenakter te beperken.
Een stukje regionale geschiedenis is mooi tot leven gebracht en hoewel er veel is veranderd in de afgelopen 350 jaar, is ook veel hetzelfde gebleven. Protesterende boeren (er zit nog een geintje over het omkeren van de vlag als protest in de voorstelling), wantrouwen richting Den Haag (hoewel nog niet met hetzelfde gevolg als voor de gebroeders de Witt), het inzetten van propaganda en de verschrikking van de oorlog (al griezelig dichtbij), ze blijken van alle tijden.
Water en Vuur gaat niet alleen over de Oude Hollandse Waterlinie, maar wordt ook in diverse theaters in dit gebied gespeeld. De musical is nog te zien op 7 oktober (Alphen aan den Rijn), 8 oktober (Vianen), 13 oktober (Woerden),14 oktober (Schoonhoven) en 15 oktober (Gorinchem).
Scenefoto’s: Femke van der Linden
Foto’s slotapplaus: Musicalworld
