Eén van die voor velen verborgen pareltjes uit de musicalgeschiedenis is The Secret Garden. Een aangrijpend verhaal, met vooral schitterende muziek, dat een kleine vijf jaar geleden door het Zoetermeerse amateurgezelschap Greg]http://www.musicalworld.nl/artikel/geheime_tuin_de/]Greg & Baud[/url] al sterk werd vertolkt. De bewerking/vertaling die Sebastiaan Smits voor die voorstelling maakte wordt ook in deze voorstelling gebruikt, met dien verstande dat de liedjes bij Fontys gewoon in het Engels blijven.
Het verhaal is inmiddels meer dan een eeuw oud. In India sterft op een avond de totale omgeving van Mary Lennox. Haar ouders, haar bediende (aya), de vrienden van haar ouders sterven aan de cholera. Ze wordt daarom overgebracht naar haar oom Archibald, die in een groot somber huis in Engeland leeft. Misselthwaite Manor is een spookhuis. Archibald ziet het zijn plicht Mary op te vangen, maar heeft moeite met contact. Hij mijdt haar, wat mogelijk komt omdat Mary lijkt op zijn overleden vrouw Lilly.
Mary is een onuitstaanbaar verwend kind, en heeft in eerste instantie moeite zich aan te passen. Maar mede door de sympathieke bediende Martha draait ze wat bij. Haar broer Dickon is een natuurliefhebber, en kan communiceren met de dieren. Vooral het roodborstje interesseert Mary, en zo ontdekt ze het bestaan van de geheime tuin. Een tuin die op slot zit, en waarvan de toegang met klimop is overgroeid. De tuin van Lilly die na haar dood is afgesloten.
Dat is niet het enige wat Mary ontdekt. Het zijn niet alleen de geesten die huilen door de gangen van het huis. In een kamer ligt een jongetje verborgen, Colin. Hij is Archibald’s zoon; Lilly stierf in het kraambed. Colin is ziekelijk, en als ontdekt wordt dat Mary bij Colin is reageren Archibald en zijn broer Neville, die dokter furieus. Mary’s contact met de cholera zou wel eens zijn dood kunnen worden.
In de veronderstelling dat hij elk moment dood kan gaan is ook Colin weinig empathisch. Hij is alleen met zijn eigen leed bezig, wat zorgt voor menig botsing met Mary. Toch blijven ze elkaar zien, en zorgt de geheime tuin voor een aantal opvallende ontwikkelingen.
Veel van de hoofdrollen worden gedeeld. De voorstelling die wij zagen speelde Steven Roox de rol van de getergde Archibald Craven. Met de arme gebochelde, gefrustreerd door het leed dat hem is overkomen, leef je meteen mee. Een enorm contrast met de rol van onder andere Klein Duimpje in de Sprookjesboom, die we hem eerder zagen vertolken en buitengewoon knappe prestatie van deze jonge acteur. Ook vocaal is hij zeer sterk.
De andere stem die je meteen tot tranen toe weet te roeren is die van Pien van Gerven. Instant kippenvel als zij de prachtige partijen van Lilly zingt.
De twee meest opvallende spelrollen zijn die van de kinderen. Een opleidingsvoorstelling heeft natuurlijk de rare situatie dat de cast allemaal in dezelfde leeftijdscategorie vallen, en dat Colin niet veel in leeftijd scheelt met zijn vader Archibald. En deze rollen zijn dan ook nog eens echte kinderrollen. Van de twee weet Danielle van den Griendt het meest te overtuigen. Mary is een afgrijselijk verwend nest, waarbij je meteen medelijden krijgt met haar omgeving. Tijdens de voorstelling groeit de sympathie voor haar, als ze ook wat bijdraait, maar ze zeker ook haar impulsieve scherpe kantjes houdt. Waar ze vocaal wat minder is dan een aantal klasgenoten, wordt dat door dit spel zeker gecompenseerd. Extra uitdaging bij deze voorstelling was het doorspelen tijdens het vervangen van haar zender. Geen showstop dus, maar gefriemel aan haar lijf tijdens een spelscene. Jasper van Dijk slaat in zijn stemgebruik een beetje door naar de karikatuur van een kind. Of het door de rol komt, of altijd zo is is onduidelijk, maar tijdens de zang horen we af en toe de klank van een Muppet-liedje. Maar waar zijn mondelinge stemgebruik wat zwak is, wordt dat volledig gecompenseerd door de lichaamstaal. Want wat speelt hij Colin prachtig, in houding en beweging.
Als groep maken deze tweede en derdejaars van de ensemble-nummers momenten van ultiem genot. Het live-orkest zorgt voor een prima begeleiding, al gaat het een paar keer niet helemaal goed in de blazerssectie.
Waar er voortreffelijk wordt gezongen, en door iedereen aanvaardbaar, en velen goed wordt gespeeld zit het manco in deze voorstelling bij de creatieve keuzes. Omdat de geesten vaak te weinig afsteken tegenover de levende karakters wordt het soms wat onoverzichtelijk. De opening is ondanks de toelichting in de projecties voor iemand die het verhaal niet kent nauwelijks te volgen. Pas als in de spelscene erna expliciet wordt gezegd dat Mary de enige overlevende is van de cholera is die boodschap duidelijk. Met vaak een met geesten vol podium is het zoeken naar de persoon die aan het zingen is.
Nog storender is de keuze om de liedjes gewoon in het Engels te laten, en de gesproken teksten in het Nederlands te doen. Het zorgt ervoor dat de liedjes niet langer deel uitmaken van de voorstelling, omdat de samenhang met de tekst er vlak voor er niet meer is. Meest idioot wordt het als een kort gesproken zinnetje binnen een liedje weer wel Nederlands is, om vervolgens door te zingen in het Engels. Onbegrijpelijk, zeker omdat er prima liedteksten in het Nederlands bestaan. Brigitte Odett weet zich dus niet helemaal te revancheren voor het door te veel pretenties totaal mislukte Je Anne in Vlaanderen. Weer lijken er keuzes te zijn gemaakt die de voorstelling er niet beter op hebben gemaakt.
Maar door de geweldige zang en het uitstekende spel mag deze Secret Garden er zijn; we kijken er nu al uit om deze spelers in professionele producties in de theaters te horen zingen en te zien spelen. Al zal dat, stages even buiten beschouwing latend, waarschijnlijk nog wel langer dan een jaar duren.
