Het is inmiddels 10 jaar geleden dat het NJMT ons totaal verraste met een compleet eigen voorstelling, op basis van één van de allermooiste boeken uit de Nederlandse jeugdliteratuur, waarmee een enorme professionaliteitsslag werd gemaakt. Nu keert Kruistocht in Spijkerbroek weer terug in de theaters, in een aangepaste versie.
Na de teleurstellende Tovenaar van Oz, die mede dankzij oude geluidsbanden nogal gedateerd overkwam, is het een verademing om deze Kruistocht in Spijkerbroek te ervaren. Een nieuwe vormgeving en een aangepast script,zorgen ervoor dat de voorstelling weer eigentijds oogt en voelt. Wederom zijn de oudere spelers een vast onderdeel van de cast, terwijl er daarnaast gewerkt wordt met drie wisselende kindercasts, waarvan er twee dit weekend hun première vieren. Waar Musicalworld.TV de Jeruzalem-cast aan het werk ziet, zagen wij zaterdagavond cast Genua.
Kruistocht in Spijkerbroek gaat over Dolf, die bij zijn moeder op het laboratorium op bezoek is, en daar voor de nodige overlast zorgt, terwijl hij met zijn vlog bezig is. Als blijkt dat de collega’s van zijn moeder een aap naar het verleden willen sturen, lijkt het hem juist wel tof om zelf te gaan. Dat moet een hoop volgers opleveren. De wetenschappers slaan dit aanbod niet af, en zo belandt Dolf bij de Kinderkruistocht. De kinderen volgen Nicolaas, die van God de instructie heeft gekregen naar Jeruzalem te trekken, onder begeleiding van monniken Dom Anselmus en Don Johannes. Met zijn hedendaagse mondigheid stelt hij daar het onrecht aan de kaak, en weet zo het hongerende deel van de groep aan voedsel te helpen, waar de leiding en de adel van de groep eten genoeg had. Hij zorgt er ook voor dat ze beter georganiseerd raken, en heeft het voordeel van hedendaagse kennis. Maar zijn goede daden vallen niet bij iedereen in goede aarde. En zo blijkt het gevaar zowel van buiten te komen als in de kruistocht zelf te zitten.
De vormgeving van de voorstelling doet een beroep op je fantasie. Simpel vormgegeven skylines, en een aantal houten kooien met een simpele opbouw, die op en af worden gereden, en zo voor een vloeiende beweging zorgen, vullen de enscenering aan. Af en toe zien we een banier met plaatsnaam als deze van toepassing is. De tijdmachine is niet meer dan een gepimpt douchegordijn, maar meer is er ook niet nodig.
De vaart, die de voorstelling heeft, gaat soms wel ten koste van de spanningsopbouw. Zo ontbeert het moment dat Dolf moet worden terug geflitst dramatische lading omdat het te snel gaat. Ook de brand in Spiers is een moment dat het allemaal wat te snel gaat. Naast indrukwekkende groepsscenes is juist zo’n dramatisch rustmoment qua enscenering het hoogtepunt van de voorstelling. De reprise van ‘Zee van tijd’, een duet tussen moeder en zoon, bezorgt je daardoor extra kippenvel. Kruistocht is Spijkerbroek is een spannend verhaal, waarbij het drama van de groep jonge kinderen die een loodzware tocht maakt duidelijk naar voren komt. Uiteraard is er dan ook de nodige comedy nodig. Een bezoek aan de bakker wordt een soort ‘Master of the house’ en gaat behoorlijk over the top, waarbij het rollebollen er wat mij betreft uit mag. Het zwakste punt in het verhaal zit ook hier: zou Dolf echt zo gemakkelijk zijn vlog-apparaat afstaan?
De rol van Dolf wordt gespeeld door Rein van Duivenbode, die bekend werd als zanger van Mainstreet, en als acteur in bijvoorbeeld de film Hart beat en serie ‘De Spa’. Hij speelt de wat rebelse Dolf uitstekend. Zijn zang is zuiver, maar klinkt zeker in de eerste akte wat vlak. De emotie zou hier ook wel wat meer mogen doorklinken. Dat het wel kan blijkt bij het prachtige duet met zijn moeder (Femke Bouma). Zij klikt ook weer goed met Marc-Peter van der Maas, met wie ze tweemaal een stelletje speelt. Veel spelers groeien naarmate de voorstelling vordert. Dom Anselmus bijvoorbeeld (Erik Pielaat), heeft wat tijd nodig om de juiste toon te vinden, en dat geldt eigenlijk ook voor Jesse Stenzler als de van een Goddelijke opdracht voorziene Nicolaas. Merijn Oerlemans is sympathiek als Leonardo, en de rustige toon waarop Dennis Otter als Dom Thaddeus acteert past goed bij de rol.
Bram Ven staat als Dom Johannes als hulpje van Anselmus niet vaak in de spots, maar hij is wel een speler om extra op te letten. Hij speelt de verandering in het karakter van zijn personage prachtig. Binnen de Genua-cast pakken de aandoenlijke Thies en de weggeflitste Willem hun momenten, en weten makkelijk de vertedering en de lach op te roepen. Ook sterk is het optreden van de mondige Mariecke, een van kinderen uit de kruistocht, die ook het een en ander van geneeskrachtige kruiden kent Eveneens goed: het optreden van de schildknaap Carolus (in wie we Olaf Schot uit 13 de musical herkennen).
Diegene, die 10 jaar terug de voorstelling al zag, zal het opvallen dat deze nieuwe versie een aantal volwassen rollen een behoorlijke jongere bezetting heeft. Dit is dan vooral even wennen, maar blijkt niet storend.
Met Kruistocht in Spijkerbroek is er een fraaie jeugdvoorstelling terug in de theaters. De belangrijkste spelers moeten wel nog wat groeien in hun rol, en hier en daar kan er nog wat pit in de enscenering worden toegevoegd, maar ook nu al is de voorstelling het zien meer dan waard. In wisselende kindercast bezetting is deze dit seizoen zo’n 60 keer te zien door het hele land.
Scènefoto’s: Boy Hazes.
Overige foto’s: Musicalworld
