Het Paard van Sinterklaas, de titel is bekend, zeker sinds de succesvolle film. Het door Tamara Bos geschreven verhaal is vorig jaar al in de theaters te zien geweest, en keert deze Sinterklaasperiode weer terug. Musicalworld moest vorig jaar verstek laten gaan, en zag de voorstelling nu voor het eerst.
De sfeer zit er al goed in. Het theater in Vlaardingen heeft voor een aantal pieten gezorgd, en er wordt al luidkeels gezongen en de kinderhandjes worden gevuld met snoep. Als de zaal dan eindelijk open gaat worden sommige ouders letterlijk meegesleurd door de kinderen, “Straks zijn we te laat”. Ook in de zaal laten de Pieten zich gelden, en worden de kinderen opgezweept.
In Winky - de voorstelling heette vorig jaar nog Het Paard van Sinterklaas - maken we kennis met Winky Wong. Ze is dit jaar in Nederland komen wonen. Haar vader heeft een restaurant, en haar oom heeft een manege. Winky houdt van paarden, dus is graag bij haar oom en haar lievelingspaard. Deze is echter al oud, en tot verdriet van Winky moet ze op een dag inslapen. Van Sinterklaas heeft Winky nog nooit gehoord, maar haar klasgenootjes, oom en juffrouw vullen dit gat in. Het cadeau wat Winky wil hebben is simpel: een eigen paard. Ze gaat helemaal naar het winkelcentrum om het Sinterklaas te vragen, en hij belooft haar te geven wat ze gevraagd heeft. Als op de grote dag echter geen paard maar een vis uit de verpakking komt is Winky teleurgesteld en boos. Totdat er toch ineens een paard bij haar fiets staat. Haar cadeau… of toch een misverstand….
De voorstelling wordt gespeeld door Eefje van Gorkum, die de zesjarige Winky Wong speelt, en Bert Apeldoorn die alle andere rollen vertolkt. Voor een zesjarig e is Winky Wong wel wat wijs, maar ze weet de kinderen in haar beleving goed mee te slepen. Bert Apeldoorn speelt onder andere de oom die de manege runt, Winky’s vader en de schooljuf met een paar gigantische oorbellen. Tevens brengt hij de houten klasgenootjes van Winky tot leven. Af en toe is hij een beetje lastig te verstaan, maar het spel is fris en enthousiast. Grappig is dat er vanuit Apeldoorn ook een paar kleine opmerkingen worden gemaakt, die vanuit het ouderperspectief op Sinterklaas goed te begrijpen zijn, maar die de kinderen totaal ontgaan.
Visueel is de voorstelling een combinatie van mooie en minder mooie dingen. Het achtergronddecor bestaande uit huisjes oogt wel heel erg primitief, de voorgrond ziet er beter uit. Bijzonder fraai is de vormgeving van de fietstocht van Winky naar de manege en terug. Je ziet een poppetje over de heuvels fietsen. Een achtervolging wordt helemaal komisch verbeeld. De rekwisieten, en niet levensechte personen en beesten, zoals de klasgenootjes en de paarden, zijn 2D. Ondanks dat ze zo plat zijn, oogt het overtuigend.
Natuurlijk kan er worden meegezongen door de kinderen met de bekende Sinterklaasliedjes die in de voorstelling zitten. De echte versies dan, de eigen versie die Winky van Sinterklaas Kapoentje maakt natuurlijk niet. Ook zitten er enige oorspronkelijke liedjes in de show.
Het Paard van Sinterklaas is een origineel verhaal met echte karakters. Het bewijst dat je geen gefrustreerde superschurk nodig hebt om een spannend en meeslepend Sinterklaasverhaal te vertellen. Dat liet de film al zien, en dat blijkt ook weer uit deze theatervoorstelling. Een uur dat voorbij vliegt, voor de kinderen, maar ook voor de begeleidende ouders.
