Anno 1974: een Katholieke kostschool. Het gaat niet goed met een van de leerlingen, die door iedereen Phoney wordt genoemd wordt, en dat is uiteraard geen compliment. Hij is kwaad op de wereld, en liggend op een tafel heeft hij destructieve gedachten. Hij wordt met de nek aangekeken door zijn medeleerlingen, en de docenten, vader Steen en juffrouw Glas, kwezels van het zuiverste water. En natuurlijk is er de suggestie van aanranding binnen deze leefsituatie. Phoney’s schoolresultaten zijn ook beroerd, en hij hoeft dan ook na de kerstvakantie niet meer terug te komen, en op dat moment komt er een oude bekende kijken van hem, die na de kerst op de school zal beginnen. Deze Alice wordt niet hartelijk ontvangen door de groep, als ze ergens mag plaatsnemen. Maar ook het gesprek tussen Phoney en Alice loopt niet lekker, en gaat mis als hij haar trut noemt. Na nog wat mishandeling door zijn medeleerlingen besluit Phoney te vluchten, en komt zo in de buitenwereld terecht. Maar wel een absurde versie, waarin hij zijn eigen verleden tegenkomt, en vooral, een vreemd wit groot konijn met nog maar één oor, die hem ‘down the rabbithole’ stuurt. En dat terwijl de wereld zal vergaan over 11 uur, 11 minuten en 11 seconden. (Vader had nog uitgelegd dat ’74, 7 + 4 = 11, een jaar van imperfectie was, vanwege die 11). Een konijn, dat hem doet denken aan zijn broer, die een konijnenpak heeft gedragen, en die met Phoney’s brommer dodelijk is verongelukt. Een broer, waarvan hij alleen nog een muts heeft.
De reis brengt hem in wonderlijke situaties met merkwaardige conversaties, zoals die met de moeder van één van zijn medeleerlingen in de bus, of met een garderobejuffrouw annex heilsoldaat, of een angstaanjagende piccolo (die wel wat overeenkomst heeft met de onaangename internaatsvader. En wonderlijke groepen, zoals Kerstmannen in allerlei uitdossingen of agenten in kilt. De vreemde reis wordt nog eens geaccentueerd met videoprojecties, die soms beeldend, maar vaak ook abstract zijn. Het is duidelijk dat het allemaal niet heel helder is in Phoney’s hoofd, en welk gedeelte nu echt, en wat alleen in zijn hoofd zit, blijft vaak onduidelijk..De groepsscènes zijn indrukwekkend. Het gezelschap telt een cast van circa 40 personen, wat een volledige kostschool echt vol maakt. Ook een gedeelte van de cast kan al beeldvullend zijn, zoals de 11 hoeren (die met meer dan 11 zijn), die op een gegeven moment Phoney op zijn hotelkamer bezoeken.
De vreemde voorstelling weet zeker te fascineren. Je moet wel het idee loslaten dat je niet, zoals bij de meeste toneelstukken of musicals, aan de hand wordt genomen in een logische vertelling, maar de vreemde situaties over je heen laten komen. Phoney is een leugenaar en een fantast, dus ook niet alles is waar. Soms overduidelijk, maar soms weet je het ook niet. Figuren uit zijn echte leven verschijnen continu in zijn reis, al dan niet herkenbaar, en er wordt wel het een en ander ontrafeld, zonder dat je aan het eind een volledig gevulde legpuzzel hebt.
De club jongeren acteert prima. Voor zover de personages geloofwaardig zijn, worden ze ook zo gespeeld, en de rare andere figuren zijn ook echt raar. Ze spelen met kracht en energie, en dat komt zeker binnen in deze vlakke vloer zaal. Hetzelfde enthousiasme is ook een beetje beangstigend, als er een echte bijl van formaat ten tonele komt. Er zitten een aantal bestaande songs in de voorstelling (Lonely this Christmas en Lady Marmalade bijvoorbeeld), die live worden gezongen en gespeeld, door een kleine live orkest.
Soms grappig, zoals een uitgebreide redenatie over of Smurfen al dan niet kunnen voortplanten, soms beklemmend, zoals de internaat-situatie, of de ruzies die Phoney met de groep heeft. Verwarrend, als het konijn van stem blijkt te zijn veranderd, maar zonder dat je band met deze Phoney verdwijnt. Maar vooral fascinerend, wat er voor zorgt dat je bijna 2 uur aan een stuk blijft kijken. Om daarna getrakteerd te worden op een lekker bekertje glühwein, of drankje naar keuze. Wie in de regio Zwolle woont, en een vreemde maar mooie voorstelling wil zien, moet zeker gaan kijken. De voorstelling speelt nog in de Dommerholtzaal van schouwburg Odeon tot en met 7 januari.
